عزیزم دوستت دارم

بارون میبارید..چترمو آوردم بالای گودال،نمیخواستم خیس بشی...هنوز یادمه که میگفتی مثله گربه ها از آب بدت میاد....آره من هم چترمو گرفتم رو گوال تا بیشتر از این دیگه اذیت نشی.همین که میخوای این سوراخ تنگ و تاریک رو قراره تحمل بکنی..بسه دیگه.حالا که بیل بیل دارن روت خاک میریزن به این نتیجه رسیدم که نه! تو هم خوشگل بودی!یادته اون روزی که واسه اولین بار بهت گفتم که چشمات قشنگه..خندیدی! مسخرم کردی! بهم گفتی دیوونه!!خدا کنه به اون کرمهایی هم که قراره تو چشمات لونه کنن اینو نگی..هر چی باشه باید باهاشون یه عمر زندگی کنی..اینا دیگه من نیستن که ولم کنی بری! نه عزیز دلم!این کرم های نازنازی واسه همیشه مهمونتن، مهمون چشات! راستی به نظر تو اونا هم میتونن بفهمن رنگ چشات سیاه بوده یا..نه؟ فکر نکنم آخه خیلی اونجا تاریکه! ای بابا این جوری نگام نکن، زل زدی که چی؟ بازم بگم دوستت دارم؟ نه دیگه نمیگم....برو بمیر!همون دفعه آخری هم که گفتم زیاد بود..فکر میکردم پیشم میمونی..حالا که رفتی دیگه چی بگم که دوستت دارم..نه اصلا هم دوستت ندارم!!!
ای بابا .داداش چرا واستادی ؟ خاک بریز! نمی بینی مردم خیس شدن؟ چرا لفتش میدی؟ کلکو بکن دیگه! فکر ما نیستی به فکر این باش که داری از سرما میلرزه!
راستی هیچ میدونستی رنگ سفید چقده بهت میاد؟ ولی حیف که همیشه رنگای تیره میپوشیدی.حرف من رو هم گوش نمیدادی...چقده بهت گفتم اون روسری سفیده رو که واسه تولدت خریده بودم سرت کن..باز دیدم کاره خودت رو کردی: روسری مشکی!
میدونی امروز که دیدم همه بخاطر تو مشکی پوشیدن به این نتیجه رسید که تو راست میگفتی که: مشکی رنگ عشقه!! ببین همه مشکی پوشن ..عشق کن..!!!
چیه؟ چته؟ اخماتو باز کن..الان همینجوری با اخم خاک میریزه روت..واسه همیشه اخمو میمونی!چرا من پیرهن سفیدم رو پوشیدم؟ها....بالاخره نوبت من هم شد.یادته گفتم بمون..التماس کردم....گریه کردم..مگه گوش دادی؟ باز هم مثه همیشه لجبازی کردی با من: رفتی! ..این دفعه هم نوبت منه! بذار دلم خنک شه!
آخرین بیل خاک هم نصیب دماغ و دهنت شد...خوب شد دهنتو بسته بودی..وگرنه با دهن باز ممکن بود خاک بریزه تو دهنت....چی؟ ..آهااا .بیا اینجاست تو جیبم...همون ماتیک صورتیه که خیلی دوستش داشتی! بیا....بگیر....
خوب دیگه بارون هم بند اومد..من رفتم....کار دارم....زندگی دارم، بیکار که نیستم!
فقط اومدم که گله نکنی که تشییع جنازه من هم شرکت کرد!!

صادق عسگری

منبع : نشریه الکترونیکی تکاپو