به احترام نان

احترام گذاشتن به نعمت‌های خدا رمز بهره‌مندی بیشتر از آنها و وفور برکات خدا در زندگی است. یک نمونه‌ی روشن از نعمت‌هایی که احترامش فوق‌العاده واجب است همین «نانی» است که روزانه مصرف می‌کنیم. احترام هر کس به این نعمت بزرگ خدا به تناسب موقعیتی است که دارد، نانوایی که خمیر را آماده می‌کند تا زدن به تنور و دادن به دست مشتری اگر با بی‌اعتنایی کاری می‌کند که به نان‌ها به خاطر پخت نامناسبش بی‌احترامی بشود مقصر است. اگر آن کس که خمیر را آماده می‌کند خمیر را بهتر عمل بیاورد تا شاطر بهتر بتواند نان را از تنور بیرون بیاره تا کسی مجبور نشود نان‌ها را دور بریزد به نان که از نعمت‌های بسیار بزرگ خدا است احترام گذاشته است.
قدیمی‌ها شاید بهتر یادشان باشد که اگر تکه نانی را تو کوچه و گذر زیر دست و پا می‌دیدیم برمی‌داشتیم، بوس می‌کردیم و با احترام کناری می‌گذاشتیم و بعضی‌وقت‌ها دیده بودم که رهگذرها نانی را که از زمین برمی‌داشتند می‌بوسیدند و فوتی می‌کردند و حتی می‌خوردند. خیلی‌وقت‌ها تو زندگی سختی‌هایی که می‌بینیم کفاره‌ی بی‌توجهی‌ها و بی‌اعتنایی‌هایی است که چه بسا «ناخواسته» به «نعمت‌های خدا» داشته‌ایم.
این سخن از پیامبر خداست: «خدایا! نان را برای ما برکت بده و میان ما و نان جدایی نیانداز که اگر نان نبود نماز و روزه و عبادتی نداشتیم.»

نویسنده : پیام شعبانی

منبع : ۵روز