گمشده

● کارگردان: ران هاوارد. فیلم‌نامه: کن کافمن؛ برگرفته از رمان تماس ادیسون. بازیگران: کیت بلانشت، تامی‌لی جونز، ایوان ریچل‌وود، جنا بوید، اریک شویگ. مدت: ۱۳۷ دقیقه.
این فیلم که در ادامهٔ گرایش سینمای معاصر به وسترن، می‌کوشد تصویری واقعی از زندگی در غرب آمریکا ارائه دهد، با توجه به معیارهای سینمائی، راه آشناتر و ملموس‌تری را دنبال کرده است. در عین حال، چشم‌پوشی از بعضی صحنه‌های فیلم ـ که درامی است که بر پایهٔ گسیختگی فرهنگی ناشی از جهالت و نفرت لجام‌گسیخته و بی‌منطق ـ دشوار است و فیلم، اصراری هم به مرتبط کردن آنها با مسائل امروزی ندارد. در واقع احساس می‌کنید این نقطه‌نظرها اجباراً و به ملاحظه پی‌آمدهای تجاری و رعایت قواعد ژانر، انتخاب شده است.
در سال ۱۸۵۵ در نیومکزیکو، زندگی یکنواخت و طاقت‌فرسای مگی گیل‌کسون (بلانشت) در مزرعه، با ورود پدری که آنها را ترک کرده، مختل می‌شود. جونز (جونز) که بیست سال پیش خانوادهٔ سفیدپوست‌اش را ترک کرده تا زندگی جدیدی را با قبیلهٔ آپاچی آغاز کند، حالا برگشته تا با مگی آشتی کند ولی مگی حاضر به پذیرفتن او نیست. کمی بعد، دختر مگی، لیلی (وود) دزدیده می‌شود و او به اجبار از پدرس برای ردیابی ربایندگان، که با خرید و فروش برده از قبایل رقیب و همین‌طور سفیدپوستان، تجارت سودآوری به راه انداخته‌اند، کمک می‌خواهد. فیلم با کمال حیرت، دیدگاهی منفی نسبت به سرخپوست‌ها دارد. شخصیت پیش چیدین (اریک شویگ) شرور، چه در ظاهر و چه در اعمال و به‌طور عجیبی ارتجاعی است و در طول فیلم، فقط چند اشاره زودگذر به نفرت او از سفیدپوست‌ها به خاطر تجارب تلخ شخصی‌اش وجود دارد. کارگردانی صادقانهٔ ران هاوارد سعی در نمایش چیزی دارد که فیلم‌نامه نمی‌تواند یا نمی‌خواهد از آن جانب‌داری کند. این فیلم خوش ساخت و اصیل بازی‌های ظریفی نیز دارد، اما پیش‌درآمد آن طولانی و پایان فیلم نیز نسبت به اهداف‌اش کمی کوته‌بینانه است.

منبع : مجله دنیای تصویر