۸ تصور غلط در برابر ۸ واقعیت

۱) سیگاری ها در اثر كشیدن سیگار نمی میرند. بیشتر سیگاری‌ها در سنین بالا فوت می‌كنند. چه كسی می‌تواند حدس بزند آنها اگر سیگار نمی‌كشیدند، بیشتر عمر می‌كردند؟
▪ واقعیت: نیمی از افرادی كه به مدت طولانی سیگار مصرف می‌كنند، دچار مرگ ناشی از بیماری های وابسته به آن خواهند شد. این مسئله با مطالعات درازمدت و مقایسه افراد سیگاری و غیر سیگاری در طول ده‌ها سال به اثبات رسیده است. نیمی از این افراد با از دست دادن ۲۵تا۳۰ سال از عمر خود، در میانسالی می‌میرند. مطالعات نشان داده است مصرف هر نخ سیگار، ۷ دقیقه از عمر انسان كم می‌كند و ۹۰ درصد سرطان ریه ، ۷۵ درصد برونشیت مزمن و ۲۵ درصد عوارض قلبی و عروقی ناشی از مصرف مواد دخانی است.
۲) دخانیات موضوعی بحرانی است برای كشورهای ثروتمند و توسعه‌یافته، نه برای ما.
▪ واقعیت: مصرف دخانیات اغلب در كشورهای پردرآمد در حال كاهش است و در مقابل مصرف آن در كشورهای كم درآمد و متوسط در سراسر دنیا در حال افزایش است. مصرف دخانیات و بیماری های وابسته به آن معمولاً در بین افراد كم درآمد بیشتر است. آنها سالانه حدود ۵۴ میلیارد نخ سیگار به ارزش ۱۰ هزار میلیارد ریال مصرف می كنند. حداكثر ۴ درصد مبلغ یاد شده به جیب كشاورز وكارگر و بقیه مستقیما به جیب شركت های خارجی می‌رود. ۶۰ درصد سیگار دنیا در آمریكا یا كارخانه های آمریكایی در سایر نقاط جهان تولید می شود.
۳) استعمال دخانیات یك انتخاب آزادانه و اختیاری است. هر كسی اختیار خودش را دارد.
▪ واقعیت: افراد سیگاری بدون شك هزینه هایی را بر غیرسیگاری ها تحمیل می‌كنند. گذشته از آسیب دود سیگار به اطرافیان فرد سیگاری، بررسی های اخیر در كشورهای پردرآمد نشان داده است كه علی رغم كوتاه بودن عمر افراد سیگاری، هزینه مراقبت های اولیه بهداشتی این افراد در طول زندگیشان، خیلی بیشتر از افراد غیرسیگاری است و چون این گونه هزینه ها از بودجه عمومی پرداخت می شود، این هزینه ها بر دوش افراد غیر سیگاری جامعه نیز تحمیل می شود.
۴) محدود كردن دخانیات باعث كاهش اشتغال می‌شود.
▪ واقعیت: سیاست های موفق كنترل دخانیات در سطح جهانی در جهت كاهش و سیر نزولی مصرف و تولید دخانیات طی چندین دهه نشان داده است، این موضوع تاثیر چندانی بر از بین رفتن شغل‌های ثابت ندارد. مطالعات نشان داده اند كه كشورهایی كه میزان مصرف در آنها كاهش یافته، فرصت های شغلی در آنها نه تنها از بین نرفته، بلكه كاهش نیز نیافته است.
طبق استانداردهای جهانی ، هر كشور باید بین ۲ تا ۳ برابر ارزش سیگار مصرفی خود برای مراقبت از بیماری های ناشی از مصرف سیگار هزینه كند كه به این ترتیب در مجموع هزینه سیگار مصرفی و مراقبتی آن ، این رقم به ۳۰ تا ۴۰ میلیارد ریال بالغ می شود. با این مبلغ و با احتساب هزینه ایجاد هر شغل ۳۰ میلیون ریال، می توان سالانه یك میلیون شغل در كشور ایجاد كرد.
۵) وابستگی به دخانیات آن چنان شدید است كه صرفاً با اهرم‌های مالی یا با منع قانونی نمی توان آن را كاهش داد. قاچاق دخانیات هم كه اثرات افزایش مالیات را خنثی می‌كند.
▪ واقعیت: تجربه كشورهای مختلف نشان داده است افزایش مالیات باعث كاهش تعداد سیگاری ها و كاهش مرگ و میر ناشی از مصرف سیگار می شود. جوانان و نوجوانان بیشترین مصرف كننده های سیگار هستند و در برابر تغییرات قیمت بسیار حساس ترند و اگر مالیات و قیمت محصولات دخانیات افزایش یابد، این گروه بیشتر تمایل به ترك و یا كاهش مصرف نشان می دهند. همچنین شواهد در برخی كشورها حاكی از آن است كه حتی با وجود موضوع قاچاق، افزایش مالیات، درآمدهای حاصل برای دولت ها را افزایش و مصرف سیگار را كاهش داده است. از سوی دیگر دولت ها می توانند سیاست های موِثری را در زمینه كنترل قاچاق اتخاذ كنند.
۶) در پاسخ به افزایش قیمت سیگار، سیگاری ها به سمت انواع ارزان تری روی می آورند و مصرف كلی آنها كاهش نخواهد یافت.
▪ واقعیت: حتی با وجود جایگزین هایی برای سیگار، افزایش قیمت باعث بازداشتن غیر سیگاری ها از استعمال آن خواهد شد و سیگاری ها را به ترك یا كاهش مصرف آن ترغیب خواهد كرد. همه سیگاری ها نیز انواع گران را با انواع ارزان تر جایگزین نمی كنند.
۷) میزان مالیات سیگار در كشورهای توسعه‌یافته این‌قدر كه در كشور ما بالاست، بالا نیست.
▪ واقعیت: در اغلب كشورهای پردرآمد بیش از دو سوم یا بیشتر از قیمت خرده فروشی هر بسته به عنوان مالیات محاسبه می‌شود. در مقایسه، در كشورهای كم درآمد كمتر از نیمی از قیمت خرده فروشی هر بسته به عنوان مالیات محاسبه می شود. این به آن معناست كه سطح مالیات در كشورهای كم درآمد باید افزایش یابد.
۸) برنامه های كنترل دخانیات باعث فقر جوامع روستایی و اقتصاد آنان می‌شود. روستاییانی كه توتون كشت می‌كنند، چه كنند؟
▪ واقعیت: بازار محصولات دخانیات احتمالاً حداقل طی چندین دهه به همین شكل باقی خواهد ماند و میزان مصرف محصولات طی دهه های آینده و یا بیشتر به طور تدریجی كاهش خواهد یافت و این واضح است كه شغل های مربوط به كشاورزی تنباكو نیز به همین شكل طی دهه های آینده و نه یك شبه به تدریج كاهش خواهد یافت. اتخاذ سیاست های كشاورزی به ویژه در تجارت می تواند كمك بزرگی باشد به كشاورزان كشورهای فقیر.‌

منبع : روزنامه سلامت