دیکتاتوری خوب دیکتاتوری بد

چندی قبل در مجلس هشتم طرحی به تصویب رسید که تنها پیام آن، رفع تعارض میان برخی تصمیمات دیوان عدالت اداری با اظهارنظرهایی بود که بر اساس اصل ۱۳۸ قـانـون اسـاسی توسط رئیس مجلس ابلاغ می شود.شورای نگهبان با اعلام برخی» ایراد«های جزئی، این مصوبه را بـه مـجلس بازگرداند. ایراد شـورای نگهبان به این طرح، نه نخستین نمونه از عدم تایید یک مصوبه مجلس بود و نه ایراد مـطـرح شده توسط آن شورا را می توان مهمترین و بزرگترین ایـرادگـیـری شورای نگهبان به مصوبات مجلس دانست. اما واکنش یک سایت خبریبه این مصوبه و ایراد شورای نگهبان، در نوع خود بی نظیر بود . این سایت خبری، در سه سال گذشته، منعکس کننده حمایت های ویژه و استثنایی از دولت نهم بوده و حملات کم‌ نظیر آن نیز متوجه کسانی بوده است که حاضر نیستند از مطالبات و منویات دولت نهم به صورت صددرصد حمایت کنند. در موضوع اخیر، این سایت خبری، مصوبه مـجلس را »دیکتاتوری ‌پارلمانی« نامید و خوشحالیاز ایـسـتـادگـی شورای نگهبان در برابر »دیکتاتوری« مورد ادعای سایت ارزشگرا ، با تزئین این خبر با تصویر »علی لاریجانی« آشکار شد!
تردیدی وجود ندارد که هیچ‌کس دیکتاتوری را نمی‌پسندد. اما اگر قانونی که به تایید ۱۸۰ نماینده مجلس رسیده است، دیکتاتوری باشد برای برخی رفتارهای دیگر چه نامی باید برگزید؟ مثلاً ایستادگی دولت در برابر مصوبه مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام و عدم احیای شوراهای منحل شده، شایسته چه عنوانی است؟ انتظار از مجلس برای تصویب بی‌چون و چرای بودجه پیشنهادی دولت را چه می‌توان نامید؟ اگر پافشاری نمایندگان مجلس بر تقویت جایگاه رئیس قوه مقننه و تحکیم موقعیت او برای اجرای اصل ۱۳۸ قانون اساسی را بتوان »دیکتاتوری« نامید پافشاری دولتی‌ها برای »انحصار قدرت در دولت و رئیس‌جمهور« و بی‌تابی آنها در برابر بعضی تذکرات مشفقانه نسبت به تصمیمات یک جانبه دولت چه نام دارد؟ هنوز واکنش یک مشاور رئیس جمهور بـه تـذکـر دلـسـوزانـه رئیس قوه قضائیه در خصوص »کثرت تغییرات مدیریتی« فراموش نشده است. آیا اینکه یک مقام دست چندم دولتی از رئیس قوه‌قضائیه بخواهد »حرف خود را پس بگیرد تا بر اختیارات رئیس‌جمهور خدشه‌ای وارد نشود«‌ به »دیکتاتوری« نزدیک‌تر استیا تصویب قانون برای تبیین اختیارات کسی که اگر از حوزه وظایف خود خارج شود به راحتی قابل برکناری توسط نمایندگان مجلس است؟
البته دیکتاتوری فقط دادن هشدارهای غلاظ و شداد به مخالفان نیست (که نمونه‌های آن هم به وفور دیده می شود ) بلکه فضاسازی‌ها برای به کرسی نشاندن بعضی حرف‌ها و مطالبات زیاده‌ خواهانه، گاه بزرگترین دیکتاتوری است زیرا طرف‌های مقابل را برای هرگونه اظهار نظر، دچار مشکل می‌کند. آیا دیکتاتوری بالاتر از این وجود دارد که وقتی یک وزیر پیشنهادی، موفق به اخذ رای اعتماد از مجلس نمی‌شود، رای نمایندگان را متاثر از »اثر گذاری مافیای نفتی بر نمایندگان« بنامند و از این راه، نمایندگان را از اعمال حق قانونی خود برای رای دادن یا رای ندادن به وزیران پیشنهادی بعدی، تحت فشار حیثیتی بگذارند؟ آیا تاکید یک مقام سرشناس بر »عدم تغییر رئیس جمهور« و پافشاری یک شخصیت اصولگرا بر »جلوگیری از پیروزی اصلاح‌طلبان به هر قیمت« گام نهادن خواسته یا ناخواسته در مسیری نیست که نهایت آن به نوعی دیکتاتوری منجر می‌شود؟ آیا برای »اهانت به مراجع تقلید به خاطر مخالفت با یک دستور احمدی‌نژاد« نامی جز تلاش برای »خفقان آفرینی« می‌توان انتخاب کرد؟
‌آیا مخالفت با اقدام قانونی مجلس برای افشای انحرافات دولت از احکام بودجه و اتهام افکنی علیه تـهـیـه‌کـنـندگان گزارش تفریغ بودجه،‌ بوی استبداد نمی‌دهد؟ آیا بایگانی کردن مصوبه مجلس و تاکید بر قبول نداشتن اقدام قانونی نمایندگان، یادآور تذکرات رهبر فقید انقلاب در سال ۶۰ و هشدار ایشان در خصوص قرار گرفتن در مسیر استبداد و دیکتاتوری نیست؟ آیا تحت فشار قرار دادن قوه قضائیه در تریبون‌های عمومی برای صدور حکم سفارشی نسبت به یکی از منتقدان دولت، زمینه‌ساز استبداد و دیکتاتوری نمی‌باشد؟
مهم‌تر از نمونه‌های فوق، نوعی فضاسازی علیه اصولگرایان مخالف احمدی نژاد می‌باشد که در هفته‌های اخیر، به راه افتاده است و هیچ نامی شایسته‌تر از »دیکتاتوری نوین« نمی‌توان برای آن در نظر گرفت. حملات شدید و اهانت‌های بی‌سابقه به کسانی که در طیف اصولگرایان قرار دارند اما به دنبال کاندیدای دیگری به جز احمدی‌نژاد هستند در هفته‌های اخیر، شامل حال طیف گسترده‌ای از قدیمی‌ترین عناصر جناح اصولگرا شده است که مؤدبانه‌ترین برخورد با این افراد، توصیف آنها به عنوان »افراد ساده لوح و بازی خورده« بوده است. ‌ ‌خوشبختانه باید گفت که رفتار بعضی حامیان دولت، افراد بسیاری را در جناح‌های گوناگون نسبت به نهادینه شدن »خفقان مدرن« حساس کرده و چاره‌جویی برای فرار از این وضعیت را به مهم‌ترین دغدغه بسیاری از افراد تبدیل کرده است که همین دغدغه، موجب تلاش برای تغییر شده است.بهتر است کسانی هم که ظاهراً دیکتاتوری را به دو نوع »خوب« و »بد« تقسیم کرده‌اند خود را برای مطلوب جلوه دادن »دیکتاتوری خوب« خسته نکنند زیرا بعید است از این تلاش، به نتیجه دلخواه خویش برسند.

منبع : روزنامه آفرینش