حق زن در جامعه اسلامی

برخی نسبت به نقش عمومی زن، راه را به اشتباه رفته‏اند. کسانی که تمامی مسؤولیتهای زن را در نقش «مادر بودن» خلاصه می‏کنند، نقش عمومی او را نمی‏پذیرند. البته این انحراف، در سایر جنبه‏های اجتماعی نیز به خوبی نمودار است. چنان که گاه گروهی از مردم، تمامی فعالیت خود را تنها در یک زمینه، متمرکز می‏کنند و از وظایف اجتماعی خود، بسیار فاصله می‏گیرند و البته این مشکل، سابقه‏ای دیرینه دارد، چنانکه امروز نیز شاهدیم که برخی می‏گویند: علماء بزرگ دینی نباید در مسائل سیاسی، دخالت کنند، چرا که وظیفه آنها تنها در مسائل دینی، خلاصه می‏شود!
درست است که وظیفه علماء دین، تحقیق و بررسی مسائل دینی است، اما رسالت انسانی آنها در جهت‏گیریهای سیاسی، چگونه می‏تواند فراموش شود؟! اگر نقش آنان تنها در یک جنبه خلاصه شود، بی‏تردید جنبه‏های انسانی آنها، در زندگی اجتماعی، از میان می‏رود. به همین ترتیب اگر محدوده وظایف زن را نیز خلاصه کنیم، نقش انسانی او، زیر سؤال خواهد رفت. اما ما هرگز نقش انسانی او در زندگی اجتماعی را کوچک نمی‏شماریم. بنابراین بر این عقیده‏ایم که در دیدگاه اسلام، همانند سایر ادیان، تمامی مردم به برپایی عدل و داد، فرا خوانده شده‏اند و این بدین معنا است که تمامی مردم در حد توان خود باید در این زمینه، تلاش کنند.
هر انسانی دارای تواناییهای ویژه‏ای است که در سایه آن می‏تواند در یکی از ابعاد اقتصادی، سیاسی و یا اجتماعی، به برپایی عدالت کمک کند. بر چنین فردی واجب است که در راستای تخصص خود، گام بردارد و گِرِهی از زندگی انسان و یا جامعه اسلامی، باز کند.
از آنچه گفته شد روشن می‏شود که نمی‏توان، نقش زن را در زندگی اجتماعی، نادیده گرفت. اما در چگونگی شرکت زن در مسائل اجتماعی، نظریات گوناگونی ابراز شده است. آیا زن می‏تواند به عنوان اهرمی در خدمت عدالت قرار گیرد؟ و آیا در این زمینه نقشِ به خصوصی دارد؟ و آیا اسلام، چنین نقشی را برای زن جایز شمرده است؟
به نظر ما، اسلام چنین نقشی را برای زن، تحریم نکرده است، زیرا تمامی افرادی که با نقش زن در بُعد اجتماعی مخالفند، به مسائل اخلاقی متوسل می‏شوند. آنان بر این عقیده‏اند که شرکت زن در کار و یا مسائل اجتماعی، موجب انحطاط اخلاقی او می‏شود و هر عملی که فساد اخلاقی او را به دنبال داشته باشد، در نگرش اسلام، حرام است.
کسانی که تمامی مسؤولیتهای زن را در نقش «مادر بودن» خلاصه می‏کنند، نقش عمومی او را نمی‏پذیرند. البته این انحراف، در سایر جنبه‏های اجتماعی نیز به خوبی نمودار است.