سا

	سادات‌العادات، عادات‌السّادات
	ساطور کُنْد را نبوَد حدِّ ذوالفقار (سامان ساوجى)
		نظير: کار خنجر بُرّنده نايد از سوزن (قاآنى)
		نيزمقا: 'مصاف پلنگان نيايد ز مور' و 'طمع مدار که گنجشک کار باز کند'
	ساعت چوب خط عمر است
	ساقيا امروز مى‌نوشيم فردا را که ديد؟
		رک: غنيمت دان دمى تا يک دمت هست
	سال به سال دريغ از پارسال
		رک: چونکه آيد سال نو گوئيم دريغ از پارسال
	سال به دوازده ماه ما ديديم يک بار هم تو ببين
		رک: هميشه ما مى‌ديديم يک بار هم تو ببين
	سال ديگر گر بمانى قطب دين حيدر شوى
		رک: پار بودى حيدر و امسال گشتى حيدرک...
	سال زور سيزده ماه است!
		رک: زورت بيش است حرفَت پيش است
	سال که رسيد به پنجا (پنجاه) از کار ميفته چند جا! (عا).
		رک: چو شصت آمد نشست آمد به ديوار...
	سال نيک از بهار او پيداست (سنائى)
		رک: سالى که نکوست از بهارش پيداست
	سال‌ها گذرد شبه به نوروز افتد
		نظير:
		پس از قرنى شنبه به نوروز مى‌افتد
		ـ هر روز گاو نمى‌ميرد تاکوفته ارزان شود
		ـ هر روز عيد نيست که حلوا خورَد کسى
	سالى که نکوست از بهارش پيداست ٭
		نظير:
		ماستى که ترش است از تغارش پيداست
		ـ خيار خوب از دو برگه‌اش پيداست
		ـ چو خواهد بود روز برف و باران	پديد آيد نشان از بامدادان (اسعد گرگانى)
			٭ تا منزل آدمى سراى دنياست	کارش همه جرم و کار حق جمله عطاست
			خوش باش که آن سرا چنين خواهد بود	........................... (شيخ بهائى)
	سالى هرّى، ماهى ترّى، کفش تا پاره کنى و بدرّى! (عا).
		نظير:
		راست برو، راست بيا، ماست بخور، سرنا بزن!
		ـ کاه بده کلاه بده، يک قاز و نيم بالا بده!
		ـ با آن زبان خوشت يا پول فراوانت يا راه نزديکت!
		ـ اين نان خوردن به اين ريش جنبانيدن نمى‌ارزد
	سايه از نورکى جدا باشد؟
		علّت و معلول هرگز از هم جدا نمى‌توانند باشد
		نظير: آفتاب از نور و کوه از سايه کى گردد جدا؟
	سايه افکن بر سر بى‌سايگان
	سايه با خورشيد دائم هم‌ترازو بوده است (وحيد قزوينى)
		يعنى اهل دانش و هنر همواره قرين محنت و رنج و حرمان بوده‌اند
	سايهٔ شاه و گدا يکى است