هیچ جنگی <برنده> ندارد

باراک اوباما و جان مک‌کین به بحث و استدلا‌ل در مورد جنگ در عراق و افغانستان ادامه می‌دهند. مک‌کین می‌گوید باید نیرو‌هایمان را تا <پیروزی> در عراق نگه داریم و در ضمن از فرستادن نیرو‌های بیشتری به افغانستان حمایت می‌کند. باراک اوباما می‌گوید تعدادی - نه همه - نیرو‌هایمان را از عراق بیرون بیاوریم و آنها را برای جنگیدن و <پیروز> شدن به افغانستان بفرستیم.
ولی برای شخصی مانند من (‌هاوارد زین) که در جنگ جهانی دوم شرکت داشته‌ام و از آن هنگام با جنگ به شدت مخالفت می‌ورزم، این سوال پیش می‌آید که آیا رهبران سیاسی ما دیوانه شده‌اند؟ آیا آنها از تاریخ اخیر جهان چیزی نیاموخته‌اند؟ آیا آنها متوجه نشده‌اند که هیچ جنگی <پیروز> یا برنده ندارد، بلکه تنها صد‌ها هزار انسان جانشان را در جنگ از دست می‌دهند؛ انسان‌هایی که بیشترشان غیرنظامی‌اند و بسیاری از آنها را کودکان تشکیل می‌دهند. ‌
آیا ما در جنگ کره پیروز شدیم؟ نه. نتیجه این جنگ بن‌بست کامل بود و رها کردن اوضاع به همان شکلی که پیش از آن برقرار بود، یعنی باز هم استقرار یک حکومت دیکتاتوری در جنوب و یک حکومت دیکتاتوری در شمال و مرگ بیش از ۲ میلیون انسان در این کشور که بیشتر آنها غیرنظامی‌بودند و باقی ماندن کودکانی سوخته، بدون دست یا بدون پا و همچنین کشته شدن ۵۸ هزار سرباز آمریکایی. ‌
آیا ما در جنگ اول خلیج(فارس) پیروز شدیم؟ نه به راستی. ما صدام‌حسین را از کویت بیرون راندیم - و آن هم تنها با چندصد تلفات نیرو‌های خودمان- ولی حدود ۱۰۰ هزار عراقی جان خود را از دست دادند، صدام‌حسین در قدرت باقی ماند و ایالا‌ت متحده تحریم‌های اقتصادی شدیدی را علیه مردم عراق اعمال کرد؛ تحریم‌هایی که طبق گزارش‌های مقامات سازمان ملل متحد به مرگ صد‌ها هزار عراقی انجامید و صحنه را برای جنگ دیگری آماده کرد. ‌
در افغانستان، ایالا‌ت متحده اعلا‌م کرد که بر طالبان <پیروز> شده است. ولی اکنون باز هم طالبان بازگشته‌اند و حمله‌های آنها نسبت به قبل افزایش یافته است و طبق گزارش‌ها، تعداد کشته‌شدگان نیرو‌های نظامی آمریکا در این کشور، از تلفاتی که در عراق داشته‌اند بالا‌تر رفته است. ‌
چه چیزی باعث شده است باراک اوباما فکر کند با فرستادن نیرو‌های بیشتر به افغانستان <پیروزی> به دست می‌آید؟ اگر هم این امر به مفهوم نظامی آن در کوتاه‌مدت به‌دست آید، چه مدت دوام خواهد یافت و با چه هزینه‌ای؟ چند زندگی دیگر باید از دست برود، چه از آمریکاییان و چه از افغان‌ها؟ ‌
احیای دوباره جنگ در افغانستان منتج به گرفتار شدن و درگیری طولا‌نی‌مدت ایالا‌ت متحده در این کشور خواهد شد ولی این جنگ آنهایی را که فکر می‌کنند حمله به عراق اشتباه بود ولی حمله به افغانستان بجا و درست، بر سر عقل خواهد آورد. ‌
برگردیم به ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۲. برخورد مستقیم جت هواپیماربایان به مرکز تجارت جهانی و پنتاگون که حدود ۳ هزار نفر را کشت، یک عمل تروریستی وحشتناک بود که با هیچ‌یک از موازین اخلا‌قی قابل توجیه نیست. مردم از این عمل به خشم آمدند، پرزیدنت بوش فرمان تهاجم به افغانستان را و بمباران این کشور را صادر کرد و مردم به خشم آمده و برانگیخته از ترس و نفرت این تهاجم را تایید کردند و آنگاه بوش <جنگ با ترور> را اعلا‌م کرد. ‌
به غیر از تروریست‌ها همه مخالف <ترور>اند، بنابراین جنگ با ترور به نظر، کاملا‌ بحق و درست می‌آید ولی مشکلی وجود دارد که بیشتر آمریکاییان آن را مورد توجه قرار نمی‌دهند؛ در گرماگرم لحظات پراضطراب پس از ۱۱ سپتامبر، پرزیدنت بوش با همه جسارتش، هیچ فکر و پیشنهادی درباره اینکه چگونه باید علیه ترور جنگید، نداشت. بله، القاعده - گروهی نسبتا کوچک ولی جسور و بی‌رحم از متعصبان مذهبی- ظاهرا مسوول این حمله‌ها بودند و شواهدی هم در دست بود که مقر اسامه بن‌لا‌دن و دیگران در افغانستان است. ایالا‌ت متحده نمی‌داند که آنها دقیقا کجا هستند، بنابراین به سراسر این کشور هجوم می‌آورد و همه‌جا را بمباران می‌کند. بسیاری از مردم فکر می‌کنند این کار طبیعی است و همه شنیده‌ایم که گفته می‌شود: <بالا‌خره ما باید اقدامی در این مورد می‌کردیم.> ‌
بله، ما باید کاری می‌کردیم ولی نه بدون فکر و تعقل و نه در نهایت بی‌احتیاطی و بی‌پروایی. آیا ما تایید می‌کنیم که یک رئیس پلیس که آگاه است یک جنایتکار خطرناک، جایی در همسایگی و در حوزه مسوولیت او پنهان است، دستور بدهد همه ناحیه را بمباران کنند؟ ‌
در نتیجه این <جنگ با ترور> خیلی زود تلفات غیرنظامیان در افغانستان به ۳ هزار نفر رسید- بیشتر از کشته‌شدگان حمله ۱۱ سپتامبر. صد‌ها افغانی از خانه‌هایشان آواره شدند و به صورت پناهندگانی سرگردان درآمدند. دو ماه پس از تهاجم به افغانستان روزنامه بوستون گلوب در مورد کودک ۱۰ ساله‌ای که در بیمارستانی بستری بود، نوشت: <او در نتیجه بمبی که پس از ناهار روز یکشنبه به خانه‌اش خورد چشم‌هایش را و همچنین دست‌هایش را از دست داده است. دکتر او می‌گوید ایالا‌ت متحده باید فکر کرده باشد که او اسامه است، اگر اسامه نیست، پس چرا این کار را با او کرده‌اند؟>
ما باید از نامزد‌های ریاست‌جمهوری ایالا‌ت متحده بپرسیم <آیا جنگ ما در افغانستان به تروریسم پایان خواهد داد یا به افزایش تروریسم منجر خواهد شد؟>

هاوارد زین‌/ ترجمه پوراندخت مجلسی
‌تاریخدانی شهیر است و نویسنده‌A People&#۰۳۹;s History of the United States او در جنگ جهانی دوم به‌عنوان خلبان جنگی شرکت داشته است.

منبع : روزنامه اعتماد ملی