« شهادت حضرت امام محمد باقر (ع) به دست هشام بن عبدالملک اموی(۱۱۴ق) »

امام پنجم حضرت امام محمدباقر(ع) در هفتم ذی الحجه سال صد و چهارده هجری قمری به دست هشام بن عبدالملک اموی در مدینه مسموم گردید و در قبرستان بقیع در کنار امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد(ع) به خاک سپرده شد. آن حضرت به هنگام شهادت، پنجاه و هفت سال داشته و از امامت ایشان در حدود بیست سال می گذشت.
در دوران امامت آن حضرت فرصت هایی برای نهضت فکری به دست آمده بود که امام باقر(ع) کمال استفاده را در جهت تربیت شاگرد و استحکام و گسترش تشیع و انقلاب فرهنگی نمود. امام باقر(ع) در فرصت کوتاه و مناسبی که به دست آمده بود یکسره به تعلیم و نشر علوم اسلامی پرداخت و پایه¬های یک مرکز بزرگ علمی را که مملو از دانش پژوهان برجسته بود پی ریزی کرد. این موقعیت حساس سرفصل بزرگی در تاریخ تمدن اسلامی گشود و رشد اسلام در دوره های بعد تاثیر فراوانی از آن پذیرفت.

منبع : عرفان