تمرین گلزنی در آزادی

تیم هایی كه می خواهند در تورنمنت های بین المللی و یا مسابقات رسمی شركت كنند، اصولاً پیش از آن براساس نیازهایشان دیدارهای تداركاتی را برنامه ریزی و اجرا می كنند كه تیم ملی فوتبال ایران نیز از این قاعده كلی مستثنی نبوده و نیست.
امیر قلعه نویی كه پیش از این می دانست در چهارچوب رقابت های جام ملت های آسیا باید با تیم هایی چون مالزی، چین و ازبكستان بازی كند، حریفان تداركاتی اش را براساس حریفان واقعی اش انتخاب نكرد. غنا و جامائیكا حریفانی بودند كه در شبیه سازی با حریفان ایران در بازی های جام ملت های آسیا به اشتباه انتخاب شده بودند، ۲ تیم ضعیف كه فقط برای سرگرمی به تهران آمده و برایشان بازی و نتیجه آن از اهمیت چندانی برخوردار نبود.
تیم ملی فوتبال ایران در این ۲ بازی، آزمایش چندانی نشد، اصلاً بهتر است بگوییم خطری را احساس نكرد و این می تواند نگرانی هایی را برای اهالی فوتبال و شخص امیر قلعه نویی در مالزی به وجود بیاورد.
خیلی ها می گویند، تیم ملی در این ۲ بازی اخیر نشان داد كه از اشتهای خوبی برای گلزنی برخوردار و یا به تعبیری سیری ناپذیر است. البته آنهایی كه دستی بر آتش فوتبال داشته و دارند، خوب می دانند كه در مقابل تیم هایی چون غنا و جامائیكا مگر می شد به جز گلزنی به چیز دیگری هم فكر كرد، وقتی حریف با تمامی نفراتش در نیمه زمین خودی استقرار می یابد و یك بازی تدافعی را به نمایش می گذارد، چاره ای به جز بازی تهاجمی برای رقیبان نمی ماند.ما در بازی با تیم هایی چون غنا و جامائیكا اصلاً چاره ای به جز حمله كردن نداشتیم و اگر نگاهی به تركیب تیم ملی و تعویض هایش داشته باشیم، عملاً به این مهم خواهیم رسید كه قلعه نویی در این ۲ بازی فقط میدان را برای مهاجمانش آماده كرده بود و آنها بودند كه باید در آزمون گلزنی شركت كرده و نمره قبولی می گرفتند.رسول خطیبی، مهرزاد معدنچی، رضا عنایتی، وحید هاشمیان و... بازیكنانی بودند كه هرگاه اراده كردندگل زدند و همین مسأله هم كار انتخاب ۲ مهاجم ایده آل را برای بازی با حریفان آسیایی برای قلعه نویی ودستیارانش دشوار و دشوارتر ساخت. وضعیت ۲ تیم غنا و جامائیكا به گونه ای بود كه تنها می شد در آن عیار مهاجمان را سنجید و از بقیه قدرت تیم غافل ماند.
اصلاً در این ۲ بازی مشخص نشد كه تركیب خط میانی تیم ملی ایران باید چگونه باشد. اصلاً مشخص نشد كه استحكام خط دفاعی ما تا چه اندازه است و از بین ۳ دروازه بان آزمایش شده هم هیچ كدام معیار خاصی را در اختیار مربیان قرار ندادند.وحید طالب لو در مقابل غنا ۲ گل بد زمینی را خورد و نشان داد روی توپ های زمینی آن استحكام لازم را ندارد.
رحمتی هم در آن دقایقی كه در زمین بود، روی خروج هایش مشكلات بسیاری را داشت و تك گلی را هم كه از جامائیكا خورد، دقیقاً روی همین ضعف اساسی بود، رودباریان هم هرگز به خطر نیفتاد تا آزمایش شود و همین مسأله تردیدها را بر سر انتخاب دروازه بان اصلی بیشتر كرد.خط دفاع تیم ملی هم از جمله خطوطی بود كه هرگز به طور صددرصد تهدید نشد، تا جایی كه هركس دیگری هم در این خط آزمایش می شد، با توجه به وضعیت حریفان فرقی برای خط دفاع تیم ملی نمی كرد چراكه تیم های حریف فاقد آن قدرت لازم برای محك خط دفاع تیم ملی بودند.
تیمی كه در مقابل غنا و جامائیكا به میدان رفت، یك نگرانی اساسی وجود داشت و آن اینكه جواد نكونام هافبك دفاعی تیم ملی به جای آنكه بر سر جای خودش بازی كند، بیشتر در كار حمله شركت می كرد و همین مسأله هم باعث شد تا خلأ فاحشی در میانه میدان ایران به چشم بیاید همان جایی كه هر ۳ گل حریفان ایران از همان جا طراحی شد و به ثمر هم رسید.
قلعه نویی باید بپذیرد كه بازی با غنا و جامائیكا فقط تمرینی برای گلزنی یارانش در مقابل ۲ خط دفاع ضعیف بود، خط دفاعی كه هرگاه با فشار مواجه گشت تسلیم شد و دروازه خود را باز شده دید.زدن ۱۰ گل به ۲ تیم غنا و جامائیكا در حقیقت به نوعی انتظارات علاقه مندان به فوتبال را هم زیاد كرد، حالا تیم ملی در رویارویی با حریفان آسیایی باید نشان دهد كهدر كار گلزنی تمرین بسیار كرده است و گلزنی هایش به تیم غنا و جامائیكا تصادفی نبوده است.

محمدرضا برزی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی