برای طلوع دهمین کوکب ولا‌یت

سلا‌م خدا بر تو ای دهمین پیشوای معصوم! سلا‌م بر درخشندگی کوکب نورانی ات که خورشید را شرمگین تابش کرد و چشمه‌های آفرینش را لبریز جوشش.
امام ابوالحسن علی النقی‌هادی (ع ) ملقب به امام "‌هادی"، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در اطراف مدینه در محلی به نام " صریا" متولد گشت. آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن (ع) به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال ۲۳۳ به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.
امام‌هادی علیه السلا‌م به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلا‌م نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه السلا‌م، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلا‌م و ابوالحسن ثالث به حضرت‌هادی علیه السلا‌م اختصاص یافته است.پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود.
امام‌هادی (ع) در سن ۶ یا ۸ سالگی یعنی در سال ۲۲۰ هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت ۳۳ ساله امامت امام‌هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.عظمت شخصیت امام‌هادی (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.
ابن شهر آشوب از رجال حدیث نقل می‌کند که او نیک سرشت ترین و پاک ترین روش را در میان جامعه دارا بود، راستگوترین افراد جامعه محسوب می‌شد، به هنگام سکوت، شکوه هیبت و تشعشع وقار، چهره او را دربرمی‌گرفت و چون لب به سخن می‌گشود، گزیده و نغز می‌گفت به طوری که شعاع کلا‌مش روح آدمیان را سحر می‌کرد.امام دهم همچون پدران و اجداد بزرگوار خود در علم و دانش سرآمد روزگار بود.
درخشش او در مدت حیاتش احترامی شگفت در قلوب همگان ایجاد کرده بود. روزی یحیی بن اکثم در مجلس واثق خلیفه عباسی که جمعی از علماء و فقها حضور داشتند، سوال کرد که چه کسی سر حضرت آدم (ع) را هنگامی که حج به جا آورد، تراشید؟تمام حضار در پاسخ آن عاجز ماندند، واثق گفت: هم اکنون من کسی که جواب این سوال را بدهد حاضر می‌کنم، سپس شخصی را بدنبال حضرت‌هادی (ع) فرستاد و وی را به دربار خلیفه دعوت کرد. امام نیز دعوت را پذیرفت و برای اظهار و بیان حقیقت به دربار واثق رفت. خلیفه پرسید: ای ابوالحسن به ما بگو چه کسی سر حضرت آدم را هنگام حج تراشید؟ امام فرمود: ای واثق ترا به خدا سوگند می‌دهم که ما را از بیان و جواب آن معاف کنی، خلیفه گفت: ترا سوگند می‌دهم که جواب را بفرمایی!امام فرمود: اکنون که قبول نمی‌کنی، پس می‌گویم. پدرم مرا از جدم خبر داد و جدم از جدش که رسول خدا باشد، اطلا‌ع داد که فرمود: برای تراشیدن سر آدم جبرئیل مأمور شد یاقوتی از بهشت آورد و به سر آدم کشید تا موهای سرش بریزد.
با آنکه متوکل بارها در صدد بود تا به بهانه قیام مسلحانه امام دهم را از میان بردارد، ولی هیچ گاه به این بهانه دست نیافت. با این حال، نتوانست حیات شریف آن حضرت را که مانع خودکامگی‌های او به عنوان محور تفکر اسلا‌می بود و همچون مرکزی که شیعیان بر گرد آن پروانه ‌وار می چرخیدند، تحمل کند، لذا ایشان را بنا به روایتی، در تاریخ سوم رجب سال ۲۴۵هجری به شهادت رساند.امام دهم در حالی که هشت سال و پنج ماه از عمر شریفشان می گذشت، به مقام امامت نایل شدند و پس از سی و سه سال به شهادت رسیدند و در سامرا دفن شدند.
ابودعامه می‌گوید: به عیادت حضرت‌هادی رفتم آن بزرگوار فرمودند: چون به عیادت من آمدی بر من حقی پیدا کرده ای، برای ادای حقت روایتی از پدرم که از پدرانش و از امیرالمؤمنین و او از رسول اکرم علیه السلا‌م نقل کرده است می‌گویم: "ایمان چیزی است که در دل جایگزین شده است و اعمال، گفتار و کردار آن را تصدیق می‌کند."از این جهت در قرآن شریف و روایات اهل بیت فراوان دیده می‌شود که از افرادی که مرد عمل نیستند سلب ایمان شده است. ‌

منبع : روزنامه سیاست‌روز