ابزار پیکرتراشی

ابزارها تنها و مهمترین قسمت برای پیكر تراشی شخصیت‌های خمیر روغنی شما هستند. و حدس بزنید كه جادویی‌ترین مورد و بهترین ابزاری كه در اینجا برای پیكرتراشی وجود دارد، چیست؟ انگشتان شما. انگشتان شما می‌توانند بهتر از هر ابزار دیگری خمیر را له كنند، نرم كنند، فشار دهند، صاف نمایند و داخل خمیر را خالی كنند.
ابزار خوب فلزی، پلاستیكی و چوبی هم مهم هستند. این نوع ابزارها در جاهایی استفاده می‌شوند كه به دلیل ظریف بودن، از انگشتان نمی‌توان استفاده كرد یا نمی‌توان توسط انگشت لبه‌های صاف و تیز ساخت. به كمك ابزار پیكرتراشی می‌توان سوراخ‌های حدقهٔ چشم، گوش‌ها و دهان را نیز درآورد. یكی از ابزاری كه می‌توانید برای پیكرتراشی خمیر روغنی از آن استفاده كنید، قلم‌مو همراه با یك قوطی فیلم ۳۵ میلیمتری است.
یك روز كه من برای دیدار از استودیوی جان اشلی رفته بودم، او به من یاد داد كه چطور می‌توان یك قوطی فیلم را برداشت، درون آن را با حولهٔ كاغذی پر كرد و روغن معدنی درون آن ریخت تا زمانی‌ كه روغن جذب حوله شود. به ریختن روغن ادامه دهید تا زمانی كه حوله به اندازه كافی اشباع شود و زمانی كه با سر انگشتان آن را لمس می‌كنید، انگشتان روغنی شود. بعدها می‌توانید فقط انگشتان را در آن فرو كنید و از انگشت روغنی‌تان برای نرم كردن مجسمه‌ها استفاده كنید.
می‌توانید با استفاده از همین روش، قلم‌موی نرم ولی محكم را با روغن آغشته كنید و برای سطوح ظریف مجسمه‌ها از آن استفاده كنید. وسایلی كه احتیاج دارید، عبارتند از:
سیم میلهٔ فلزی آلومینیومی به قطر cm ۱۵/۰ میخ پرچی چوبی به قطر cm ۳/۰ سیم فولادی یك تكه چوب دو پیچ چوبی كوچك و اگر می‌توانید چسب داغ تفنگی ابزاری كه احتیاج دارید، یك متهٔ قدرتمند، پیچ‌گوشتی و سیم‌چین هستند. اولین قدم در خلق اسكلت فلزی‌تان این است كه از قرقرهٔ سیم فلزی آلومینیومی یك تكه ۱۲۰ سانتی متری جدا كنید و آن را از وسط تا بزنید، به طوری كه دو تكه موازی سیم داشته باشید.
انتهای دو قسمت سیم را در سر مته جای دهید، در حالی كه طرف دیگر سیم را زیر پایه صندلی نگه می‌دارید. سپس مته را روشن كنید و سیم را بپیچانید تا زمانی كه مانند سیم در عكس شود. با این كار مقاومت سیم دو برابر می‌شود و اگر یكی از سیم‌ها در طول انیمیشن بشكند، احتمال بروز مشكل كمتر است. مرحله بعدی این است كه اسكلت فلزی را در اندازه‌ای كه می‌خواهید شخصیت‌تان را به حركت درآورید، روی كاغذ طراحی كنید. سیم را بردارید و آن را به شكلی كه دوست دارید برای بازوها و پاها خم كنید.
معمولاً به صورت دو تكه بزرگ U شكل ساخته می‌شود. یك تكه بلند به منظور دو پا و باسن عمل می‌كند و تكه دیگری از یك دست به طرف شانه‌ها می‌آید و سپس به سمت دست دیگر و به وسیله یك تكه میانی به هم وصل می‌شوند. بعد از این كه اسكلت فلزیتان را ساختید، لازم است قسمت‌هایی را كه خم نمی‌كنید، بسازید. اگر این قسمت‌ها را اضافه نكنید، این طور به نظر می‌رسد كه بازوها و پاهای شخصیت‌تان از اسپاگتی درست شده‌اند. راه اضافه كردن قسمت‌های سفت این است كه فكر كنید می‌خواهید چه قسمت‌های خاصی از بدن مفصل داشته باشند.
مچ‌ها، آرنج‌ها، زانوها و كمر ناحیه‌های انعطاف پذیری هستند و در شخصیت شما هم همین طور خواهد بود. بنابراین به عنوان مثال در اسكلت فلزی كه من طراحی می‌كنم، یك میخ پرچی را برمی‌دارم و نزدیك بازوی شخصیتم قرار می‌دهم. دو قسمت سفت نیاز دارم. قسمت بالا و پایین بازو. با یك قلم طول میخ پرچی را كه برای هر قسمت لازم دارم، علامت می‌زنم و با سیم‌چین به همان اندازه می‌برم. برای وصل كردن این دو میخ پرچ، دو تكه كوچك از سیم فولادی می‌برید و سیم آلومینیومی را به نزدیك نوك میخ پرچ می‌بندید. اگر می‌توانید روی این‌ها را چسب داغ بزنید تا استحكام بیشتری به آن بدهد.
● انیمیشن خمیری:
حركت مجسمه‌ها اكنون شما آمادهٔ به تحرك درآوردن مجسمه‌ها هستید، ولی نمی‌دانید از كجا شروع كنید. بعضی اصول بنیادی شامل زمان‌بندی، حركت، هماهنگی لب‌ها و شیرین كاری‌ها است. چیزی كه در هیچ كتاب انیمیشن تا آنجا كه من می‌شناسم، آموزش داده نشده است، چگونگی به حركت درآوردن دهان در خمیر است، بنابراین سعی می‌كنم كه ساخت اولیه دهان در انیمیشن را توضیح دهم. با طراحی ویژگی‌های سر شخصیت‌تان شروع كنید. قدم بعدی این است كه در جایی كه دهان قرار خواهد گرفت، یك سوراخ عمیق ایجاد كنید. اگر شخصیت سبز رنگی دارید كه دندان‌های سفید دارد، خمیر سفید كه كم‌كم از اطراف دهان به سبزی می‌گراید، خنده‌دار به نظر می‌آید.
پس دندان‌های بالایی را از خمیر سفت رنگ شده بسازید. یك ترفند این است كه رنگ خمیری را كه شخصیت شما از آن ساخته شده است، برداشته و تكه‌ای از آن را با رنگ تیره‌تری مخلوط كنید و قبل از آن كه لب‌ها را به سوراخی كه درست كرده‌اید، اضافه كنید، آن را در عقب دهان قرار دهید. این كار باعث می‌شود كه لب‌ها كمی بهتر قرار بگیرند و طبیعی‌تر به نظر برسند. یك كار متداول برای زمانی كه لب‌ها را به حركت در می‌آورید، این است كه یك تكه خمیر مثلثی شكل را بیرون لب بالایی بریده و حفره را با حركت دادن لبهٔ لب ببندید.
با این كار مجبور نیستید كه برای هر حركت، لبهٔ لب را از نو بتراشید. و زمانی كه دهان را به شكل یك «O» می‌تراشید، خمیر را به لبه بیرونی لب‌ها اضافه كنید. وقتی كه شكل را به صورت معمولی دهان تغییر می‌دهید، می‌توانید لب‌های باز را به دقت ببرید و دوباره از آن‌ها برای شكل بعدی «O» لب‌ها در سكانس انیمیشن‌تان استفاده كنید.
آخرین ترفند برای به تحرك درآوردن فك پایینی است كه به طرف پایین حركت می‌كند، درست مثل زمانی كه افراد واقعی صحبت می‌كنند. برای این كار، یك خط مستقیم از مركز ناحیهٔ لب‌ها به عقب زیر گوش‌ها ببرید و فك را به طرف پایین بكشید. سپس شكاف‌ها را در دو طرف زیر گونه‌ها با یك لایه نازك خمیر كه صاف كرده‌اید، تا ناحیه لب‌ها پر كنید. این ترفند كاملاً عالی كار می‌كند و به فك شخصیت شما جلوه آزادتری می‌بخشد. ساخت صحنه فیلم‌برداری ساخت صحنه همانند ساخت یك اسكلت فلزی خوب، بنیادی است.
ابزاری كه برای ساخت صحنه استفاده می‌شوند، ابزار اصلی شامل ارّه، چكش، چسب داغ تفنگی، قلم‌موی نقاشی و متّه هستند. اگر شما مقداری از این ابزار را دارید، احتمالاً تمام آنچه را كه برای ساخت یك صحنه، مانند صحنه سازهای حرفه‌ای لازم است، در دست دارید. یكی از پیشرفته‌ترین ابزارها كه برای ساخت صحنه استفاده می‌شود، تیغ سیم داغ برای برش اسفنج است. طراحی صحنه‌ها هم آسان است. در ابتدا صحنه‌ها میزهایی با حداقل سه پایه هستند. روی میزها قسمتی است كه شما عروسكتان، دیوارهای صحنه، خرده‌ریزهای صحنه، منظرهٔ بیرون و هر چیز دیگر در محیطی كه ایجاد كرده‌اید، قرار می‌گیرد.
چیزهای مهمی هم هستند كه وقتی یك سازندهٔ انیمیشن می‌خواهد شروع به حركت درآوردن صحنه بكند، به آن‌ها احتیاج دارد. یكی از این چیزها، ارتفاع صحنه است. صحنه باید در ارتفاعی ساخته شود كه حركت دادن عروسك‌ها روی آن‌ها راحت باشد. یك طراحی بد با ارتفاع صحنهٔ بسیار پایین، باعث می‌شود كه حركت دهندهٔ عروسك‌ها، ساعت‌های زیادی تا انتهای كار، خم باشد.
موارد دیگری كه یك طراح صحنه باید در ذهنش در نظر داشته باشد، این است كه با استفاده از دوربین، زوایای مشخصی را در محدودهٔ صحنه ضبط كند. بنابراین اگر شما صحنه یك آشپزخانه را می‌سازید، لازم است كه دیوارهایی طراحی كنید كه قابل حركت باشند كه كارگردان بتواند دوربین را برای تصویر برداری‌های جداگانه در جای دیگری از اتاق قرار دهد.
من ترجیح می‌دهم كه از گیره نجاری (به شكل C)برای اتصال دیوارها به چارچوب ساختمان صحنه استفاده كنم، ولی شما می‌توانید دیوارهای صحنه را از پایین به سطح اصلی صحنه كه ساخته‌اید، پیچ كنید و هر زمان كه لازم بود، آن‌ها را باز كنید. مصالح معمول برای ساخت صحنه، اسفنج ساختمانی، چوب و ورقه‌های پلی استرین هستند.
تمام این‌ها در مراكز عمران خانه‌ها، فروشگاه‌های فروش لوازم اداری و فروشگاه‌های اساب‌بازی یافت می‌شوند. هر یك از این مصالح با استفاده از گردهٔ گچ، تركیبات اتصال دیوار و سایر مصالح معمول در این موارد، رنگ‌آمیزی و ساخته می‌شوند.

ترجمه: آذر سندگل

منبع : پیلبان انیمیشن