سیدعبدالله بهبهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: سیداسماعیل بهبهانی
تولد و وفات: (۱۲۶۰-۱۲۶۲ -شهادت ۱۳۲۸) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: مجتهد
اصلاً از اهالی بحرین بود ، و در نجف متولد شد. از شاگردان حوزۀ درس میرزای شیرازی و آیت‌الله کوه‌کمری بود. به درجه اجتهاد نائل شد. او در تهران از روحانیون بزرگ و در فقه از سرآمدان روزگار به‌ شمار می‌آمد. در زمان مظفرالدین‌شاه به‌مخالفت با عین‌الدوله برخاست. وی در مقاصد خویش آقاسید محمد طباطبایی را که مورد اعتماد و احترام عامه بود ، با خود موافق و همراه گردانید. بعد از به ‌توپ بستن مجلس او و عده‌ای دیگر از سران نهضت به‌‌ همراه چندتن از بستگان وی دستگیر و به کرمانشاه تبعید شدند و تا پایان سلطنت محمدعلی شاه در تبعید بودند. بعد از استعفاء محمدعلی شاه همراهان وی به تهران بازگشتند ، و به‌مبارزات خود ادامه دادند. سید به مخالفت با تقی‌زاده برخاست و مبارزه بین این دو شروع شد. سید به‌ عدالت و آزادی معتقد بود ، و حتی برای تربیت جوانان مدرسه‌ای هم تأسیس کرد و با تحصیل دختران نیز مخالف نبود و برای ارشاد بزرگسالان نیز به تأسیس انجمن مقدس اسلامی مبادرت کرد. در استبداد صغیر به‌ امر دولت به مشهد رفت و در آنجا هم کمیته‌ای سرّی تشکیل داد و مشروطه‌خواهی را ترویج کرد. آیت‌الله بهبهانی در تنظیم مواد متمم قانون اساسی ، از جنبۀ دینی ، سهیم و شریک بود. وی در تهران در منزل خود به‌ ضرب گلوله شهید شد و جنازه‌ او به‌سال ۱۳۳۲ق به ‌نجف حمل و در صحن علوی دفن شد. از آثار وی "رسائل و مسائل" ، در فقه ، مجموعه‌ای مشتمل بر ۲۵ رساله که در هر رساله به‌ یکی از مسائل فقهی پرداخته است.

منبع : مطالب ارسالی