مجلس ترمز دولت را کشید

دولتی ها با ارائه دیر هنگام لایحه طرح هدفمندکردن یارانه ها و لایحه بودجه سال ۸۸ و لازم و ملزوم کردن این لوایح به یکدیگر می خواستند با انداختن توپ سرنوشت مردم و کشور در زمین مجلس هر طور شده تصویب و تأیید آن دو لایحه عجیب و غریب را از خانه ملت بگیرند که در آخرین لحظه طی یک عمل غافلگیرانه از سوی عقلای اقتصادی مجلس نظیر توکلی، نادران و کاتوزیان، توپ اول را وارد دروازه دولت شد.
پس از فراز و نشیب های فراوان و بحث های طولانی در خصوص لایحه هدفمندکردن یارانه های انرژی، بالاخره مجلس دست به اقدامی زد که موجبات بهت و حیرت همه کارشناسان اقتصادی و دولتمردان را فراهم آورد. کارشناسان اقتصادی با حذف بند الحاقی ۳۱ لایحه بودجه مربوط به اصلاح یارانه حامل های انرژی، نفسی راحت کشیدند ولی مسئولان دولتی که این لایحه را برگ برنده ای برای خود در انتخابات ریاست جمهوری دهم تصور می کردند ناگهان بازی برده را در آخرین لحظه تنها با یک رای واگذار کردند[۱]. ناراحتی نمایندگان دولت از این باخت به حدی بود که با حالتی قهر آمیز صحن علنی مجلس را ترک نمودند.
دولت نمی توانست این باخت را هضم کند، لذا با اقداماتی احساسی از طریق رسانه های خود با عناوینی نظیر مطالبه ۸۰ ساله مردم سوخت! یا آنکه مجلس با حذف « تبصره ۳۱ » بودجه سال ۸۸« فرصت سوزی» کرد، درصدد بود تصمیم نمایندگان مردم را غیرکارشناسانه جلوه دهد[۲]. اینگونه اعمال فشار بر مجلس تا آنجا رفت که برخی از نمایندگان حامی دولت به تکاپو بیفتند تا در سایه جبران کسری بودجه، آب رفته را به جوی بازگرداندند. آنها می خواستند با شیون و واویلا اجازه تصویب آزاد کردن یارانه ها را تا سقف ۱۰ هزار میلیارد تومان از مجلس بگیرند. اما این تلاش نیز مثمر ثمر واقع نشد تا بازی به وقت اضافه کشید.
کمیسیون تلفیق تشکیل جلسه داد و پیشنهاد دیگری را در دو بند به صحن علنی اراده کرد که تنها بند اول آن به تصویب نمایندگان رسید. بنا بر این پیشنهاد ۴۵ میلیون لیتر بنزین تولیدی روزانه داخل کشور به شکل سهمیه بندی با قیمت۱۰۰ تومان و ۲۳ میلیون لیتر مابقی نیاز کشور به صورت واردات با احتساب تمام قیمت ها نظیر حمل و نقل، مالیات و ... بدون یارانه عرضه شود. در اصل مجلس در وقت اضافی گلی را به ثمر رساند که به معنای تیر خلاص به طرح اقتصادی دولت محسوب می شد. به عبارت دیگر مجلس چنان تر و تمیز به دغدغه دولت از منظر تأمین انرژی پاسخ گفت که ممبینی، معاون معاونت برنامه ریزی و راهبردی رئیس جمهور، مثل بازیکنانی که پس از باخت داور را مقصر می دانند و حاضر نیستند بی کفایتی خود را بپذیرند گفت« بودجه ۸۸ دیگر لایحه دولت نیست، بلکه طرح مجلس است، مصوبه کمیسیون تلفیق در واقع حذف یارانه بنزین و گازوئیل است که سبب بروز شوک قیمتی در بازار شده و اقشار آسیب‌پذیر بیشترین صدمه را از این محل خواهند دید[۳]».
ایشان توضیح نداد که در واقع مجلس با این کار انحراف دولت از مسیر سهمیه بندی را اصلاح کرد. زیرا وقتی دولت با فشار مجلس پذیرفت باید بنزین را سهمیه بندی کند، آن قدر بد عمل کرد که این طرح را با اضافه کردن سهمیه به خودرو های شخصی، دادن سهمیه به استانداری ها و ... عملاً از خاصیت انداخت. دولت موظف بود در طی یک زمان معین کم کم از سهمیه خودروها بکاهد تا مردم به خرید بنزین آزاد عادت کنند ولی وقتی این کار را نکرد، به طور طبیعی بعداز مدتی مشخص شد نه تنها این طرح به هدف اصلی خود که همان صرفه جویی در مصرف بنزین بود نرسید بلکه حتی اهداف فرعی نظیر کاهش آلودگی هوا، کاهش ترافیک، گسترش توسعه حمل و نقل عمومی نیز محقق نشد. لذا مجلس آن شوک اقتصادی مدنظر دولت را که باید به جامعه منتقل می شد به خود قوه مجریه منتقل کرد تا با کاهش یک سوم سهمیه بندی بنزین و ارائه گازوئیل با کارت هوشمند سوخت، به دولت ثابت کند که بدون دست در جیب مردم کردن هم می توان به اصلاح یارانه های انرژی پرداخت.

[۱] - حذف بند۳۱ الحاقی بودجه سال ۸۸، هدمفند کردن یارانه ها، با ۱۳۲ رأی موافق، ۹ رأی ممتنع و ۱۲۲ رأی مخالف محقق شد( خبرگزاری فارس ۲۰/۱۲/۸۷).
[۲] - سایت تابناک ۲۲/۱۲/۸۷
[۳] - خبرگزاری مهر ۲۲/ ۱۲/۸۷
نویسنده: امید کرمانی ها

منبع : باشگاه تحلیل‌گران جوان آریا