پرنس یا نماد مرگ

نسیم حامد قهرمان سابق بوكس پروزن جهان از نظرگاه سازمان های IBF و WBO پس از گذراندن فقط ۴ ماه از یك حبس ۱۵ ماهه كه به خاطر رانندگی بسیار خطرناك و بردن دو نفر تا یك قدمی مرگ برای او تعیین و اعمال شده بود، از زندان آزاد شد تا دوباره تبدیل به خبر اول در جامعه بریتانیا شود.
او كه یمنی تبار و تبعه بریتانیا است و ۳۲ سال سن دارد، در ماه «مه» سال پیش در شمال انگلیس ماشینی را كه می راند با شدت به دو اتومبیل دیگر كوبید و به دو سرنشین یكی از آنها لطماتی سنگین را وارد كرد، به طوری كه باعث شد هر استخوان عمده ای در بدن یكی از آنها كه مردی به نام آنتونی برگین بود، بشكند و وی به حال نزار بیفتد و همسرش هم كه دیگر سرنشین ماشین بود، آسیب شدید ببیند.
به اعتقاد پلیس و دادستان، نسیم حامد كه به هنگام شركت در مسابقه بوكس با لفظ و لقب «پرنس نسیم حامد» شناخته می شد و با همین نام معروف شده بود در لحظه وقوع حادثه مورد بحث حداقل ۹۰ مایل در ساعت سرعت داشته است. او سعی كرد كه از ماشین برگین و همسرش و همچنین اتومبیلی دیگر سبقت بگیرد و از این طریق قدرت نمایی كند. بدتر از همه این كه او در سمت مخالف جاده رانندگی می كرد و وقتی به سر پیچ در جاده رینگینگ گلو در منطقه پیك دسیتریكت شهر شفیلد رسید كنترل خود را از دست داد و ماشین فیبرمانند خود را به فولكس واگنی كوبید كه برگین و همسرش كلیر بر آن سوار بودند.
در دادگاهی كه سال پیش حامد را محاكمه كرد و او را در نهایت به ۱۵ ماه حبس و لغو چهار ساله گواهی نامه رانندگی اش محكوم كرد، مایكل وود راننده دیگری كه نسیم طی آن لحظات خطیر قصد سبقت گرفتن از او را داشت، به قاضی و هیات ژوری گفت كه كار بوكسور مشهور دیوانه وار و به واقع چیزی همچون خودكشی و جست وجوی مرگ بوده است. پرنس در آن دادگاه مدعی شد كه اگر بلافاصله پس از وقوع این حادثه محل را ترك گفته، به سبب ترسی بوده كه بین ناظران و حاضران به وجود آمده بود و بیم آن را داشت كه واقعه تلخ دیگری روی دهد و در صورت ماندن در محل مسائل جدیدی برای او و سایرین شكل گیرد.
با این حال سوابق تیره نسیم در رانندگی باعث شد كه هیات ژوری او را محكوم كند. او در سال ۱۹۹۵ به خاطر رانندگی با سرعت بیش از حد مجاز به مدت ۳ ماه از رانندگی منع و محروم شده بود و در سال ۱۹۹۸ هم تذكر كتبی پلیس را دریافت كرده و آن ماجرا را در سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۴ تكرار كرده و هر بار از حداكثر سرعت مجاز در رانندگی فراتر رفته بود.
از دو هفته پیش بود كه اخبار مربوط به آزادی زودتر از موعد حامد از زندان در انگلیس پخش شد و از همان موقع ابراز شگفتی و خشم از سوی برگین و وابستگان وی شروع شده بود. او گفته است: «آنچه برای من و همسرم روی داد، واقعا خردكننده و ترسناك بود و به واقع ما را تا لب مرگ به پیش راند. بنابراین حالا بسیار جای تعجب دارد كه چنان آدمی را می خواهند آزاد كنند. این یك واقعه كوچك نبود كه بتوان آن را توجیه كرد. ما واقعا از این بابت خشمگین و متاسفیم و نمی دانیم كدام سازمان قضایی توانسته است وی را آزاد كند.»
با این حال در روز مورد نظر و براساس حكم دادستانان حامد با بر تن داشتن یك ژاكت سیاهرنگ از زندان آزاد شد و در بیرون محوطه به صحبت با برادرانش پرداخت كه قدری دورتر از در ورودی در انتظار وی بودند. در آنجا یك ماشین رولزرویس سفید و یك لیموزین كه هر دو شیشه پنجره هایشان تیره شده بود، آماده سوار كردن وی بودند و پس از دقایقی چنین كردند و او را با خود بردند. زندان او در منطقه مورلند در شهر دان كستر در ایالت یوركشایر انگلیس قرار داشت. سخنگوی این زندان پس از رفتن حامد از صحبت كردن درباره وی خودداری كرد و گفت سازمان متبوعش طبق سیاست های خود عمل می كند و از اعلام موضع خود درباره زندانیان سابق ابا دارد.
به اعتقاد مطبوعات انگلیس نسیم كه از شهر ویورن گاردنز واقع در «دور» در شهر شفیلد می آید هرگز نباید پس از گذشت فقط ۴ ماه آزاد می شد و حتی ماشین های شیكی كه در انتظار وی بودند و او را با خود بردند، نیز به گونه ای نشانگر غلبه ثروت بر شاهین و ترازوی عدالت بوده اند كه معمولا فقیر است و تسلیم دارایی و زور می شود. حتی قیمت ۱۸۰هزار پوندی اتومبیل لیموزین وابسته به نسیم در بیرون از زندان نیز حاكی از همین اصل بود.
با این وجود وضعیت فعلی نسیم حامد در تضاد كامل با شرایط او درگذشته نزدیك قرار دارد. در اواسط دهه ۱۹۹۰كه او در اوج قدرتش بود و حریفان خود را یكی پس از دیگری می برد، از محبوبیتی كلان در بریتانیا بهره می گرفت و تبدیل به یكی از شناخته شده ترین و پرطرفدارترین چهره ها در این كشور شده بود. اما نسیم پس از چندسال جولان در رینگ و در اختیار داشتن عنوان قهرمانی بوكس جهان در دسته پروزن از منظر دو سازمانی كه در ابتدای مطلب گفتیم به آرامی از اواخر دهه ۱۹۹۰ رو به نزول رفت و در شروع دهه جاری آشكارا بر روی رینگ و طی مسابقات خود مشكل داشت، به طوری كه وقتی در ماه مه ۲۰۰۲ با مانوئل كالووی اسپانیایی در لندن دیدار و وی را به دشواری و با كمترین اختلاف مغلوب كرد، تماشاگران او را هو و با فریادهای منفی و اعتراض از سالن بدرقه كردند. پس از آن او هیچ مسابقه ای را برگزار نكرد، تا اینكه به جان برگین افتاد و همچون عامل و نماد مرگ جلوه كرد.

منبع: Sporting Life

منبع : روزنامه شرق