پدر و پسر

کارگردان: الکساندر سوکوروف. فیلم‌نامه: سرگئی پوته پالوف. بازیگران: آندری شتینن، الکسی نیمی‌شف. زمان: ۸۴ دقیقه.
احتمالاً سوکورف شناخته شده‌ترین فیلم‌ساز بین‌المللی سینمای روسیه است. کار قبلی‌اش، کشتی نوح روسی، موفق‌ترین فیلم اوست که در سال ۲۰۰۱ ساخته شد و فیلم‌های مادر و پسر و مولوچ‌اش نیز مورد استقبال جهانی قرار گرفتند. او بخش تصویری فیلم‌هایش را به ”پاهایش“ و بخش صوتی آنها را به ”روح‌اش“ تشبیه می‌کند و اگر صدای فیلم‌هایش به‌نظرتان پیچیده می‌آید، پس باید آخرین فیلم او را ببینید. کشتی نوح روسی در یک نمای طولانی بدون قطع با شرکت ۸۶۷ بازیگر که روایتگر ۳۰۰ سال تاریخ روسیه هستند ساخته شد. حال آن‌که پدر و پسر یک تغییر جهت کامل دراماتیک و قرینهٔ فیلم بی‌کلام و مجازی‌گونهٔ مادر و پسر است که در سال ۱۹۹۷ کارگردانی شد. این فیلم به همان اندازه که باارزش است، غیرقابل درک هم هست.
پدر و پسر با صحنه‌ای پررمز و راز و مبهم آغاز می‌شود و دارای سرنخ‌هائی است که بیننده را به طرف محتوای فیلم هدایت می‌کند. کم‌کم به این نتیجه می‌رسیم که دو مرد صحنهٔ اول فیلم در حقیقت پدر و پسر هستند. پسر، آلکسی (نیمی شف) در یک مدرسهٔ نظامی، پزشکی می‌خواند و پدر (شت نین) زمانی در ارتش خدمت می‌کرده و در یک جنگ نامشخص مبارزه کرده است. زمان داستان فیلم نامعلوم است. لباس‌ها قدیمی‌اند و یک کامپیوتر در اطاق خواب الکسی وجود دارد. الکسی پدرش را به خاطر مرگ مادرش سرزنش می‌کند. تماشای پدر و پسر ذهنی باز و حوصله می‌طلبد و به‌گونه‌ای آزاردهنده یک کار شخصی است. فیلم سوکوروف، کار زیبا (۱۹۹۸) ساختهٔ کلر دونی را به یاد می‌آورد. کسانی‌که فیلم کلر دونی را دوست داشتند بدون شک این فیلم عجیب و غیرقابل درک را هم دوست خواهند داشت و بسیاری هم از آن خوش‌شان نخواهد آمد.

منبع : مجله دنیای تصویر