جایگاه ورزش ملی را دریابیم

دیشب شب سختی برای حسین رضازاده دلاور وزنه برداری ما بود. از یك سو در رده بندی اعلام شده از سوی انجمن جهانی ورزشی نویسان (ایپز) به عنوان هفتمین ورزشكار برتر جهان دست یافت و از سوی دیگر به عنوان لیدر گروه اعتصابیون وزنه برداری نتوانست به همراه ورزشكاران اعزامی برای حضور در اردوی صوفیه راهی بلغارستان شود.دلمان می خواست چنین اتفاقاتی نمی افتاد و حسین رضازاده در آسایش و آرامش كامل به انجام تمرینات و كارهای روزمره اش می پرداخت. اما متاسفانه او این روزها در حاشیه قرار گرفته و دست به حركت هایی می زند كه زیبنده روحیه و اخلاق پهلوانی اش نیست.كیست كه نداند نسبت به تمامی معترضینی كه به اردوی بلغارستان پشت كرده اند، رضازاده موقعیتی ویژه و ممتازتری دارد كه ابعاد وتبعات آن تنها مختص به رشته وزنه برداری نیست. این قهرمان امروز سمبل ملی ورزش ما است و در دیگر رشته های ورزشی هم همواره از خصلت ها و ویژگی های این قهرمان بزرگ یاد می كنند.
با چنین موقعیت و شرایطی رضازاده نباید همه اعتبار و ارزش های منحصربفرد خود را به این راحتی حراج كند و با اعلام اینكه اگر مثلا فلان مربی در كنار ما نباشد، اعتبار و ارزش ملی خود را سپر بلای دیگران ساخته و موقعیت ممتاز خود را خدشه دار نماید.
و اما سخنی هم با رییس محترم فدراسیون وزنه برداری و دیگر وزنه بردارانی كه با روش «وزنه سالاری» حضور در اردوی بلغارستان را تحریم كرده اند: بیشتر مراقب خود و اطرافیان باشید، جایگاه وزنه برداری ایران امروز در سطح بین المللی جایگاهی بسیار رفیع و شایسته است. چنین حقی برای هیچكس وجود ندارد كه با چنین اندیشه و حركتی منزلت ملی این رشته ما را در جهان متزلزل سازد.از منظری دیگر وزنه برداری ما با چنین توان و مرتبتی در راه شركت در بازی های كشورهای اسلامی در عربستان است كه دست بر قضا باتوجه به فعل و انفعالات موجود سیاسی در منطقه الزاما بایستی كه این رشته در عربستان حضوری بسیار قدرتمندانه در میدان داشته باشد. در آستانه حضور در این مسابقات و برپایی اردوی آن در بلغارستان چنین حركت هایی به سود هیچكس نیست.حال اگر جنگ و گریزهای پنهانی از گذشته هم وجود داشته و طرفین درگیر در وزنه برداری متاسفانه در مقطع كنونی آن را به اوج حساسیت و شدت خود رسانده اند، عملی است كه باید هرچه زودتر به آن خاتمه داده شود.
برای افرادی مثل من كه عمری ۳۰ ساله را در كنار وزنه برداری پشت سر گذاشته ام باور این نكته بسیار طاقت فرساست كه نسل امروز در این رشته ورزشی به درستی نتواند از اوضاع و وقایع تلخی كه در دهه ۶۰ بر این ورزش گذشته است، پند و اندرز لازم را بگیرد. بنا نداریم كه تاریخ را مرور كنیم، اما یك غفلت یا لغزش ساده به راحتی می تواند تاریخ تلخ همان دوره را برایمان تكرار كند. قهرمانان عزیز این رشته نباید این چنین كاخ طلایی وزنه برداری را كه خود به وجود آورنده آن بوده اند، تخریب كنند.