بریجیت جونز: مرز تعقل

کارگردان: بی‌بان کیدرون. فیلم‌نامه: اندرو دیویس، هلن فیلدینگ، ریچارد کرتیس، آدام بروکس. بازیگران: رنی زلوگر، کالین فیرث، هیو گرانت، جیم برادبنت، جما جونز، سالی فیلیپ، جیمز کالیس، شرلی هندرسون، جاسیندا بارت، مدت: ۱۰۷ دقیقه.
بریجیت جونز ۲، کپی کامل فیلم قبلی است و فرمول موفق فیلم اول، اینجا هم تکرار شده. البته، نتیجهٔ کار، خوشایند و بامزه است، ولی حرف تازه‌ای ندارد. شاید از نظر طرفدارانش بازگشتی مفرح و خنده‌دار باشد، ولی آنها که در جستجوی نوآوری در کار این کارگردان هستند، اینجا، چیزی نخواهند یافت.
بریجیت (زلوگر) دیگر مجرد نیست و با مارک دارسی (فیرث) زندگی می‌کند. در دوران ماه عسل، روابط آنها عاشقانه است، ولی این فقط ۵ ثانیه ادامه دارد. بی‌اعتمادی بریجیت، به‌زودی این رابطه را به مخاطره می‌اندازد چون او فکر می‌کند مارک با یکی از همکارانش سر و سری دارد. هنگامی‌که دانیل کلیور (گرانت) از او دعوت می‌کند برای ارائهٔ یک برنامهٔ هنری به تایلند بروند، بریجیت قبول می‌کند و در واقع روابط او با شوهرش از هم می‌پاشد.
زلوگر، سزاوار یک اسکار دیگر است. او در عین حال که نقطهٔ مقابل الگوهای هالیوودی است ـ چاق، کک و مکی و دست و پا چلفتی ـ ولی خیلی دوست‌داشتنی است و با تمام وجود در نقش بریجیت فونز فرو می‌رود. فیرث و گرانت هم خوب هستند و بازیگران نقش هم کمدی زنده‌‌ای ارائه می‌دهند. سینمای تجاری انگلیس، انگار از تجربه‌های جدید می‌هراسد و ترجیح می‌دهد زمینه‌های شناخته شده را باز هم بیازماید. عمده‌ترین انتقادی که به این فیلم و اصولاً سینمای بریتانیا وارد است همین نکته است. در مورد این نمونه هم، شباهت این فیلم با قسمت اولش‌اش چنان زیاد است که شما فکر می‌کنید قبلاً هم آن‌را دیده‌اید.

منبع : نشریه دنیای تصویر