جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا

کنسروسازی


آذربایجان و تهران اقدام به تأسیس کارگاه کنسروسازی کردند.
در سال‌های ۱۳۱۲ و ۱۳۱۱ نیزشخصی به‌نام اسحاق خودیکیان که باز هم از ایرانیان بازگشته از شوروی سابق و پدر در پدر کشتکار گوجه فرنگی بوده‌اند، در تهران در محل همین کارخانه فعلی دخانیات در خیابان قزوین شروع به کشت گوجه‌فرنگی می‌نماید، به‌طوری که در نقشه‌ای که مهندسین مشاور الکساندر گیپ برای لوله‌کشی آب تهران جهت سازمان آب تهیه می‌کنند کشیده شده است، انتهای باغ دخانیات که می‌خورد به بریانک به نام خیابان گوجه‌فرنگی و چهارراهی در همان محل نیز به اسم چهار راه گوچه فرنگی نام‌گذاری و مشهور می‌شود و این شخص اولین فردی است که گوجه‌فرنگی را وارد غذاهای ایرانی می‌کند و علاوه بر گوجه‌فرنگی، انواع کنسروهای گوشتی، ماهی، مربا، نخودسبز و حتی شیر تغلیظ شده هم تهیه می‌نماید.
در ۱۳۱۰ دانش بزرگ‌نیا در مشهد اولین کارخانه کمپوت‌سازی را دائر می‌کند و دو سال بعد یعنی در ۱۳۱۲ در آذرشهر فعلی که به‌نام دهخوارقان شهرت داشته است،دو برادر و در ۱۳۱۲ آندره اوهانیان در همدان شروع به فعالیت می‌کنند.
در ۱۳۱۳ اسحاق برخوردایان (کمپوت‌سازی شاداب فعلی خراسان) در مشهد، تأسیسات خود را دائر می‌کند، همچنین برادران دیلمانیان در سال ۱۳۱۶در مشهد کارخانه تهیه کمپوت تأسیس می‌کنند که نام آن میخوش می‌باشد و از همه کارخانجات و اشخاص که در بالا نام بردیم که امروز اکثراً وجود خارجی ندارند، فقط شاداب و میخوش خراسان به فعالیت خود ادامه داده‌اند و می‌شود آنان را پدر کمپوت سازی کشور نام نهاد.
ضمناً تا ۱۳۳۴ کارخانجات مذکور به علل و جهات مختلف دستی بوده است. فقط در سال ۱۳۱۶ کارخانه ساردین‌سازی در بندعباس و کارخانه کنسروسازی در قائم‌شهر (شاهی سابق) تأسیس می‌شود.
اولین کارخانه‌هائی که با رعایت ضوابط بهداشتی با استاندارد قابل قبول بین‌المللی در ایران رب گوجه‌فرنگی تهیه نمودند، کارخانه‌های آتاکو ـ و یک و یک بودند. برادران مرادیان توت‌فرنگی و خودیکیان، گوجه‌فرنگی را در ایران عرضه نمودند و برادران اومانیان کارخانه کنسروسازی خود را در وقایع ۱۳۲۴ آذربایجان تعطیل و مجدداً در کرج دایر نمودند.
منبع : مطالب ارسال شده