سپهبد احمد امیراحمدی

احمد امیراحمدی سال ۱۲۶۳ش ۱ در تهران متولد شد. او فرزند نقی آقا سرتیپ قزاقخانه بود. امیراحمدی تحصیلات ابتدایی خود را در مدارس افتتاحیه و تربیت به پایان برد سپس به مدرسه قزاقخانه رفت و با درجه گروهبان دومی فارغ‌التحصیل و وکیل‌باشی فوج گارد سوار شد و پس از سه ماه به درجه گروهبان اولی رسید.
امیراحمدی در ۱۳۲۷ق/ ۱۲۸۸ش در محاصره مجلس شورای ملی از مأموران محافظت از مجلس بود همچنین در نبردهای دولت با شیخ محمود ورامینی (یاغی) و نایب حسین کاشی شرکت داشت و در جریان جنگ جهانی اول مأمور مراقبت از کنسول روس و انگلیس در کرمانشاه شد و آنها را به سلامت به همدان رسانید و به درجه سروانی رسید و یک قطعه نشان درجه ۴ « آنا» از طرف دولت روسیه به وی اهدا شد.
امیراحمدی در ۱۳۲۷ به درجه سرهنگی ارتقا یافت و در کودتای ۱۲۹۹ از یاران و همراهان میرپنج رضاخان و سیدضیاءالدین طباطبایی بود. او فرماندهی فوج سوار مرکز و فوج سوار تبریز را عهده‌دار بود و پس از کودتا به درجه سرتیپی ارتقا یافت.
با تغییراتی که در تشکیلات نظامی ایران به وجود آمد، ارتش جدید به ۵ لشکر تقسیم شد که امیرلشکر امیراحمدی به فرماندهی لشکر غرب منصوب و در همان زمان برای سرکوب عشایر به لرستان حمله کرد و پس از پیروزی به درجه ذوالفقار که بالاترین نشان ارتش بود مفتخر شد.
در ۱۳۰۴ به ریاست امنیه کشور رسید و با حفظ سمت برای برقراری آرامش در آذربایجان به تبریز رفت و فرماندهی لشکر تبریز را برعهده داشت. امیراحمدی در جشن تاجگذاری رضاشاه حامل گرز سلطنتی بود.
در ۱۳۰۸ امیراحمدی به درجه سپهبدی مفتخر شد که نخستین و تنها سپهبد ایران در دوره رضاشاه بود او پس از مدتی مورد سوء ظن و بی مهری رضاشاه قرار گرفت و کلیه مشاغل خود را از دست داد و تا شهریور ۱۳۲۰ که مجدد رضاشاه از او دلجویی و به فرمانداری نظامی تهران منصوب کرد، ریاست اداره اصلاح نژاد اسب را عهده‌ دار بود.
پس از خروج رضاشاه امیراحمدی در کابینه فروغی به وزارت کشور رسید و در کابینه قوام‌السلطنه و سهیلی وزارت جنگ را عهده دار بود، مدتی نیز حاکم نظامی تهران، فرمانده پادگان مرکز و بازرس ارتش شد. سال ۱۳۲۴ در چهار دوره دولت قوام‌السلطنه وزارت جنگ را برعهده داشت و پس از چندی بازنشسته و به عنوان سناتور انتصابی وارد مجلس شد و تا زمان فوت در این سمت باقی بود. سپهبد امیراحمدی در ۱۳۴۴ بر اثر بیماری سرطان فوت کرد.

آسیه آل احمد
۱. این تاریخ بنابه سند درج شده در کتاب اسناد نخستین سپهبد ایران احمد امیراحمدی به کوشش سیروس سعدوندیان و نشر مؤسسه پژوهش و مطالعات فرهنگی، صفحه ۳۷۴ آورده شده ولی احمد امیراحمدی خود در خاطراتش ۱۲۶۷ نقل کرده است.

منبع : موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران