چینی‌ها تغییر نگرش می‌دهند

برای بازدید از یک نیروگاه بادی در منطقه «ژوهای گوآهوا» واقع در سواحل جنوبی چین به این منطقه رفتم، برایم بسیار لذت بخش بود؛ البته در این سفر هم خبرهای خوب وجود داشت و هم خبرهای بد. خبر های خوب این بود که مهندسان چینی اتاق کنترل شان را به من نشان دادند. اتاقی با پنجره های بسیار بزرگ که رو به کوهی که توربین های بادی همانند تاجی قله اش را پوشانده بودند باز می شد. با خودم فکر کردم که چقدر زیبا و خوب است که چینی ها به انرژی پاک روی آورده اند.
اما همین طور که چشمانم مناظر کوه مقابل را از نظر می گذراند در سمت چپ این کوه ماکائو را دید؛ منطقه یی که آسمانخراش ها و کازینوهای آن سر بر آسمان می سایند. هتل ونیزی ماکائو خود به تنها ۸۷۰ میز بازی و سه هزار و۴۰۰ ماشین قمار دارد. بنابراین با یک حساب سر انگشتی محاسبه کردم که ۲۱ توربینی که بر فراز قله مقابل می چرخیدند می توانند انرژی مورد نیاز این هتل را تنها برای چند ساعت تولید کنند. این دوگانگی در بخش گسترده یی از استان گانگ گونگ جایی که چینی ها از ۳۰ سال پیش فعالیت های اقتصادی گسترده یی را در آن آغاز کرده اند مشاهده می شود. البته در این استان می توان جهش چینی ها را برای تاسیس شرکت های مولد انرژی پاک مشاهده کرد. در همین استان بود که من از یک بخش عظیم تولید انرژی خورشیدی دیدن کردم. در اینجا شما می توانید آگاهی واقعی مقامات و دانشمندان چینی را در خصوص اهمیت انرژی پاک مشاهده کنید. اما شتاب رشد این منطقه و رشد سریع ساختمان سازی در آن به گونه یی است که تولید انرژی پاک در اینجا به منزله قطره قطره آب ریختن در یک بشکه است.
در نتیجه این آگاهی به وجود می آید که اگر چینی ها قصد دارند اعتیاد خود را به نفت ترک کنند، نیاز به تغییر نگرش گسترده تری در مدل رشد اقتصادی خود که از ۳۰ سال پیش آغاز کرده اند، دارند. این مدل بر دو مولفه استوار بوده است. نخست اینکه منابع انرژی پایان ناپذیر، ارزان و بی خطر است و دوم اینکه چین می تواند استاندارد های زندگی را با تبدیل شدن به کشوری که تولید در آن هزینه بسیار کمی دارد افزایش دهد؛ تولیدی که بر پایه استفاده از انرژی ارزان قیمت تعریف شده است.
اما در خلال سال های اخیر، انرژی فسیلی گران، تمام شدنی و مضر قلمداد شده است و دستمزد ها نیز بر همین اساس افزایش یافته اند. افزایش دستمزد ها تا حدودی به افزایش ملاحظات زیست محیطی و نیازهای امنیت اجتماعی ربط پیدا می کند و این خود به این معنی است که کارگاه های جنوب چین دیگر نمی توانند تولید کنندگان ارزان قیمتی در آسیا باشند. کشور هایی مانند ویتنام نمونه واضح این واقعیت هستند.
مقامات چینی معتقدند تنها راه پیشرفت چین این است که به تدریج مسیر استفاده از انرژی پاک را پیش بگیرد. مسیری که بر اساس دانش استوار شده است. چین همچنین مجبور است از ایده « ساخت چین» به ایده «طراحی شده در چین» تغییر نگرش دهد. به دیگر سخن چین چاره یی جز این ندارد که اقتصاد خود را به سمت استفاده از انرژی پاک سوق دهد.
اما مشکل دولت کمونیستی چین این است که بدون اعطای آزادی بیشتر به مردم نمی تواند به سمت تولید و استفاده از انرژی پاک حرکت کند. اعطای آزادی و اختیار بیشتر به مردم موجب می شود هر کدام از آنها اجازه یابند شرکت های محلی و دولتی را که محیط زیست را آلوده می کنند تحت پیگرد قانونی قرار دهند. چین همچنین نمی تواند بدون اجرای اصل جریان آزاد اطلاعات و تجارب دانش خود را در حوزه تولید انرژی پاک افزایش دهد.
آنچه که مرا بسیار متعجب می کند این است که حزب کمونیست چین تا چه اندازه به این مسائل می اندیشد. در حقیقت من با دعوت «وانگ یانگ» دبیر حزب کمونیست چین به این کشور آمدم. او یکی از کتاب های مرا که درباره جهانی شدن چین نوشته بودم، خوانده بود.
وانگ همچنین یکی از اعضای کمیته اجرایی حزب کمونیست چین است و از او به عنوان یکی از خلاق ترین متفکران امروز رهبری چین یاد می شود. او اجازه انجام آزمایش های گوناگون را در بخش انرژی پاک صادر کرده است و شروع به دفاع از ایده یی کرده است که خود، آنها را «رهاسازی ذهن» می نامد. در ابتدا او قصد دارد فرهنگ دیوا نسالاری چین را تغییر داده و درهای آن را به روی ایده ها و تفکرات نو باز کند. در حال حاضر او سعی دارد صنایع پاک را به ایجاد کارگاه های تولیدی در داخل گوانگ ژو جذب کرده و در عوض تولیدی های کم درآمد و آلاینده را به حواشی شهر که اتفاقاً کار در آن نایاب است منتقل کند. او به من گفت خواهش می کنم در مقاله ات بنویس که دبیر حزب کمونیست چین، وانگ یانگ به تمامی شرکت های تولید انرژی پاک برای ورود به گوانگ ژو خوشامد می گوید. آنها نمی توانند به اینجا بیایند و از این منطقه به عنوان آزمایشگاهی برای تولید علم و دانش خود استفاده کنند. او همچنین گفت چینی ها بسیار خوشحال می شوند اگر بتوانند خدمات مورد نیاز آنها را فراهم کرده و در طرح های آنها مشارکت کنند. بنابراین فکر می کنم کارت پستالی با این متن به امریکا بفرستم؛ «پدر و مادر عزیزم، اینجا از آن چیزی که از دور می نماید بسیار جذاب تر است.»

توماس فریدمن
منبع؛ نیویورک تایمز

منبع : روزنامه اعتماد