المالکی در تهران ؛ پیام های یک سفر

نوری المالکی نخست وزیر عراق برای پاسخگویی به دیدار اخیر محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی ایران از بغداد ، به تهران آمده است. آقای المالکی پیش از سفر به «الشرق الاوسط» گفته است که در تهران می خواهد با مقامات ایرانی درباره «راههای تحکیم روابط دو کشور و پیگیری مباحث مشترک و برخی مشکلاتی که بین دو کشور به وجود آورده اند» که روشن است اشاره او به اتهاماتی و ادعاهایی می باشد که آمریکایی ها در مورد نفوذ معنوی ایران در عراق مطرح می کنند ، گفت و گو کند.
نفوذی که به اعتقاد جلال طالبانی رییس جمهوری عراق در گفت و گو با تلویزیون العربیه «بیش از حد در باره آن مبالغه شده است».
نخست وزیر عراق درحالی راهی تهران شده است که رهبران کاخ سفید همچنان ادعاها و اتهامات خود را علیه تهران در باره مواضعش در خصوص وضعیت بخصوص امنیتی در کشور همسایه اش عراق تکرار می کنند.
تهران و بسیاری از رهبران عراقی مانند عادل عبدالمهدی معاون رییس جمهوری عراق که چند روز پیش در تهران بود ، این ادعاها را رد و نشانه فرافکنی مشکلات بسیاری می دانند که آمریکا در پی بیش از پنج سال اشغال عراق با آن مواجه است.
به باور عموم تحلیلگران مسایل عراق ، اتهامات آمریکا به ایران از این رو نمی تواند پذیرفتی و قابل استماع باشد که این کشور نقشی اساسی و به گفته نماینده سازمان ملل در عراق در دیدار اخیر با کاظمی قمی سفیر ایران «تحسین برانگیز» برای استقراردولتی دائمی و در نزدیک سازی دیدگاههای گروههای عراقی برای تشکیل دولتی ملی به ریاست نوری المالکی داشت و تهران بود که به اعتراف نخست وزیر عراق در مصاحبه با «الشرق الاوسط» چاپ لندن در دهم خرداد امسال ، بی آنکه قیومتی برگروههای عراقی داشته باشد با استفاده از نفوذ معنوی خود گروههای مخالف و درگیر با دولت بغداد از جمله برخی گروههای شیعی را به ختم معارضه و همکاری و تقویت دولت تشویق کرد و نقش بزرگ نیز در سازندگی عراق دارد.
منوچهر متکی وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران در اجلاس اخیر استکهلم برای بررسی راههای کمک به بازسازی عراق گفت که:«از نظر تهران ثبات درعراق ، ثبات منطقه است و هرگونه بی ثباتی در این کشور در کل منطقه تاثیر خواهد داشت و به همین دلیل است که ایران همواره بخشی از راه حل منطقه برای این بحران ، و نه بخشی از این بحران بوده است».
وضعیتی که عراق امروز درگیر با آن است بدون تردید از اشغال آن و اشتباهات فاحشی ناشی می شود که رهبران کاخ سفید در پی لشگرکشی به عراق مرتکب آن شدند که در گزارش مشهور گروه مطالعاتی آمریکایی «بیکر – هامیلیون» نیز به آن اشاره شده است و آن اتکا صرف به قدرت نظامی و روی گردانی از دیپلماسی بخصوص در ارتباط با همسایه های ذی نفوذ عراق و از جمله ایران می باشد.
منوچهر متکی در اجلاس استکهلم از «مقامات فعلی و آتی آمریکا» خواست تا به این «پیام» ایران دقیقا توجه کنند که:«باید سیاستهایشان را در قبال منطقه تصحیح کنند».
به گفته وزیر امورخارجه ایران ، تهران مشتاق است نقشی اساسی در بازسازی عراق انجام دهد و این با سیاستهای اشغالگران عراق در تعارض است و لذا ایراد اتهام ، به عنوان وسیله ای برای فرافکنی در دستور تبلیغاتی آنها قرار می گیرد.
دیپلماسی به تعبیر شماره هفتم اردیبهشت ماه امسال روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال «شکست خورده آمریکا در عراق» که «به بن بست شرم آوری» منجر شده است ، بوش را واداشته تا در این آخرین ماههای حکومتش و قبل از ماه دسامبرکه اعتبار قطعنامه های سازمان ملل برای حضور نیروهای خارجی در عراق پایان می یابد ، به برداشت شماره هفته اول فروردین ۱۳۸۷ هفته نامه آمریکایی نیوزویک ، به بازی بر اساس فرضیه «مرد دیوانه» روی بیاورد که در علم سیاست به رفتارهای غیرعقلایی برای از میدان بدر بردن رقیب به هر قیمتی اطلاق می شود. رفتارهایی که با گذشت زمان بیش از پیش منافع آمریکا در منطقه را مورد تهدید قرار می دهد.
نیت شفاف واشنگتن از چندین دهه قبل ، یک حضور دائمی نظامی در منطقه خاورمیانه و به طور مشخص خلیج فارس بوده است. استراتژی آمریکا در منطقه خلیج فارس از دهه ۱۹۷۰ میلادی که در پی جنگ های اعراب و اسراییل ، غرب و از جمله آمریکا با تحریم نفتی اعراب روبرو شد ، سه رکن اصلی داشته است که اولین و اساسی ترین آن برتری همه جانبه و بی چون و چرای اسراییل و دو رکن دیگر آن دسترسی به جریان دائمی و پیوسته و ارزان نفت منطقه و حمایت از رژیم های همسو می باشد. آمریکا براساس همین استراتژی بود که عراق دومین کشور دارنده ذخایر نفتی را مورد حمله قرار داد .
کشوری که به رهبری صدام بر خلاف ظاهر ، حکومتی در خدمت منافع آمریکا و اسراییل داشت و علاوه بر موقعیت جغرافیایی حساس که آمریکا می تواند از آن به عنوان عقبه ای برای حمایت از اسراییل استفاده کند ، رژیمی متجاوز داشت که دل هیچ کس از سقوطش آرزده نمی شد.
«نیوزویک» در شماره ذکر شده ، این نیت آمریکا را چنین تشریح و تفسیر می کند:دشمن اصلی که آمریکا امیدوار است بتواند جلوی آن بایستد ، ایران انقلابی است. یکی از دلایل صریح حمله به عراق نیز این بود که بغداد دیگر هرگز قادر به تهدید همسایگانش خصوصا اسراییل و کشورهای پادشاهی نفت خیز خلیج فارس نباشد.
که از آن در ارتباط با عراق می توان این نتیجه را گرفت که:«سیاست موروثی دولت بوش ، نگهداشتن آمریکایی ها در داخل عراق ، بیرون کردن ایرانی ها و مهار کردن عراقی ها خواهد بود». که دراین صورت است آمریکایی ها می توانند ادعا کنند پنج سال گذشته حضوری موفقیت آمیز در عراق داشته اند. چیزی که بوش دوست دارد تاریخ نویسان در آینده درباره او و تهاجم تحت رهبری اش به عراق این طور بنویسند.

نویسنده: رئوف پیشدار

منبع : خبرگزاری جمهوری اسلامی ـ ایرنا