عاشوراییان

● مسلم بن عقیل
«مسلم بن عقیل» سرباز فداکار راه حق، یادآور همه خوبی ها، رشادت ها و جوانمردی هاست؛ و خواندن زندگی نامه این سردار رشید اسلام، درس آموز و الهام بخش و سازنده است. حماسه مسلم بن عقیل در کوفه، پیش درآمدی بر نهضت عظیم عاشورا بود و خود مسلم، پیشاهنگ نهضت سیدالشهدا (ع) و سفیر انقلاب کربلا به شمار می رود.درباره مسلم، چه می توان گفت، جز بیان صداقت و رشادت و ایمانش؟ و چه می توان نوشت، جز فداکاری و حماسه و آزادگی اش، و چه می توان شنید جز عمل به وظیفه و اطاعت از امام و جهاد در راه حق تا مرز شهادت و مسلم بن عقیل کیست؟ تجسمی از ارزش های والای مکتب؛ الگو و اسوه ای از یک جوانمرد سلحشور و انقلابی پاک باخته و دل به راه خدا داده و سر به راه دوست سپرده و قدم در راه حق نهاده و با شهادت به معراج قرب پروردگار رسیده. پس، با هم با چهره این شخصیت بزرگ، آشنا شویم.در میان جوانان برومند «بنی هاشم» مسلم، فرزند عقیل یکی از چهره های تابناک و شخصیت های بارز، به شمار می رفت.
«عقیل» برادر حضرت علی (ع) و دومین فرزند ابوطالب بود و مسلم بن عقیل، برادرزاده امیرالمومنین و پسرعموی حسین بن علی بود. دودمانی که مسلم در آن رشد یافت، دودمان علم و فضیلت و شرف بود و خاندانی که شخصیت انسانی و اسلامی مسلم در آن شکل گرفت، بهترین زمینه را برای تربیت و تکامل معنوی و حماسی مسلم فراهم کرد. از آغاز کودکی، در میان جوانان بنی هاشم به خصوص در کنار امام حسن و امام حسین - علیهما السلام- بزرگ شد و کمالات اخلاقی و بنیان ولایت و درس های حماسه و ایثار و شجاعت را به خوبی فرا گرفت. اجداد مسلم کسانی، چون «ابوطالب» و «فاطمه بنت اسد» بودند که در فرزندان خویش، شجاعت و ایمان و دلاوری را به ارث می گذاشتند و مسلم، شاخه ای پربار از این اصل و تبار بود و بنابه اصل وراثت، خصلت های برجسته را از نیاکان خود به ارث برده بود.مسلم در زمان حضرت امیر(ع) نوجوانی رشید و پاک بود که به افتخار دامادی آن حضرت نائل شد و با یکی از دختران امام به نام «رقیه» ازدواج کرد. این وصلت بر میزان فضیلت های مسلم افزود و او را بیشتر در محور «حق» و در خدمت نظام الهی آن حضرت در دوران خلافتش قرار داد.به نقل از مورخان، در زمان حکومت آن حضرت (بین سال های ٣٦ تا ٤٠ هجری) از جانب آن امام، متصدی برخی از منصب های نظامی در لشکر بوده است، از جمله در جنگ صفین، وقتی که امیرالمومنین (ع) لشکر خود را صف آرایی می کرد، امام حسن و امام حسین (ع) و عبدالله بن جعفر و مسلم بن عقیل را بر جناح راست سپاه، مامور کرد و بر جناح چپ لشکر، محمد بن حنفیه و محمد بن ابی بکر و هاشم بن عتبه (مرقال) را گماشت و مسئولیت قلب لشکر را به عبدالله بن عباس و عباس بن ربیعه و مالک اشتر سپرد.در دوران امامت ده ساله امام حسن مجتبی (ع) که از سخت ترین دوره های تاریخ اسلام نسبت به پیروان اهل بیت و طرفداران حق بود، مسلم با خلوص هر چه تمام در مسیر حق بود و از باوفاترین یاران و از خواص اصحاب امام حسن محسوب می شد. پس از شهادت امام مجتبی (ع) که امامت به حسین بن علی (ع) رسید تا مرگ معاویه که یک دوره ده ساله بود؛ باز مسلم را در کنار امام حسین (ع) می بینیم. در این دوره ٢٠ ساله یعنی از شهادت علی (ع) تا حادثه کربلا بسیاری از کسان یا مرعوب تهدیدها شدند یا مجذوب زر و سیم و فریفته دنیا و صحنه حق را رها کردند و یا به معاویه پیوستند و یا انزوای بی دردسر را برگزیدند، ولی آنان که قلبی سرشار از ایمان و دلی سوخته در راه حق داشتند و مسلمانی را در صبر و مقاومت و مبارزه در شرایط دشوار می دانستند، امامان حق را تنها نگذاشتند و با زبان و مال و جان و فرزند، به فداکاری در راه خدا و جهاد فی سبیل الله پرداختند.
ارزش و فضیلت پیروان حق در آن دوره، به خصوص وقتی آشکارتر می شود که به شرایط دشوار دینداری و حق پرستی در روزگار سلطه امویان آگاه باشیم.ارجمندی و فضیلت و مقام مسلم، در این جاست که او دست از محبت و ولایت و حمایت امام زمان خویش -حسین بن علی (ع)- برنداشت تا این که به عنوان پیشاهنگ نهضت کربلا در کوفه به شهادت رسید و افتخار اولین شهید کاروان عاشورا را به خود اختصاص داد و اولین شهید از اصحاب امام حسین بود.
از اولاد عقیل که به همراهی حسین بن علی (ع) و در رکاب او قیام کردند، تعداد ٩ نفر، به شهادت رسیدند، که مسلم شجاع ترین آنان بود. این فضیلت بزرگ، از زبان پیامبر اسلام هم بیان شده است. حضرت علی (ع) از پیامبر اسلام حدیثی را در مدح «عقیل» نقل می کند که آن حضرت فرمودند: من او را (عقیل را) به دو علت دوست دارم: یکی، به خاطر خودش، و یکی هم به خاطر این که پدرش ابوطالب او را دوست می داشت. و در آخر، خطاب به علی (ع) فرمود: فرزند او مسلم کشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مومنان بر او اشک می ریزد و فرشتگان مقرب پروردگار بر او درود می فرستند. آن گاه پیامبر اسلام گریست تا آن که اشک هایش بر سینه اش ریخت و فرمود: به سوی خدا شکایت می برم، از آن چه که خاندانم پس از من می بینند.حمایت های این خانواده از اهل حق موقعیت و اعتباری خاص برای آنان فراهم کرده بود و فضایلشان همواره مورد تقدیر امامان (ع) قرار داشت. امام سجاد- علیه السلام - نسبت به خاندان عقیل عطوفت و محبت بیشتری از دیگران نشان می داد و می فرمود: من هرگاه خاطره آن روزی را که اینان با حسین (ع) بودند به یاد می آورم، اندوهگین می شوم.قبلا هم اشاره شد که از فرزندان عقیل ٩ نفر قربانی راه حسین (ع) که راه خدا بود شدند و مسلم تابنده ترین این چهره ها بود. این خاندان با استقبال از شهادت در راه قرآن افتخار ویژه ای برای خود کسب کردند و فرزندان مسلم هم در ادامه خط سرخ پدر شهیدشان در صحنه کربلا حضور یافتند تا وفاداری خویش را به خاندان پیامبر که تعهد اسلامی هر مومن راستین به حساب می آمد، نشان دهند.

"ماخذ:پایگاه اینترنتی حوزه نت

منبع : روزنامه خراسان