دست و بال ما بسته است

ما سینمای کمدی به صورت کامل نداریم چون اصلاً کمدین نداریم؛ ما کمدینی مثل چارلی چاپلین نه داریم و نه می‌توانیم داشته باشیم، کمدین بودن شرایط خاصی دارد که در ایران نیست. تهیه‌کنندگان هم کمدی را در قالب داستان با یک‌سری بازیگر می‌خواهند. در ایران طنزنویسان مجبورند غیرطنز هم بنویسند در حالی که طنزنویسی موقعیت جداگانه‌یی دارد و رفتن به سمت سینمای خانوادگی و یا جنایی را نمی‌پذیرد. وقتی کسانی مثل برومند و مدیری هم فیلم یا مجموعه‌یی می‌سازند مردم آن‌قدر اعتراض می‌کنند که دستشان بسته می‌ماند. در گذشته یک‌سری افراد خاص سوژه‌ی ثابت طنز بودند، اما الآن اگر بخواهید در قالب طنز با دکترها، مهندس‌ها و ... دربیفتید و انتقادی کنید می‌روند و شکایت می‌کنند و رسیدگی هم می‌شود! دست و بال ما بسته است! در مطبوعات هم طنزنویس نداریم.
در یک دوره‌ از زمان پنج - شش نفر طنزنویس درجه یک مثل گل‌آقا داشتیم اما این تعداد کم‌تر شده است. ما نه تنها در سینما و مطبوعات ایران که حتی در خارج از کشور هم طنز مورد پسند تماشاگر نداریم. طنز در دنیا خریدار ندارد و مردم به فیلم‌های حادثه‌یی و قصه‌دار گرایش دارند؛ برای مثال شاید بن‌هور در این زمان طرفدار داشته باشد، اما همه چیز در سینما به سمت دیجیتالی شدن است.

جمشید صداقت نژاد

منبع : سوره مهر