لنزهای ماکرو

لنزهایی که در عکسبرداری از فاصله نزدیک با نمای درشت به کار برده می شوند را «ماکرو» و شیوه عکسبرداری با آن را «ماکروگرافی» می نامند.
با این لنزها، امکان عکسبرداری از اشیا، در یزوکپی برداری از روی نسخه های مختلف فراهم می شود. لنزهای معمولی، برای عکسبرداری از فواصل نزدیک طراحی شده اند و با آنها نمی توان از فاصله های معین به موضوع نزدیکتر شد. علاوه بر آن در فاصله های نزدیک تصویر را دچار اعوجاج می کند. این شکل با وجود لنزماکرو از میان رفته است. این لنزها بیشتر برای دوربینهای قطع کوچک و بزرگ ساخته می شود و معمولاً با لوله های افزاینده، (Extension tubes) فاصله کانونی همراه هستند. این لوله ها امکان به دست آوردن درشتنمایی بیشتر و عکسبرداری از اشیای ریزتر از آنچه ماکرو به تنهایی ارائه می دهد، فراهم می سازد.
به دلیل آنکه هنگام کار با لنزهای ماکرو، فاصله شیء و دوربین بسیار کم است، عمق میدان وضوح تصویر به شدت کاهش می یابد، پس باید از دیافراگمهای بسته استفاده کرد، اما با این کار، مقدار نور، کاهش می یابد و باید از سرعتهای کم شاتر بهره گرفت. بنابراین برای جلوگیری از لرزش احتمالی دوربین و محو شدن تصویر، باید از سه پایه استفاده کرد.
اغلب لنزهای زوم، مجهز به ماکرو هستند، اما حالت ماکرو لنزهای زوم که سیستم ماکرو آنها پس از فاصله کانونی کوتاه قابل تنظیم است، درشتنمایی مطلوب را ندارند. فاصله کانونی لنزهای ماکرو، عموماً ۵۰ و ۱۰۰ میلیمتر است. در واقع لنز ماکرو ۵۰، یک لنز نرمال نیز محسوب می شود با این تفاوت که نسبت به لنز نرمال تاریکتر است و خطاهای اعوجاج را ندارد.

منبع : واحد مرکزی خبر