درباره فیلم زادبوم (ابوالحسن داوودی)

فیلم «زادبوم» به کارگردانی ابوالحسن داوودی، در ادامه آثار قبلی این فیلمساز، به خصوص «نان، عشق، موتورهزار» و «تقاطع» قراردارد. هم نگاه سیاست زده «نان...» را دارد و هم از داستانی چند خطی مشابه تقاطع برخوردار است.«زادبوم» یک فیلم نمادین است. از آن دست فیلم هایی است که برای توضیح آن باید گفت که منظور از فلان چیز این است و منظور از بهمان چیز، آن است.
اما خلاصه حرفش این است که سیاستمدار ایرانی خوب، سیاستمدار پشیمان است. یک رجل سیاسی پس از پشیمانی از انقلابی گری- که در نهایت به قدرت طلبی ختم شد- با همکاری همان افرادی که به دلیل کارهایش از کشور گریخته بودند- مهاجران- زمینه را برای بازگشت ایرانیانی که ۳۰سال پیش از کشور فرار کردند فراهم می کند. البته این پیام را در قالب روایت نمادین لاک پشت ها ارائه نموده است. جانورانی که پس از ۳۰سال، مجدداً به همان محلی که در آن متولد شده اند برمی گردند. ضمن این که توضیح نمی دهد اگر سیاست بداست و نباید وارد آن شد، پس چه کسی باید جامعه را اداره کند؟ فیلمنامه «زادبوم» علی رغم داشتن داستانی چند خطی، اما به خاطر فقدان گره و تعلیق و همچنین بدون رخ دادن هیچ گونه حادثه ای، در اواخر موجب خستگی مخاطب می شود.
حتی با وجود نمایش دائم صحنه های شیک و چشم نواز.
البته نقش آفرینی خوب بازیگرانی چون مسعود رایگان، رویا تیموریان و عزت الله انتظامی غیرقابل انکار است. به نظر می رسد که «زادبوم» در زمینه بازیگری نامزد سیمرغ شود. همچنین باز هم به خاطر تکیه بر هنرپیشه های برجسته و نمایش تصاویری زیبا، در زمان اکران با فروش متوسطی روبرو خواهد شد.

آرش فهیم

منبع : روزنامه کیهان