جولیا بودن

کارگردان: ایشتوان ژابو. فیلم‌نامه: رونالد هاروود. بازیگران: آنت بنینگ، جرمی آیرونز، بروس گرین‌وود، شوان ایوانز، میریام مارگولیس، جولیت استیونس، مایکل گمبون، موری چایکن. مدت: ۱۰۴ دقیقه.
جولیا بودن، اقتباسی از رمان سامرست موام به نام تئاتر (۱۹۳۷) است که بدون تردید در زمان خودش افشاگری به حساب می‌آمد، ولی به‌عنوان فیلم‌نامهٔ یک فیلم، گاه خیلی سطحی و دستمالی شده به‌نظر می‌رسد.
البته، بنینگ چنان در نقش‌اش فرو رفته که انگار برای بیرون کشیدن جایزه اسکار از کداک تیاتر آماده مبارزه است. او، جولیا لمبرت است، ستارهٔ تئاتر لندن، با شخصیتی بچگانه، دمدمی مزاجع، زودرنج، متزلزل و خودمحور. از اینکه مدام در نقش سوپراستار باید در محیط‌های بسته کسالت‌بار وقت بگذراند، خسته شده و از شوهرش، مایکل گوسلین (آیرونز)، مدیر تئاتر، می‌خواهد که نمایش او را تعطیل کد. او که دیگر از گذر سال‌ها و سکون روابط زناشوئی به ستوه آمده، نیاز دارد از همه چیز دور شود و تجدید قوا کند. در اینجا، مایل جوان حسابدار آمریکائی را به خدمت می‌گیرد و او که از طرفداران سرسخت جولیا هم هست، به‌زودی مورد محبت او قرار می‌گیرد و جولیا به طرز معجزه‌آسائی به این نتیجه می‌رسد که نمایش باید ادامه پیدا کند...
خانم بنینگ چنان با حرض و ولع نقش‌اش را ایفا می‌کند که در هلهٔ اول سرگرم‌کننده می‌نماید ولی در عین حال، آنقدر این شخصیت نچسب و ناخوشایند است که گاهی دل‌تان می‌خواهد کسی پیدا شود و حسابی تنبیه‌اش کند. آیرونز در قالب شخصیت حق‌نشناس‌اش، باورپذیر می‌نماید و استیونس در نقش دوم خوب می‌درخشد.
فیلم، باشکوه و پرزرق و برق ساخته شده و گرچه، به‌خاطر کارگردان مجارش، در بوداپست فیلم‌برداری شده است، ولی فضای انگلیسی دارد. هر چند اشباع فیلم از صحنه‌های داخلی باشکوه و طبیعت سرسبز و شاداب، تا اندازه‌ای آن‌را از حال و هوای زندگی واقعی دور می‌کند.

منبع : نشریه دنیای تصویر