آسیب های ورزشی

آسیب های ورزشی، آسیب هایی هستند که در اثر فعالیت های ورزشی و یا عوارض و عواقب آن به وجود می آید و معمولا به دو گروه بزرگ حاد و مزمن تقسیم بندی می شوند. آسیب های حاد، آسیب هایی هستند که به صورت ناگهانی به وجود می آیند و یا هنگام مراجعه به پزشک از بروز آن کمتر از دو هفته گذشته باشد. اما آسیب های مزمن، آسیب هایی هستند که به مرور زمان به وجود آمده اند و یا آسیب های حاد بوده اند که هنگام مراجعه به پزشک از زمان بروز آن بیشتر از دو هفته گذشته باشد.
از آسیب های حاد می توان به شکستگی ها، در رفتگی ها، بریدگی ها و سوختگی ها اشاره کرد و از آسیب های مزمن، می توان به آرنج تنیس بازان و زانوی دوندگان اشاره کرد. از طرف دیگر فرض کنید یک ورزشکار دچار پیچ خوردگی مچ پا شده ولی برای درمان اصولی آن اقدامی نکرده و پس از دو هفته با درد مچ پا به پزشک مراجعه نموده است، این آسیب در ابتدا از نوع حاد بوده ولی به علت عدم درمان و گذشت زمان به یک آسیب مزمن تبدیل شده است. عوامل محیطی، مکان ورزشی نامناسب، وسایل و تجهیزات ورزشی نامناسب، عوامل اقلیمی و جغرافیایی، خطرات خاص رشته های ورزشی، بی توجهی به رعایت قوانین ورزشی، انجام تکنیک های نادرست، فشار بیش از حد و طولانی، عدم آمادگی جسمانی، عدم آمادگی روانی، گرم نکردن، سابقه آسیب های قبلی و انتظار بیش از حد از ورزشکار از مهم ترین علل آسیب های ورزشی هستند.
بسیاری از آسیب ها به دلیل عدم استفاده از وسایل ایمنی است، لذا توصیه می شود از وسایل محافظتی و امنیتی مربوطه در هر رشته ورزشی استفاده کنید. از وسایل ایمنی می توان به ساق بند فوتبالیست ها، کلاه دوچرخه سواران، گارد دهان و دندان ورزش های رزمی و گارد مفاصل در اسکیت بازان اشاره کرد. تغذیه مناسب، در پیشگیری نقش مهمی دارد، در صورتی که ورزشکار تغذیه مناسبی نداشته باشد علاوه بر ضعف سیستم ایمنی، از نظر منابع تامین انرژی نیز در معرض خطر بوده و احتمال بروز آسیب در این گونه ورزشکاران بیشتر خواهد بود. ورزشکار به اندازه کافی باید استراحت کند و خواب مناسب داشته باشد. اگر ورزشکار به اندازه کافی استراحت نداشته باشد تمرکز، توانایی های تکنیکی و تاکتیکی و در مجموع عملکرد ورزشی وی افت می کند. آمادگی جسمی و روانی در پیشگیری از آسیب ها مؤثر است.

منبع : روزنامه ایران