ابوعبدالله محمد کرّامی سجستانی نیشابوری

جنسیت: مرد
نام پدر: کرٌام بن عرّاف/عراق
تولد و وفات: ( ... - ۲۵۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: محدث ، متکلم ، زاهد و عابد
شیخ و پیشوای کرٌامیه بود. اصل او زرنج ، از نواحی سجستان است. در سجستان نشو. نما یافت. سپس به شهرهای خراسان رفت. در بلخ از ابراهیم بن یوسف ماکیانی ، در مرو از علی بن حجر ، در هرات از مالک بن سلیمان و عبدالله بن مالک بن سلیمان و در نیشابور از احمد بن حرب حدیث شنید. وی در نیشابور سکنی گزید. او با احمد بن عبدالله بن خالد جویباری معاشرت و مجالست نمود و از وی و محمد بن تمیم سعدی که هر دو از حدیث‌سازان مشهور هستند ، احادیث بسیاری را فرا گرفت. محمدبن اسماعیل بن اسحاق و عبدالله بن محمد قیراطی و ابراهیم بن محمد بن سفیان و ابراهیم بن حجاج و احمد بن محمد بن یحیی دهّان از او روایت کرده‌اند. کرّامی مدت پنج سال در مکه مجاور بود. وی از جمله متکلمینی است که به سبب اظهار مطالبی در باب توصیف ، تشبیه و حتی تجسیم خداوند مذهب خاصی را پدیدآورده است. او به علت اظهار عقاید کفرآمیزش مدت هشت سال در نیشابور زندانی گشت و چون آزاد شد به بیت‌المقدس رفت و در آن دیار درگذشت و در قبرستان باب اریحا دفن شد. شاگردانش مدتب بر قبر وی معتکف بودند. کرامیه ، که طایفه‌ای از مشبهه هستند ، منسوب به وی می‌باشند. از آثارش "عذاب‌القبر" است که در آن به پاره‌ای از عقاید خود اشاره کرده است. در "الوافی بالوفیات" ، سال وفات وی ۲۵۶ق و در حواشی "تاریخ بیهقی" کتاب "السر" نیز از جمله تألیفات وی ذکر شده است.

منبع : مطالب ارسالی