انقلاب کوبا، نقطه عطفی در آمریکای جنوبی

انقلاب کوبا، انقلابی است که منجر به سرنگونی رژیم ژنرال فلوخنسیو باتیستا توسط جنبش ۲۶ ژوئیه و دیگر عوامل انقلابی در کوبا شد.
انقلاب کوبا اشاره می کند به اجرای برنامه های اجتماعی و اقتصادی انجام شده توسط دولت جدید از زمان سرنگونی دولت ژنرال باتیستا که شامل اجرای سیاست های مارکسیستی است. به گزارش ایسنا نقطه آغازین انقلاب کوبا، ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳ است؛ روزی که یک گروه یکصد نفری از چریک های مسلح به یک پادگان نظامی در سانتیاگوی کوبا حمله کردند. طی این حمله اکثر این چریک ها کشته شدند. از چریک های باقی مانده این مبارزان می توان به فیدل کاسترو، رهبر فعلی کوبا و رائول کاسترو، برادرش که بعدهادستگیر شدند، اشاره کرد.
فیدل کاسترو پس از دستگیری در یک محاکمه سیاسی حدود چهار ساعت از خود دفاع کرد و دفاع خود را با این جمله پایان داد: مرا محکوم کنید، مهم نیست. تاریخ مرا تبرئه خواهد کرد. بعد از این محاکمه فیدل کاسترو به ۱۵ سال زندان در زندان(presidio modelo ) و رائول کاسترو نیز به ۱۳ سال زندان محکوم شدند. در سال ۱۹۹۵ به دلیل فشارهای رهبران مدنی به این ژنرال مخالف، باتیستا تمامی زندانیان سیاسی را آزاد کرد که در میان آزاد شدگان چریک های مبارزی که به پایگاه نظامی در سانتیاگوی کوبا حمله کرده بودند، دیده می شد. پس از این اقدام برادران کاسترو به مکزیک تبعید شدند.
برادران کاسترو در مکزیک توانستند کوبایی های تبعیدی را در مبارزه در راستای انقلاب کوبا برای سرنگونی باتیستا گردهم بیاورند. در آن زمان، فیدل کاسترو با ارنستو چه گوارا، آزادیخواه آمریکای جنوبی دیدار کرده بود. چه گوارا نیزدر آن زمان به نیروهای فیدل کاسترو پیوست.آن ها توسط آلبرتو بایو، یک رهبر نظامی سابق وفاداران در جنگ داخلی اسپانیا مورد آموزش قرار گرفتند. این گروه در مکزیک تحت رهبری فیدل کاسترو آموزش دیدند و در نوامبر ۱۹۵۶ در یک قایق بادبانی با نام «گرانما» به کوبا بازگشتند.
آن ها امیدوار بودند که حضورشان در شرق کوبا شورش ها و ناآرامی ها در شهرهای کوبا تحت رهبری شاخه (یانو) جنبش ۲۶ ژوئیه همزمان شود. هدف اصلی آن ها یک حمله مسلحانه و سرنگونی دولت باتیستا بود. در ۲۵ نوامبر ،۱۹۵۶ قایق دریایی گرانما در کوبا لنگر انداخت. کاسترو فریاد می زد: یا آزاد خواهیم شد و یا کشته می شویم. پس از وارد شدن مبارزان حامی فیدل کاسترو به کوبا این مبارزان زیر آتش هواپیماهای دولت باتیستا قرارگرفتند.
پس از این حمله ۱۲ پارتیزان بار دیگر فعالیت های خود را شروع کردند و شروع به انجام فعالیت های چریکی در کوه های سیراماسترا کردند. در ۲۱ آگوست ۱۹۵۸ کاسترو به چه گوارا و کامیلو سینفوئکس دستور داد تا رهبری دو دسته چریکی را در خارج از کوه های سیراماسترا برعهده بگیرند. باتیستا ساعت دو صبح اول ژانویه ۱۹۵۹ از هاوانا گریخت و یک شورای رهبری نظامی جایگزین وی شد.
کامیلو و چه گوارا به رهبری خود در این دسته ها به سمت هاوانا ادامه دادند. کارگران و کشاورزان در سراسر کوبا به درخواست فیدل کاسترو برای یک حمله عمومی پاسخ دادند و انقلاب پیروز شد. حدود ۲۰ هزار تن در این جنگ برای آزادی کشته شدند.فیدل کاسترو ۳۲ ساله همزمان با ورود به هاوانا در هشتم ژانویه ۱۹۵۹ دستور داد که ۵۰ هزار تفنگ و مسلسل برای دفاع از این انقلاب وارد کوبا شود. در دوران انقلاب، اکثر جمعیت کوبا به طور میانگین درآمد سالیانه ۲۵/۹۱ دلار داشتند که فقیرترین کشور قاره آمریکا در آن زمان محسوب می شد. فقط ۱۱ درصد از مردم کوبا می توانستند شیر بنوشند یا چهار درصد می توانستند گوشت بخورند، ۲ تا ۳ درصد آب تصفیه شده در اختیار داشتند و ۱/۹ درصد از مردم کوبا برق داشتند.
در دوم ژانویه ۱۹۵۹ دولت انقلاب کوبا اعلام کرد که ۵۰ تا ۶۰ درصد سودهای حاصل از کازینوهای این کشورها باید مستقیما به برنامه های رفاهی کوبا اختصاص یابد. سری اول اصلاحات عرضی در ۱۷ می ۱۹۵۹ اجرا شد. طی سال ۱۹۵۹ سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) شروع به شنود گفتگوهای تلفنی رهبران کوبا کرد. ایستگاه های رادیویی خرابکارانه از میامی، باهاماس و آمریکای مرکزی به کوبا منتقل شد.
در پایان سال ۱۹۵۹ سیا شروع به استقرار خرابکاران در کوبا کرد. در ششم ژوئیه همان سال سهمیه شکر صادراتی کوبا به آمریکا قطع شد. فیدل کاسترو نیز کارخانه شکرسازی آمریکا در کوبا را ملی کرد. در ماه ژوئیه، ۱۹۵۹ رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا به رئیس جمهور وقت آمریکا پیشنهاد داد که دستور حمله به کوبا را صادر کند. در ۱۶ آوریل همزمان با حمله نظامی به کوبا، فیدل کاسترو ماهیت سوسیالیستی بودن انقلاب کوبا را اعلام کرد و در ساعت دو صبح ۱۷ آوریل یک نیروی ۱۵۰۰ نفری ضد انقلابی در خلیج خوک ها مستقر شدند.
کاسترو شخصا یک حمله متقابل را رهبری کرد که در این حمله از سلاح های ساخت شوروی سابق استفاده می شد؛ این در حالی است که کارگران و کشاورزان کمیته دفاع از انقلاب کوبا هزاران حامی ضد انقلابی در شهرهای کوبا را محاصره کردند. این حمله در کمتر از ۷۲ ساعت ناکام ماند و آمریکا نیز سرافکنده شد.دست آوردهای انقلاب دموکراتیک ملی فقط با قرار گرفتن در راستای انقلاب سوسیالیستی بود که محافظت شد. یک سال بعد کاسترو گفت: این انقلاب ضد امپریالیستی، سوسیالیستی می تواند یک انقلاب باشد چون فقط یک انقلاب وجود دارد.
فیدل کاسترو فریاد می زد: من یک مارکسیت - لنینیست هستم و تا پایان روزهای زندگی ام در این راستا حرکت می کنم. آمریکا از هر وسیله ای برای مقابله با انقلاب کوبا استفاده کرده است که شامل تحریم های اقتصادی علیه هاوانا و تلاش برای قتل فیدل کاسترو بوده است. هم اکنون نیزآمریکا تلاش می کند دموکراسی مورد نظرخود را در کوبا ایجاد کند، اما فیدل هنوز زنده است.

منبع : روزنامه ابرار