دوشنبه, ۱۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 29 April, 2024
مجله ویستا


سهام عدالت به جای پول


سهام عدالت به جای پول
دوسال است که سهام عدالت، دغدغه ذهنی معلمان شده است. آیا بانک های دولتی اقساط وام های خود را با سهام عدالت قبول می کنند؟ آیا فروشگاه ها و شرکت های دولتی این سهام را به جای پول نقد می پذیرند؟ می خواهم برای پسر بیکارم یک دستگاه خودرو ایرانی بخرم. می توانم به جای پول، سهام عدالت به شرکت سایپا بدهم؟ آیا سرپرست آموزش و پرورش و دیگر مقامات دولتی حاضرند به جای حقوق، سهام عدالت دست خانواده شان بدهند؟ وقتی هیچ کس حتی موسسات دولتی سهام را به جای پول نمی پذیرند، چرا به جای مطالبات نقدی به ما سهام تحویل می دهند، مگر خرید سهام اجباری است؟ مایه تاسف است که سرپرست به جای دفاع از حق و حقوق قانونی معلمان، خودش به عنوان مدعی به میدان آمده.
آیا دیواری کوتاه تر از دیوار معلم بازنشسته پیدا نمی شود؟ روزنامه دولتی ایران روز شنبه ۱۳ بهمن از قول علی احمدی نوشت که بازنشستگان فرهنگی می توانند پاداش خود را به صورت سهام عدالت دریافت کنند. سرپرست وزارت آموزش و پرورش گفت؛ «راه دیگر برای پرداخت پاداش فرهنگیان این است که بازنشستگی آنها به سال آینده موکول شود و ما بتوانیم اعتبارات را در سال آینده پیش بینی کنیم.» اظهارات علی احمدی بازتاب وسیعی در میان فرهنگیان شاغل و بازنشسته داشت. از یک سال پیش که رئیس جمهور هنگام تقدیم بودجه ۸۶ به مجلس از واگذاری سهام عدالت به جای پول برای افزایش حقوق کارمندان دولت سخن گفت، این نگرانی در میان معلمان و بازنشستگان وجود داشت که دیر یا زود دولت، سهام عدالت را جایگزین بخشی از حقوق و مزایای نقدی آنها خواهد کرد. نمایندگان مجلس در قانون بودجه ۸۶ پرداخت سهام عدالت و افزایش پلکانی حقوق ها را حذف کردند اما دولت افزایش پلکانی معکوس حقوق ها را اجرا کرد و حالا هم قصد جایگزینی سهام عدالت را دارد.
● هیچ کس نمی داند
هیچ کس نمی داند سهام عدالت چیست و به چه کار می آید؟ برای گروه های اجتماعی دیگر نوعی هدیه از طرف دولت است. اما برای معلمان اوراقی است پر رمز و راز و شنیدن نام آن احساسات ناخوشایندی را در فرهنگیان زنده می کند. با گذشت دو سال از طرح توزیع سهام عدالت این طرح همچنان در پرده یی از اسرار نهفته است و کسی از کم و کیف این سهام از جمله نوع سهام، ارزش واقعی آنها، چگونگی عرضه سهام به بورس و... اطلاعی ندارد. توضیحات مسوولان هم معمولاً نارسا و گنگ است. اکنون ابهام جدیدی به این معما اضافه شده است؛ چگونه به جای مطالبات ریالی و مشخص معلمان و بازنشستگان می توان سهام شرکت ها و کارخانه هایی را پرداخت کرد که هنوز وارد بورس نشده اند و ارزش سهام آنها در بورس معلوم نیست؟ آیا دولت به حکم خود و با دستور، ارزش این سهام را تعیین می کند؟ آیا بازار از حکم دولت تبعیت خواهد کرد؟ بخشی از این سهام قبل از این به بازار عرضه شده و واکنش بازار بورس منفی بوده و در واقع روی دست دولت مانده است.دولت موظف است طبق قانون حقوق کارکنان خود را بپردازد. در هیچ کجای قانون نیامده که کارکنان دولت به جای پول کالاهای دولتی یا اوراق بهادار دریافت کنند. معمای بزرگ این است که هرچه درآمدهای دولت افزایش می یابد دولت نسبت به کارکنان خود بی مهر تر می شود.
● ارزش سهام کجا تعیین می شود
کسانی برای خرید سهام به تالار شیشه یی می روند که می خواهند پس انداز خود را در جای مطمئنی سرمایه گذاری کنند. اغلب با کارشناسان مشورت می کنند و از میان سهام صدها شرکت، تعدادی را براساس پیش بینی خود خریداری می کنند و هر زمان که مایل باشند سهام خود را می فروشند. در مورد طرح واگذاری سهام به جای مطالبات هیچ یک از این شرایط برقرار نیست.
▪ اولاً بازنشستگان پس اندازی ندارند که دنبال خرید سهام باشند. آنها برای پاداش بازنشستگی ده ها چاله کنده اند.
▪ دوم اینکه برخلاف خرید داوطلبانه، بازنشسته چیزی را به جای پول تحویل می گیرد که هیچ اطلاعی در باره آن ندارد
▪ ثالثاً بازنشسته نمی تواند سهام دریافتی را به میل خود به بورس عرضه کند. این کاملاً قابل پیش بینی است که بازنشستگان گرفتار و مقروض به محض دریافت سهام برای فروش آن روانه بورس می شوند. عرضه این حجم کلان از سهام، قیمت آن را به شدت کاهش می دهد و اگر دولت فروش این سهام را ممنوع کند فرصتی طلایی برای دلالان فراهم می آید و دلالان در کمین نشسته، به قیمتی نزدیک به مفت سهام را از چنگ بازنشسته ها درمی آورند.
شیرزاد عبداللهی
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید