علی حاتمی و مشایخی

مرحوم حاتمی که از دیالوگ های حساب شده در فیلم هایش استفاده می کرد(برجستگی حاتمی همیشه در امر فیلم نامه نویسی بوده است؛ نمونه بارزش مادر که فصلی است در سینمای ایران).
او حرف امروز را در قصه های دیروز می گفت و تاریخ برایش وسیله بود.
(داستان در متن تاریخ) علی حاتمی هنرمند توانایی بود که به تاریخ و ادبیات اشراف کاملی داشت و یک اثر را با توجه به دغدغه هایش به شیوه ای قابل درک و راحت بیان می کرد.
مشایخی با این کارگردان و افسانه گذشته سینما در فیلم های: داستان های مولوی،سلطان صاحب قران ، سوته دالان،کمال الملک، تهران روزگار نو و هزار دستان، کمیته مجازات با او همکاری داشته است.قرار بوده در دل شدگان، مادر ،تختی نیز با حاتمی کار کند که به علت های متعدد مقدور نبوده است.این طور که مشخص است علی حاتمی از بازی مشایخی لذت می برده و او را به عنوان کاراکتری ثابت در فیلم هایش قبول داشته است.شاید اگر هنوز این کارگردان یا کارگردانی این چنینی را در سینمایمان داشتیم نباید امروز با حسرت به کارنامه پیشکسوتانمان نگاه می کردیم.شاید هنوز شاهد حضورشان بودیم، شاید فیلمی با حضور سفید مو های سینما ساخته می شد.
شاید اینان دچار مرگ تدریجی نمی شدند.
و شاید هنرشان همچنان عرصه ای برای حضور و ظهور داشت، آیا امکان دارد اسطوره علی حاتمی تکرار شود؟

منبع : روزنامه خراسان