زنان جهان و مبارزه بر ضد ”جهانی شدن“ و جنگ!

چهاردهمین کنگرهٔ فدراسیون بین المللی دموکراتیک زنان با شعار ”زنان جهان، نیرویی حیاتی برضد جهانی سازی نولیبرالی، تروریسم دولتی و جنگ های امپریالیستی، مدافع برابری، عدالت اجتماعی و اقتصادی، و صلح“ در روزهای ۲۴- ۲۰ فروردین ماه (۹ تا ۱۳ آوریل) در کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، برگزار شد.
این کنگره فدراسیون که پس از ۶۰ سال فعالیت آن برای اولین بار در خاک قاره آمریکا برگزار می شد، پذیرای بیش از ۱۰۰۰ نماینده از ۱۶۵ سازمان منطقه ای، ملی و بین المللی از ۸۴ کشور جهان بود. شرکت زنان از ۱۸ کشور آفریقایی، ۸ کشور آسیایی و ۱۱ کشور از خاورمیانه از یک سو گواه گستردگی جهانی این گردهمایی بود، و از سوی دیگر، شرایطی را که زنان این کشورها با آنها رو به رو هستند در بحث های کنگره منعکس می کرد. بیشتر نمایندگان شرکت کننده در کنگرهٔ چهاردهم از کشورهای قارهٔ آمریکا و اروپا آمده بودند.
کنگره چهاردهم فدراسیون در روز ۹ آوریل با سخنرانی خانم ”مارسیا کامپوس“، رهبر برزیلی آن در رابطه با ضرورت مبارزه برای پایان دادن به ”جنگ برای نفت“ و ”سیستم سرمایه داری که هیچ علاقه ای به حل مشکلات بشریت ندارد“، آغاز شد. خانم کامپوس اظهار اطمینان کرد که کنگره چهاردهم بهترین کنگره فدراسیون از زمان سقوط کشورهای سوسیالیستی در شرق اروپا خواهد بود. او گفت که ”امروز ما بار دیگر رویا های خود را بازتولید می کنیم.“ او تاکید کرد که کنگره رنان دمکرات جهان باید ”تعیین کند که چه بکنیم که سربازان آمریکایی از عراق خارج شوند، نقطه پایانی بر خشونت های درون خانواده گذاشته شود، و رهایی کامل زنان از بندهایشان تامین شود. مبارزه بر ضد جنگ های امپریالیستی بخشی از مبارزه است که ما در مخالفت با همه انواع سرکوب و خشونت در آن شرکت داریم، و برای اینکه زنان در هر کشوری به عنوان شهروندان درجه یک شناخته شوند.“
رهبری ”فدراسیون“ رسماٌ از ”تشکیلات دموکراتیک زنان ایران“، که از اعضای قدیمی آن می باشد، برای شرکت در کنگره چهاردهم دعوت کرده بود. ”تشکیلات دموکراتیک“ زنان کشورمان در پیامی به کنگره به بررسی وضعیت زنان میهن مان و شرایط جامعه در تحت حاکمیت تمامیت گرا، ارتجاعی و خو کرده به تمایلات برتری طلبی جنسی و ارتباط کارزار مشخص صنفی زنان و مبارزه بر ضد جنگ و بهره کشی را مورد بررسی قرار داد. بخش هائی از این پیام در این شماره نامه مردم منتشر شده است.
علاوه بر پنج جلسهٔ عمومی، چندین کمیتهٔ کار تخصصی کنگره، و یک کنفرانس تمام روز که به موضوع زنان جوان اختصاص داشت، ده کارگاه آموزشی نیز به عنوان بخشی از برنامهٔ کار کنگره تشکیل شد. از جملهٔ موضوع های مورد بحث در بخش های مختلف عبارت بودند از: تأثیر منفی جهانی سازی نولیبرالی بر زنان؛ مبارزهٔ زنان و تأثیر تروریسم دولتی، و جنگ امپریالیستی، و پیکار زنان در راه استقلال ملی؛ پیش بردن موضوع برابری، و حق کار، درمان و بهداشت، آموزش، و تأمین اجتماعی؛ دفاع از فرهنگ و برابری حقوق زنان بومی و آفریقایی تبار؛ و دگرگون کردن نقش رسانه ها در ارائهٔ تصویر منفی از زنان.
● ریشه های ستم بر زنان
شاید بتوان گفت که جالب ترین بحث ها در مورد ریشه های مادی ستم بر زنان و چگونگی مبارزه ای که برای از میان برداشتن آن ضروری است، در کارگاه آموزشی ”فدراسیون، فمینیسم، و نظریهٔ جنسیت“ صورت گرفت.
به گفتهٔ کارولینا اگیلار از فدراسیون زنان کوبا، ”برای داشتن برابری جنسی، لازم است که نظام اجتماعی جدیدی ساخته شود.“ او اشاره کرد که انقلاب سوسیالیستی روابط اجتماعی را در کوبا دگرگون کرد و درها را برای زنان، و مردان، برای تغییر وضعیت و جایگاه اجتماعی و اقتصادی زنان باز کرد. گسترهٔ آنچه در کوبا در مدت ۵۰ سال مبارزهٔ انقلابی برای تأمین برابری زنان تغییر کرده است، فراتر از هر جای دیگری از دنیاست.
کارگاه ”تاریخچهٔ فدراسیون و نقش آن در دفاع از حقوق زنان، استقلال ملی، عدالت اجتماعی، دموکراسی، و صلح“ یکی از جالب ترین نشست ها از لحاظ سیاسی بود. متن نوشتهٔ سخنرانی اصلی که توسط یولاندا فِرِر، دبیرکل فدراسیون زنان کوبا ارانه شد، در اختیار همه شرکت کنندگان قرار داده شد. فِرِر در سخنرانی اش اشاره کرد: فدراسیون بین المللی دموکراتیک زنان در سال ۱۹۴۵ درست پس از پایان گرفتن جنگ جهانی دوم بنیان گذاشته شد.
او در ادامه سخنرانی اش بر اهمیت انقلاب های ضد استعماری و ضد سرمایه داری در آفریقا و آسیا در دهه های پس از جنگ جهانی دوم، و پیروزی انقلاب کوبا در سال ۱۹۵۹، در گسترده کردن افق فکری فدراسیون تأکید کرد، و نیز این که این رخدادها آغازگر توجه بیشتر فدراسیون به پیکار زنان در کشورهای زیر یوغ امپریالیسم بود.
رفیق کوبائی سپس فاش کرد که پس از فروپاشی کشورهای سوسیالیستی در اروپای شرقی در دههٔ ۱۹۹۰، فدراسیون در راه باز سازی برنامهٔ فعالیت هایش با دشواری های بزرگی رو به رو شد. در مقابله با این وضعیت، ابتکارهای منطقه ای فدراسیون زنان کوبا و دیگر سازمان های مانند آن، از جمله ”گردهمایی بین المللی همبستگی زنان“ که با شرکت ۳۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۸ در هاوانای کوبا برگزار شد، نیروهای تازه و گسترده تری را که برای حقوق زنان پیکار می کنند به میدان آورد و به بازسازی فدراسیون یاری رساند.
فدراسیون زنان کوبا و دفتر منطقهٔ آمریکای لاتین فدراسیون در هاوانا زحمت زیادی را برای تدارک و رهبری و تضمین موفقیت کنگرهٔ چهاردهم کشیدند. موفقیت کنگره را می توان در این واقعیت دید که این کنگره برای نخستین بار در آمریکای لاتین برگزار شد، و با شرکت گستردهٔ نمایندگان سازمان های زنان از سراسر جهان، بزرگ ترین کنگره از سال ۱۹۹۱ به بعد بود. دولت ونزوئلا بطور ویژه ای از روند برگزاری کنگره چهاردهم از همه نظر حمایت کرد و منابع لازم را برای پیشبرد کار کنگره در اختیار آن قرار دارد. این چندان غیر طبیعی نمی باشد که از جملهٔ میزبانان کنگره، شماری از سازمان های زنان ونزوئلا بودند که هفته های اخیر سرگرم بحث و گفتگو دربارهٔ ایجاد یک جنبش متحد زنان هستند.
در پایان کنگره، نمایندگان و مهمانان کنگره همچنین در راهپیمایی یک میلیونی ۱۳ آوریل [۲۴ فروردین] در کاراکاس به مناسبت پنجمین سالگرد شکست کودتای آمریکایی برضد پرزیدنت هوگو چاوز شرکت کردند. یکی از نشست های کنگره، که به گفتگو و تبادل نظر با چاوز اختصاص داشت، روز ۲۳ فروردین به طور زنده در برنامهٔ ”سلام پرزیدنت“ از تلویزیون پخش شد.
کنگره چهاردهم مجدداً مارسیا کامپوس، از ”فدراسیون زنان برزیل“ و ”جنبش انقلابی ۸ اکتبر“ را به عنوان رییس فدراسیون انتخاب کرد. بر اساس اساسنامه فدراسیون همچنین پنج نایب رییس، یک نائب رئیس از هرکدام از مناطق پنج گانه آن نیز انتخاب شدند. بر پایه آراء اخذ شده خانم ”انی راجا“ از فدراسیون ملی زنان هندوستان برای منطقهٔ آسیا، روت نِتو از سازمان ملی زنان آنگولا برای منطقهٔ آفریقا، مایادا عباسی سفیر فلسطین در برزیل، برای کشورهای خاورمیانه، اسکِوی کوکوموس از فدراسیون تشکیلات زنان قبرس برای اروپا، و ماریا اینس براسکو از فدراسیون ملی زنان آرژانتین برای منطقهٔ قارهٔ آمریکا انتخاب شدند.
کنگره چهاردهم ”فدراسیون بین المللی دموکراتیک زنان“ از همه نظر نقطه عطفی برای تحولات این مجمع پراهمیت زحمتکشان جهان قلمداد می شود.
از طرف تشکیلات دموکراتیک زنان ایران ، یکی از قدیمی ترین اعضای فدراسیون بین المللی دموکراتیک زنان، برگزاری کنگره فدراسیون جهانی زنان را به شما تبریک گفته و برای چهاردهمین کنگره در پیشبرد امر مبارزه دشوار و پیگیرش برای ساختن جهانی عاری از جنگ و فقر و خشونت و رفع تبعیض جنسی وطبقاتی آرزوی موفقیت داریم... ما اعتقاد راسخ داریم که همبستگی و مبارزه مشترک زنان جهان ، به ویژه دستاوردهای ارزشمند جنبش جهانی زنان در مبارزه با فقر و خشونت و رفع هرگونه تبعیض و در جهت توانمند سازی زنان و دستیابی به برابری جنسیتی ، سیمای جهان را در قرن حاضر به نفع پیروزی توده ها و در پیوند با آن، دستیابی زنان به برابری اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی ، تغییر خواهد داد. با این حال هنوز جنگ ها و فقر و بی عدالتی که حاصل سیاست های نو لیبرالی امپریالیسم و نیروهای ارتجاعی داخلی است ، نمی تواند نگرانی شدید نیروهای مترقی از جمله زنان را برنیانگیزد.
به همین دلیل امروزه نقش برجسته زنان در مبارزه بر ضد جنگ و فقر در کنار مبارزه برای رفع ستم جنسی و طبقاتی ، به بخش جدایی ناپذیر مبارزه نیروهای مترقی برای دستیابی به صلح و آزادی و بر ضد سیاست های جنگ طلبانه امپریالیسم مبدل شده است.
بشریت مترقی امروزه نگران جنگ و بحران دیگری در خاورمیانه است، و کشورما در مرکز این بحران قرار دارد. سیاستهای بحران آفرین رژیم حاکم بر ایران در همسویی با سیاستهای محافل جنگ طلب جهانی میهن ما را در آستانه جنگی خانمانسوز قرار داده است که فقط با کارزار و همبستگی جهانی بر ضد محافل جنگ طلب و نیز علیه سیاست های ضد مردمی و ضد حقوق بشری رژیم ولایت فقیه می توان سایه شوم جنگ را از میهن ما دور کرد. رژیم حاکم در ایران ناتوان از برآوردن وعده های اقتصادی خود به توده ها نیاز مبرم به ”بحران“ سازی و سرکوب مبارزات حق طلبانه توده ها دارد و در عین حال امپریالیسم امریکا و متحدانش با استفاده از این فرصت به بهانه ”حفظ صلح جهانی“ در پی مقاصد شوم جنگ طلبانه خویش اند تا به اهداف سلطه جویانه و برنامه ریزی شده خود در منطقه جامه عمل بپوشانند.
امپریالیسم و ارتجاع داخلی میهن ما را در آستانه فاجعه ای هولناک قرار داده اند که از یک طرف سایه شوم جنگ و تحریم اقتصادی زندگی توده های محروم میهن ما را تهدید می کندو از طرف دیگر رژیم واپسگرا و ضدمردمی ولایت فقیه بسیاری از حقوق انسانی و دموکراتیک توده ها را بر نمی تابد و به بهانه ”امنیت“ و شرایط ویژه، با دست بازتر به سرکوب آزادی خواهان و از جمله زنان پرداخته تا به سیاستهای ضد مردمی خود شتاب بیشتری دهد.
● زنان مبارزوآزاده جهان!
امروزه وجود هزاران زن فعال اجتماعی – نویسنده و مترجم، حقوقدان، خبرنگار، کارگردان و فعال در انجمن های غیردولتی و خیل عظیم زنان تحصیل کرده دانشگاهی - ۶۵درصد دانشجویان ایران دخترند - نشان از تلاش بی امان زنان ایران در دستیابی به حقوق انسانی خود ودر حهت حضور موثر در عرصه اجتماعی اقتصادی و سیاسی دارد.
هر چند که در حال حاضر رژیم زن ستیز با بستن نشریات و فیلتر گذاری سایتهای زنان و سانسور کتابها و منحل کردن برخی از سازمانهای غیردولتی که در زمینه مسایل زنان فعالند، جنبش مستقل زنان را نیز مانند جنبش دانشجویی و جنبش کارگری تحت فشار قرار داده و زنان مبارز و فعال را دستگیر، زندانی و شکنجه می کند ، اما مبارزه زنان به اشکال مختلف ادامه دارد.
در عرصه اقتصادی نیز با سیاست تبعیض جنسی و تقسیم شغل ها به مردانه و زنانه، دامنه انتخاب شغل را برای زنان محدودتر ساخته و سیاست خانه نشین کردن آنان را با تصویب لوایحی مانند نیمه وقت کار کردن بانوان و بازنشستگی پیش از موعد و محدودیت ورود دختران به برخی از رشته های دانشگاهی و سیاست تبعیض به نفع پسران را به پیش می برد، در حالی که مطابق اسناد کنفرانس پکن، مهم ترین راهکار توانمند سازی زنان را اشتغال و افزایش مشارکت اقتصادی آنان تشکیل می دهد که در این رابطه دولتها ملزم به اصلاحات قانونی و اداری برای دستیابی کامل و مساوی زنان به منابع اقتصادی هستند.
در حوزه مسایل حقوقی، زنان ایران خواهان لغو قوانین زن ستیز در قانون اساسی و قوانین مدنی هستند. قوانینی مانند داشتن حق طلاق، حق قیمویت و حضانت بر فرزند، تصویب حقوق برابر در ازدواج، حق اشتغال و مسافرت بدون اجازه همسر، حق شهادت و دیه برابر و تعیین سن کیفری دختران به۱۸ سال از آن جمله است .زنان خواهان لغو اعدام نوجوانان و لغو سنگسار، این قانون قرون وسطایی، هستند. مبارزات پیگیر و مسالمت آمیز زنان در این زمینه و فعالیت در ”کمپین علیه قانون سنگسار“ و کمپین ”یک میلیون امضا“ برای لغو قوانین زن ستیزانه که نه فقط یک میلیون امضا بلکه رفتن به میان توده زنان و سازماندهی آنان را پیش روی قرار داده است و نیز کارزار آزادی ورود دختران به ورزشگاه ها که شکستن جدا سازی جنسی در مجامع عمومی را هدف قرار داده است، نمونه هایی ارزنده از مبارزه دشواری است که امروزه فعالان زن در ایران با تمام قوا آن را به پیش می برند. در مقابل رژیم نیز با دستاویز ”اقدام علیه امنیت کشور“ و ”رهکرد از بیگانگان“ به سرکوب زنان و دستگیری و شکنجه و تهدید آنان اقدام کرده و آخرین آن، دستگیری بیش از۳۴ نفر از فعالان زن در آستانه هشت مارس بود که با اعتراض و مبارزه آزادی خواهان ایران و جهان رژیم مجبور به عقب نشینی گردید و در مقابل پرداخت وثیقه آنان را آزاد کرد.
جمهوری اسلامی مخالف پیوستن ایران به ”کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان“ که۹۸ کشور جهان آن را امضاء کرده اند است .... در شرایط حاضر گردهم آیی های مسالمت آمیز زنان به طرز خشن و وحشیانه سرکوب می شود و رژیم اجازه برگزاری هیچ گونه تجمع مسالمت آمیز را نداده و هرگونه ندای حق طلبی را با زندان و شکنجه پاسخ می دهد. با این حال مبارزه زنان در شرایط دشوار به اشکال مختلف ادامه دارد. زنان ایران امروز در دو جبهه می رزمند: مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی و محو ستم جنسی و نیز مبارزه علیه جنگ و جنگ افروزان....
● زنان مبارز و آزاده جهان!
ما از شما می خواهیم که صدای صلح طلبی و آزادی خواهی زنان ایران را به گوش جهانیان برسانید و با همبستگی و پشتیبانی خود از مبارزات دلیرانه زنان ایران در دستیابی به حقوق انسانی آنان، هم صدا با زنان ایران، عفریت شوم جنگ و سیاست های جنگ افروزانه امپریالیستی را محکوم کنید تا یکبار دیگر میهن ستمدیده ما شاهد نابودی بیشمار انسانها و ویرانی نباشد.... ما خواهان حمایت فعال و متقابل از کارزارهای تشکل های دموکراتیک و مستقل زنان هستیم.
با آرزوی موفقیت هر چه بیشتر در برگزاری کنگره ، همبستگی پرشور خود را با مبارزات زنان مبارز و مترقی سراسر جهان بر ضد جنگ، فقر و محو هرگونه خشونت و ستم جنسی و طبقاتی اعلام می داریم.

منبع : صدای مردم