فلفل قرمز، تند و محبوب

در حال درست کردن سالاد یا غذایی هستید که ناگهان به میوه ای با فیزیک نامنظم و با طعم تقریبا تند برخورد می کنید که اسمش فلفل قرمز یا فلفل دلمه ای است، اما آیا تا حالا سرگذشت به وجود آمدن این گیاه را شنیده اید. سرگذشت و نام فلفل قرمز مثل خیلی چیزهای دیگر با سفرهای اکتشافی کریستف کلمب پیوند خورده است. کلمب ندانسته آمریکا را کشف کرده و در آنجا با گیاهی مواجه شد که میوه های قرمز رنگش طعم تندی چون فلفل سیاه داشت و آن را فلفل قرمز نامید. این نامگذاری در حالی صورت گرفت که این دو گیاه به کلی از هم مجزا هستند و از لحاظ گیاه شناسی حتی در دو خانواده کاملا متفاوت قرار می گیرند.
فلفل قرمز یا دلمه ای از خانواده سولاناسه است که به همراه سیب زمینی، توتون، تنباکو و گوجه فرنگی در یک تیره قرار می گیرند و از نظر کاربردهای دارویی و غذایی بسیار مهم اند. این گیاه به طور تقریبی دارای ۲۲گونه وحشی و ۵ گونه اهلی است. این گیاه تقریبا به هر آب و هوایی مقاوم است و گونه های میوه دار آن در سرتاسر جهان تولید می شود. آب و هوای گرم برای تولید بوی خوش و تند آن ضروری است، مانند فلفل قرمزی که در مجارستان تولید می شود و در اروپا از شهرت زیادی برخوردار است.
هوای گرم و خشک برای رسیدن میوه های این گیاه بسیار مطلوب است و معمولا میوه ها را با دقت و با دست چیده و سپس در معرض نور خورشید قرار می دهند تا خشک شوند. در طب گیاهی از فلفل قرمز به عنوان داروی ضدنفخ، محرک هاضمه، داروی مخصوص دهان، قرمز کننده بدن و نیز به عنوان داروی انقباضی استفاده می کنند.
به علاوه از فلفل به عنوان نوعی درمان عمومی برای عوارضی مانند خیز، قولنج، اسهال، نفس تنگی، ورم مفاصل، التهاب های عضلانی و دندان درد نیز استفاده می شود و ضدکم خونی است، اما مصرف بیش از اندازه آن منجر به بروز زخم های اثنی عشر می شود. فلفل قرمز اشتها، بزاق و ترشحات معدی را زیاد می کند و از میوه آن که دارای ویتامین C است، عمدتا برای تهیه انواع سس با طعم تند یا ملایم استفاده می شود.

منبع : روزنامه کارگزاران