درایت و مدیریت «قیصر»

● «کلینزمن» بهترین گزینه برای بایرن مونیخ
موضوع سرمربیگری تیم بایرن مونیخ آلمان به اندازه سرمربیگری تیم ملی این کشور مهم و حیاتی است و هیچ کس نمی تواند منکر اثرگذاری باشگاه باواریایی در عرصه فوتبال، یکی از برترین قطب های جهان فوتبال باشد. بایرن با پیشینه ای قدیمی و افتخاراتی وسیع در سطح اروپا و آلمان به لحاظ تشکیلاتی و ساختار مدیریتی جزو ۱۰ باشگاه برتر جهان است. این باشگاه به همراه لیورپول و یوونتوس جزو معدود تیم هایی است که قهرمانی در هر ۳ جام معتبر اروپایی را دارد. برترین بازیکنان تاریخ بوندس لیگا پیراهن این تیم را پوشیده و از این طریق به موقعیت بین المللی خود افزودند و اکثر خریدهای بزرگ خارجی در این تیم تحقق می یابد و برترین مربیان بوندس لیگا تجربه حضور روی نیمکت هدایت این تیم را داشته اند. به همه این موارد ریاست بکن باوئر، نایب رئیسی کارل هاینس رومنیگه، سرمربیگری هیتزفلد و همکاری و مشارکت اولی هوینس، گرهارد مولر و سپ مایر را در این جمع اضافه کنید تا اهمیت و عظمت بایرن را بیش از پیش احساس کنید. قطعاً سرمربیگری بایرن مسأله کوچکی نیست و درست به همین علت طی هفته های اخیر بلافاصله پس از اظهارنظر سرمربی موفق سوئیسی مبنی بر خروج از عرصه باشگاهی در پایان فصل و در دست گرفتن سکان هدایت تیم ملی کشورش تحرکات جدیدی در این باشگاه برای معرفی جایگزین وی آغاز شد که طبق اعلام رسمی سایت باشگاه و خبرگزاری های معتبر ورزشی در عرصه جهانی یورگن کلینزمن ستاره سابق فوتبال آلمان و سرمربی پیشین و حاضر در جام جهانی ۲۰۰۶ پس از ۲ سال دوری از میادین رسمی قرار است در ماه ژوئن روی نیمکت داغ هدایت مونیخی ها بنشیند. گاس هیدینک، فان باستن، ریکارد، مورینیو و... گزینه هایی بودند که طی روزهای گذشته از سوی مطبوعات برای جانشینی هیتزفلد در نظر گرفته شده بودند و حتی قیصر طی مصاحبه ای از مورینیو به عنوان بهترین و مناسب ترین گزینه جهت جانشینی سرمربی فعلی نام برده بود اما ظاهراً توافقات این مرد پرتغالی با باشگاه میلان عملاً راه حضورش در «آلیانتس آره نا» را مسدود کرد. هیدینک مربی مجرب هلندی را مسئولان فدراسیون فوتبال روسیه دودستی چسبیدند و اجازه نمی دهند پیش از پایان قرارداد فعلی «آخر سال ۲۰۰۸ میلادی» از این تیم جدا شود. پس بحث این مربی بزرگ و پرافتخار که کارنامه ای بس روشن از خود به جا نهاده منتفی شد و او نیز تنها در حد یک گزینه مطبوعاتی باقی ماند و پس از این گزینه ها فان باستن و ریکارد حضور داشتند که از نظر تجربه مدیریتی و شخصیت روانی هرگز در حد تیمی همچون بایرن با خصوصیاتی که می شناسیم نبوده و نیستند. لذا باید سران باشگاه به دنبال مربیان داخلی می رفتند که از این حیث نیز شرایط به گونه ای نبود که هر مربی به همکاری با مونیخی ها تن دهد. بایرن بازیکنان گذشته اش را زیاد وارد جریان مربیگری نمی کند و این مسأله نوعی شبهه ایجاد کرده که با وجود بکن باوئر هیچ خبر نگاری به خود اجازه نمی دهد موضوع را باز کند. ماتیوس و اوگن تالر ۲گزینه شاخص هستند که هر ۲ جزو بهترین های زمان خود بودند و در همین تیم سال ها افتخارآفرینی کردند که امروزه هیچ کدام حتی اجازه رد شدن از مقابل درب باشگاه را ندارند در این بین نفراتی نظیر «سامر» یا «دال» هم که از جمله بازیکنان موفق آلمان هستند که سابقه پوشیدن پیراهن بایرن را در کارنامه ندارند و با روحیات خاص اجازه دخالت به بزرگانی همچون بکن باوئر و رومنیگه را نمی دهند لذا هرگز اجازه حضور در این عرصه را نخواهند یافت. با تمام این تفاسیر یک گزینه بزرگ اما جوان باقی مانده بود که تنها قیصر قدر او را می دانست چرا که روزی شاگردش بوده و در طول جام جهانی اخیر هم امتحانش را پس داد و کاملاً سربلند بود! «یورگن کلینزمن» بازیکن بزرگ آلمان و عضو باشگاه هایی نظیر اشتوتگارت، اینتر و تاتنهام که در عرصه ملی به همراه جمعی از بهترین های کشورش زیر نظر بکن باوئر قهرمان جهان در سال ۹۰ میلادی را برای آلمان به ارمغان آورد در جام جهانی گذشته برای تحولی عظیم در نسل فوتبال ژرمن ها وقت زیادی صرف کرد تا از آلمان یک تیم جوان و با نشاط ساخته و پس از مدتی رکود، کشورش را به مقام سومی جهانی رساند. جالب اینکه در همین دوره تا زمانی که در نیمه نهایی مغلوب ایتالیا شدند کل طرفداران به احترام آلمانی ها به پا خواسته و او وشاگردانش را تشویق کردند کلینزمن که ساکن آمریکا بوده و همین علت هم هنگام سرمربیگری تیم ملی مورد انتقاد واقع می شد در طول یک و نیم سال اخیر از پذیرش پیشنهادات متعدد باشگاهی و ملی صرف نظر کرد و حتی در این راه از پذیرش پیشنهاد سرمربیگری تاتنهام هم چشم پوشی کرد که فعلاً در اختیار راموس سرمربی سرشناس اسپانیایی است و مطمئناً با این رویه منتظر رسیدن پیشنهادی بزرگ و در حد هدایت بایرن بود که سرانجام به دستش رسید و از این مورد استقبال کرد تا بار دیگر تیزهوشی و موقعیت طلبی خود را به اثبات رساند. او که پس از برتی فوکس هدایت آلمان را پذیرفته بود تیمی افت کرده، پا به سن گذاشته و بدون طرفدار را در دست گرفت و با به کارگیری بازیکنان جوان در کنار بازیکنان مجرب و کارآمد همچون لمن، بالاک، اشنایدر و کلوزه موفق شد از مراحل گروهی و حذفی بگذرد که در نهایت و پس از ۱۱۸ دقیقه تلاش مغلوب ایتالیا قهرمان جهان شد. نمایش این تیم رضایت دوستداران آلمان را در پی داشت و پس از کسب مقام سومی در اوج افتخار از این عرصه کناره گیری کرد تا کار را به دست همکارش «لو» بسپارد و حالا قصد دارد بایرن مونیخی را تحویل بگیرد که پس از ۲ فصل افتخارآفرینی و درو کردن جام های داخلی به همراه ماگات دچار رخوت شده بود با آمدن هیتزفلد و چند خرید بین المللی دچار تحول شد و به صدر جدول بوندس لیگا آمد اما چند نتیجه ضعیف در پایان نیم فصل اول و یکنواختی سبک بازی این تیم باعث شد، سرمربی سوئیسی برای انتهای فصل اعلام کناره گیری کند. پس لازم بود مردی با تفکرات نوین و شجاعت و تیزهوشی روی نیمکت هدایت این تیم بنشیند و قطعاً هیچ کسی لایق تر از کلینزمن نبود. چرا که اولاً توان فنی و مدیریتی خود را در تیم ملی کشورش به منصه ظهور رساند و ثانیاً از نظر همکاری و کار گروهی، بکن باوئر و دیگر مدیران بایرن مشکلی ندارند و خط فکری طرفین کاملاً نزدیک به یکدیگر است. لذا هر کسی حمایت و قدرت قیصر را پشت سر خود داشته باشد، خیالش آسوده می گردد که نیمی از حاشیه ها را اطراف خود نبیند ضمن اینکه او از نظر زبان و آشنایی با جو فوتبال بوندس لیگا مشکلی ندارد و یک فرد ایده آل برای پست سرمربیگری بایرن است که قیصر به موقع راه او را به آره نا هموار کرد تا بار دیگر تحسین همگان را برانگیخته و نشان دهد در کوتاه ترین زمان بهترین تصمیمات را به نفع مجموعه تحت ریاست خود اعمال می کند. بکن باوئر تا ماه ژوئن صبر کرده و حتی در خریدهای آتی اعلام نظر می کند. این امید که بایرن پس از کسب عناوین قهرمانی در داخل ،در جام یوفا هم پس از سال ها فوتبال کشورش را صاحب افتخار بین المللی نماید تا او یک تیم پر روحیه و قهرمان را تحویل گرفته و بخت خود را برای کسب افتخار در عرصه باشگاهی بالا ببرد!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی