شهادت فروغ بصیرت و هدایت در ظلمت جهالت و ضلالت

پس از آن که پرچمدار و سپهسالار نیروی نظامی امام حسین (ع ) با خون خویش زیباترین و عالی ترین جلوه وفاداری و ایثار را در صحرای کربلا به تجلی درآورد امام و پیشوای شهادت عباراتی شگفت انگیز و تعابیری عمیق در وصف او بر زبان جاری ساخت که مقام والا و نقش محوری حضرت ابوالفضل العباس (ع ) را به خوبی نمایاند.
نمونه ذیل از جمله عبارات و تعابیری است که حضرت امام حسین (ع ) پس از وداع با پیکر غرقه به خون برادرش و حضور در خیمه اهل بیت و در حالی که از دیدگان پاکش در فقدان حضرت عباس (ع ) اشک می ریخت و جمع بانوان خیمه نیز به همراه او می گریستند بر زبان جاری ساخت :
« وا اخاه وا عباساه وامهجه قلباه واقره عیناه واقله ناصراه یعزوالله علی فراقک »
« ای وای برادرم ای وای عباس من ای وای پاره قلب من ای وای نورچشمان من ای وای از اندک بودن یاری کنندگان . سوگند به خدا که فراق و دوری تو برای من سخت است ... » (۱ )
واژه « ای وای » که چند بار در این عبارات به کار برده می شود و بر زبان حضرت اباعبدالله الحسین (ع ) جاری می گردد از حزن و اندوه خاصی حکایت دارد که پس از شهادت حضرت عباس بر جان و روح مطهر پیشوای شهادت می نشیند.
امام (ع ) به این وسیله غم خویش در از دست دادن برادرش را نمایان می سازد و آن را شدید و جانکاه معرفی می نماید.
امام حسین (ع ) حضرت ابوالفضل (ع ) را « پاره قلب » و « نوردیدگان » می نامد و به این ترتیب مقام والا و عظیم این جهادگر بزرگ را آشکار می سازد و جایگاه او را در « دل » و « دیده » خویش می نمایاند.
حضرت عباس (ع ) پاره قلب امام حسین (ع ) است و این مقام نشان می دهد که امام (ع ) چسان و چه میزان به او دلبسته و پیوسته است که پاره قلب می نامدش و با همه وجود شخصیت و جان و روح او امتزاج و آمیختگی گسست ناپذیر پیدا کرده است .
و نیز حضرت ابوالفضل (ع ) نوردیده امام حسین (ع ) است و این خود به نوعی دیگر علاقه و اشتیاق و دوستداری امام (ع ) را نسبت به پرچمدار سپاهش نمایان می سازد که دیده بدون نور چگونه قادر به نگریستن است و چسان توان تشخیص و حرکت و تلاش دارد پس عباس (ع ) نوردیده حسین (ع ) می باشد و وجود او و نقش و منش و روش و مرتبه ایمان و جهاد و ایثار بزرگش دیدگان پیشوای شهادت را جلا می دهد و مشاهده قامت بلند و شجاعت بی نظیر و حماسه و دلاوری و جنگجویی هایش برق شوق و شور را در چشمان امام حسین (ع ) می نشاند.
امام حسین (ع ) از قلت یاران و اندک بودن یاوران سخن به میان می آورد و این واقعیت تلخ هم اینک که پرچمدار بزرگش را از دست داده است بیشتر نمایانده می شود که عباس بن علی (ع ) خود به تنهایی نیرویی شگرف و توانمند و مستحکم و کثیر محسوب می شد و این واقعیت را هم امام (ع ) و یاران و اصحابش درک نموده و لمس کرده بودند و هم جبهه مقابل یعنی دشمنان سرسخت اسلام و تشنگان خون اهل بیت (ع ) می فهمیدند و از آن می هراسیدند. همین فهم و هراس بود که موجب گشت نتوانند در مقابل و روبرو او را به قتل برسانند بلکه با مکر و نیرنگ و از پشت سر بر او ضربه وارد ساختند و ناجوانمردانه پیکرش را به خاک و خون کشاندند.
حضرت اباعبدالله الحسین (ع ) فراق ابوالفضل (ع ) را بسیار تلخ و ناگوار و رنجزا و مشقت بار می داند و از همین رو می فرماید : « سوگند به خدا که دوری تو بر من سخت است . »
در عبارت « سوگند به خدا » دقت و تفکر روا داریم که همواره در لسان و تعابیر ائمه دین (ع ) سوگند به خدا نشان از بزرگی و عظمت موضوع مورد سوگند دارد و امام (ع ) با این سوگند مقدس شدت و بزرگی فراق ودوری ابوالفضل العباس (ع ) را می نمایاند و تلخی این جدایی را شدید و فرساینده جان و روح خویش می داند و گواه او علاوه بر سوگند مقدسی که می خورد قطرات پاک اشک هایی است که برگونه هایش جاری می گردد و زمزمه های دردناکی است که بر زبانش جاری می شود.
باران زخم و خنجر یعنی برادر من
عباس ! دست هایت گل های پرپرمن
می بویمت برادر بوی بهشت دارند
این زخم ها که باشد باغ معطر من
امروز مشک آبت گردیده است پاره
فردا ستیزدارد حلقوم اصغر من
آوار می شوند این فریاد تشنگی ها
ای شط سرخ ـ عباس ـ بعد از تو بر سرمن
این فصل بی تو سخت است ای کهکشانی از زخم
برخیز! یاری ام کن برخیز یاور من
برخیز! آسمانم غمگین و بی قرار است
ای ماه شرحه شرحه در خون شناور من
ای اشک یاری ام کن از التهاب این دشت
خشکیده شاخه شاخه نخل تناور من
فریاد « یا ابوالفضل » از علقمه برآمد
افتاده است از اسب نعش برادر من
تشییع پیکرش شد اما نمی شود باز
این کوچ ناگهانی یک لحظه باور من (۲ )
حضرت امام حسین (ع ) پس از جاری کردن عبارات و تعابیر یاد شده در وصف برادرش ابوالفضل (ع ) و اعلام حزن و اندوه و جاری کردن سرشک زلال خویش در فراق و دوری او چنین می فرماید :
« جزیت عن اخیک خیرا حیث نصرتنی حیا و میتا »
« خداوند تو را از جانب برادرت بهترین پاداش عطا فرماید زیرا در راه خدا مرا نصرت و یاری کردی چه در حال زندگی چه بعد از شهادت » (۳ )
در این کلام ژرف حضرت امام حسین (ع ) نیک بیندیشیم تا راه بیابیم و پیام بگیریم .
امام (ع ) با صراحت و روشنی اعلام می نمایند که حضرت ابوالفضل (ع ) او را یاری کرده است چه در حین زندگی و چه پس از شهادت .
یاری و مساعدت ابوالفضل (ع ) در دوران زندگی و حیات کاملا مشخص است و نیازی به توضیح ندارد بلکه نکته و پیام و درس بزرگ در عبارت نصرت و یاری پس از شهادت نهفته است .
حضرت امام حسین (ع ) با این عبارت و تعبیر صریح به این حقیقت بزرگ اشاره دارد که « شهادت » اصل و ارزش مقدسی است که آثار و ثمرات عظیم و شگفت انگیز خویش را در آینده نزدیک و دور نشان می دهد. به این مفهوم که همین خون های مقدس شهیدان است که اولا فضای رعب و خفقان را می شکند و به توده های مردم توان مقابله با نظام های حکومتی باطل را منتقل می سازد و همه تارهای اضطراب و هراسی را که بر پیکر جان و روحشان تنیده شده است فرو می ریزد. ثانیا مظلومیت مظلوم با خون پاک او می آمیزد و همه چیز را برای اثبات حقانیت راه شهیدان متحول می سازد.
ثالثا دشمنان اسلام را رسوا می نماید و مکر و نیرنگ ها و فریب و نفاق ها و حربه ها و توطئه های گوناگون آنان را برای اضمحلال و نابودی دین خدا باطل و بی اثر می سازد. رابعا همه تحریف ها و بدعت ها و موهومات و خرافاتی که به نام دین در دین مبین رخنه و نفوذ کرده و با تبلیغات مخرب عوامل حکومت های ضدالهی در سطح جامعه و در میان مردم ناآگاه ترویج گردیده است می زداید وتعالیم و قوانین جامع و رهایی بخش و زندگی ساز اسلام را آنگونه که « هست » ـ ونه آن گونه که اسلام های اموی و عباسی و غربی و آمریکایی نشر و تبلیغ می کنند ـ تثبیت می نماید...
آیا جز این است که امروز نهضت مقدس کربلا با تمام اهداف و آرمان هاو ارزش های نهفته در آن باقی می باشد و راه می گشاید لکن حرکت شوم و کور و مخرب و ضد انسانی جبهه مقابل مطرود و فانی گردیده است
و مگر نه این است که نام و یاد و راه حسین مستدام و زنده و تحول زاست و نام و یاد و بیراهه یزید مسدود و مطرود و مغضوب ملل مسلمان و آزادگان جهان می باشد
و این قدرت و توان عظیم « فرهنگ شهادت » است که در طول تاریخ و در همه اعصار و زمانها بیداری و تحول و تحرک می آفریند و بر ظلمات و تاریکی های جهل و ناآگاهی و رکود و سکون و ضلالت نور و فروغ بینش و بصیرت و آگاهی و رهایی و هدایت می افشاند.

پاورقی :
۱ ـ فرهنگ سخنان امام حسین (ع ) به کوشش محمد دشتی انتشارات مشهور ص ۱۶۱
۲ ـ اسحاق راهب حماسه جاویدان ص ۱۰۱ و ۱۰۲
۳ ـ فرهنگ سخنان امام حسین (ع ) ص ۱۶۲
خون مقدس شهیدان فضای رعب و خفقان را می شکند و به توده های مردم توان مقابله با نظام های حکومتی باطل را منتقل می سازد و همه تارهای اضطراب و هراسی را که بر پیکر جان و روحشان تنیده شده است فرو می ریزد
« شهادت » همه تحریف ها و بدعت ها و موهومات و خرافاتی که به نام دین در دین مبین رخنه و نفوذ کرده و با تبلیغات مخرب عوامل حکومت های ضد الهی در سطح جامعه ترویج گردیده است می زداید و تعالیم و قوانین جامع و زندگی ساز اسلام را آنگونه که « هست » و نه آنگونه که اسلام های اموی و عباسی و غربی و آمریکایی نشر و تبلیغ می کنند تثبیت می نماید
حضرت امام حسین (ع ) ابوالفضل (ع ) را « پاره قلب » و « نور دیدگان » می نامد و به این ترتیب مقام والا و عظیم این جهادگر بزرگ را آشکار می سازد و جایگاه او را در « دل » و « دیده » خویش می نمایاند

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی