قوانین جذابیت

کارگردان: پیتر هاویت. فیلم‌نامه: الین بروش مک‌کنا. بازیگران: پیرس برازنان، جولین مور، پارکر پوزی، مایکل شین. مدت: ۹۰ دقیقه.
مردم به شرطی از تماشای وکیل‌ها در سینما لذت می‌برند که یا بدجنس و یا مثل شخصیت هریسون فورد در بی‌گناه احتمالی، موجود پیچیده‌ای باشند. اگر از سنگدلی تحمل‌ناپذیر استقبال نشد احتمالاً به این خاطر بود که گذشته از وکیل بودن جرج کلونی، شخصیت‌اش به اندازهٔ کافی بدجنس نبود. آخرین وکیل بزرگ و واقعی سینمائی، گریگوری پک در کشتن مرغ مقلد بود ولی باقی وکلای سینمائی، آدم‌های غیراخلاقی و نفرت‌انگیزی بوده‌اند. بنابراین جالب است که رومانتیک قوانین جذابیت، استفادهٔ خوبی از شخصیت‌های وکیل‌اش کرده است. هر دو قهرمان اصلی فیلم، وکلای متخصص در امر طلاق‌اند و بنابراین چه کسی واردتر از آنها در باب عشق و روابط انسانی؟!
برازنان و مور نقش دو وکیل رقیب نیویورکی را بازی می‌کنند؛ شخصیت برازنان، مرد کلک و زبر و زرنگ و خوش‌مشربی است و شخصیت مور، زنی محافظه‌کار و به شدت مقید. با در نظر داشتن تجربیات عملی کارشان، هیچ‌یک نیز دنبال عشق نیستند. سپس طی سفری کاری به ایرلند، به‌طور غیرمنتظره‌ای، به هم علاقمند می‌شوند و ازدواج می‌کنند. سپس شاهد تلاش آنها جهت به‌کار زدن همان تجربیات حرفه‌ای، برای حفظ و زنده نگه‌داشتن زندگی زناشوئی‌شان هستیم.
قوانین جذابیت را به ورسیون مدرن دندهٔ آدم تشبیه کرده‌اند ولی نگرش ما نسبت به وکیل‌ها فرق کرده و برازنان و مور، از دنیای هپبورن و اسپنسر تریسی‌ها فاصله دارند. بنابراین آنچه می‌ماند جذابیت یا عدم جذابیت در شخصیت اصلی است و اینکه آیا ”شیمی“ معروف بین‌شان برقرار می‌شود و به هم می‌آیند یا خیر. برازنان و مور در نقش‌هایشان جا افتاده‌اند و در صحنه‌های مشترک‌شان حس و حالی از آن ”جور بودن“ کذائی به بیننده منتقل می‌کنند. از چهارمین پروتکل به این‌سو، این بهترین نقش برازنان است و نشان می‌دهد بدون چتر حمایتی جیمز باندها، کار خوب هم می‌تواند ارائه دهد. او واقعاً یک بازیگر بزرگ نیست ولی توانائی‌اش را دارد که در دل بیننده جا باز کند. در اینجا هم او و هم مور کاری کرده‌اند که واقعاً از این دو وکیل خوش‌مان بیاید که این هم مسئلهٔ کوچکی نبوده است.

منبع : مجله دنیای تصویر