چشم تازه دموکراتهای بشر دوست روشن

در تاریخ ٢٨/١٠/٢٠٠٧، پلیس دولت آفریقائی چـاد، یک هواپیمای اسپانیائی، خدمه هواپیما، و سرنشینان آن را که اعضای سازمانهای بشردوستانه بودند، به همراه بیش از یک صد کودک ربوده شده که اکثریت آنها از چاد بود، دستگیر کرد. در فرودگاه مقصد پاریس نیز، عده ای که به ازای هر کودک، مبلغ سه تا شش هزار یورو پرداخته بودند، اتنظار نشستن همین هواپیما را می کشیدند(تلویزیون یورو نیوز).
کودک ربایان مدعی بودند که، این‌ها، کودکان یتم دارفور سودان هستند، ولی، دولت چاد و رئیس جمهور این کشور شخصا، اعلام کردند: اکثریت کودکان ربوده شده توسط کارمندان سازمان‌های بشر دوستانه، اهل چادند و پدر و مادر هم دارند. رئیس جمهور چاد وعده داد که، دولت این کشور، از طرق حقوقی و قانونی با مجرمان برخورد خواهد کرد.
این خبر تکان دهنده تر از آن است که بتوان چشم بر آن فرو بست و زبان در کام کشید و یا آن را جنایت موردی عده ای از ماموران سازمان‌های بشردوستانه نامید. این جرمی است که نظام سرمایه داری، با ابعادی به شدت گسترده تر و به‌طور روزمره مرتکب می گردد. البته، این تنها موردی است که، بدین نحو افشا شده است.
هر چند امروز، تعیین تعداد دقیق انسان‌های دادوستد شده، بسیار مشکل است ولی، ما نسل زنده دوره‌ی تاریخی اخیر، حداقل، شاهدان آنیم که، در یک طرف، فروش زنان و کودکان حتی، در جمهوری‌های منشعب از شوروی و کشورهای اروپا شرقی پس از تخریب و تجزیه این کشورها، به امری عادی تبدل شده و بر آفریقای سیاه نیز پیشی گرفته است و در دیگر طرف، هجوم مردم متمدن اروپا و آمریکا برای خرید این متاع ارزان، شدت بی سابقه ای یافته است. علاوه بر این، اگر کودکان قربانی جنگ‌ها و کشورگشائی، بویژه، سیصد هزار کودک عراقی آواره محروم شده از والدین و ازهمه چیز را، سیصد و پنجاه و پنج میلیون کودکی را که در تجارت سکس بکار گرفته می شوند، در نظر بگیریم، شاید بتوان به درک ابعاد فاجعه به غلامی درآوردن انسان پی برد. دو روز پیش از انتشار این خبر، تلویزیون بین‌المللی انگلیسی زبان روسیه نیز، به نقل از مقامات مملکتی، تعداد کودکان آواره در شهرهای روسیه را یک میلیون نفر برآورد می کرد.
با همین خلاصه، می توان گفت که، برده داری نه تنها هیچ‌گاه از بین برده نشده است، حتی، بر شدت و وسعت برده داری مدرن در جوامع پیشرفته سرمایه داری افزوده شده است. شاید از همین رو است که، سازمان‌های بین المللی و رسانه های جمعی بارها اعلام کرده اند که: تعداد انسان‌های خرید و فروش شده طی یک و نیم دهه اخیر بیش از تعداد کل بردگانی است که در طول تمام دوران برده داری دادوستد شدند.
سخن ما، در این نوشته کوتاه، با سرمایه داران و عوامل آن‌ها نیست و هم‌چون روحانیت، قصد راهنمائی و ارشاد آن‌ها را نیز نداریم. چرا که، این، منبعث از ماهیت آن نظام است و به همین جهت، سرمایه داری با حرکت از همین مبداء، بدون آن که تغییر ماهوی در نظام‌های پیش از خود، یعنی، برده داری و فئودالیسم بدهد، با تغییرات در سطح و شکل، راه آن‌ها را باشدت و بی رحمی بمراتب بیشتری ادامه می دهد.
به نظر ما، دردآور و کشنده این است که، بسیاری از انسان‌هائی که تا همین دیروز، بخصوص، از طیف نیروهای چپ پیرو علم و منطق، افرادی که، وارسته و آزاده می نمودند، امروز چنان علم و عقل را فدای منافع شخصی و برخی روابط نموده و تصنعآ تغییر خصلت داده اند که، در مداحی و چاکر منشی چندش آور، دست عمال سرمایه داری را از پشت بسته‌اند. بدین ترتیب، آزادی و حقوق بشر، این ارزش‌ها و مقدسات انسانی، در وهلۀ اول، با یاری همین دسته، از محتوا تهی شده است.
ما با آن دسته از مردمی سخن می گوئیم که، شاید، ته مانده هائی از گذشته، از عقل و منطق در ذهن و ضمیرشان، وجدان آن‌ها را بیدار نموده و مجددا، به راه شریف مبارزه با برده‌داری و فئودالیسم مدرن، یعنی امپریالیسم جهانی برگردند. ما تردیدی نداریم که اگر، این انسان‌ها برای لحظاتی خود را جای آن پدر و مادرانی بگذارند که، سرمایه داری علاوه بر ثروت‌های مادی، حتی کودکان و زنانشان را به یغما می برد و یا لحظاتی، کودکان خود را، به جای آن کودکانی که در بازار سکس و بردگی خرید و فروش می شوند، تصور کـنند، قطعا به راه انسانی باز خواهند گشت.
آی انسان‌ها، گوش و چشم و دهان خود را نبندیم که، همین‌طوری هم واقعیات زندگی، عذاب آور است. زمان، زمان دلیل و توجیه تراشی برای کتمان واقعیات نیست.

ا.م. شیزلی

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه