درد و رنج

اگر به‌طور اتفاقی زبانتان را گاز بگیرید، بدیهی است که درد ایجاد شده، هرگز پدیده‌ای خوشایند نیست. همین مطلب در مورد تاول روی انگشت پا که باعث لنگیدن شما شود نیز صادق است. اما چه می‌شد اگر درد را احساس نمی‌کردیم؟
در این صورت همیشه این امکان وجود داشت که یک تکه زبانتان را گاز بگیرید یا پوست سمتی از بدنتان در حمام بسوزد. دردهای جسمی، سیستم‌ اخطار باارزشی هستند که از آسیب بیشتر جلوگیری می‌کنند و به ما می‌گویند: ”بهتر است کاری را که می‌کنی، ادامه ندهی“
دردهای روحی و احساسی هم پیغام مشابهی دارند و به ما می‌گویند: ”بهتر است که روش فکر کردنت را عوض کنی“.
طبیعی است که به‌طور موقت عصبانی شویم، حسد بورزیم یا رنجیده‌خاطر شویم؛ اما اگر این احساس‌ها دائمی شدند، باید این پیام‌ها را از آنها بگیریم.
”انتظار نداشته باش که دیگران را کنترل کنی“.
”انتظار نداشته باش که دیگران مانند تو رفتار کنند“.
”برای خوشحال شدن به دیگران دل نبند“.
وقتی‌که طرز فکرمان را عوض نکنیم، همان درد و رنج را احساس می‌کنیم و بعد می‌گوئیم: ”اما حق با من است“. ولی متأسفانه حتی اگر حق به جانب شما باشد، کمکی نمی‌کند.
تاول روی پا، به ما این پیام را می‌دهد که ”باید کفش‌مان را عوض کنیم“.
درد و رنج احساسی که مانند تاول روی مغز است، به ما پیام می‌دهد که ”باید طرز فکرمان را عوض کنیم“.
● در یک کلام
چه درد و رنج جسمی داشته باشید و چه روحی، اگر به همان کار یا طرز فکر قبلی ادامه دهید، آسیب بیشتری خواهید دید.

منبع: ”خوشبختی در یک کلام“ ”آندره متیوس“
ترجمهٔ ”دکتر علیرضا واعظ شوشتری“ - ”دکتر محمدرضا قرائتی“

منبع : مجله شادکامی و موفقیت