از دست رفتن شنوایی/سمعک مثل عینک کار گشا نیست

سمعك نمی تواند مشكلا ت شنوایی را تصحیح كند. بهترین راه حفاظت از گوش و حس شنوایی است.یك روز اتفاق جالبی افتاد. دكتر فلا ش گوردون كه سالها بود، نمی توانست برخی صداها را بشنود، سمعك هایش را تنظیم كرد و از خانه بیرون آمد.
او می گوید: برای ناهار از محل كارم خارج شدم كه صدای جیك جیك پرندگان را شنیدم. قبلا پرندگان را می دیدم، اما هرگز توجه نمی كردم كه آنها جیك جیك می كنند. او دریافت كه برخی از صداهایی را كه افراد دیگر می شنوند، نمی شنیده است. او یك پزشك عمومی است و در بخش سلا مت جامع در شهر سانفرانسیسكو كار می كند. او باید از یك گوشی الكترونیك كه صدای قلب و ریه راتقویت می كند استفاده كند، چون سمعك هایش مانع ورود گوشی پزشكی به گوش های او هستند.
مشكل عمومی كاركنان حرفه ای
گوردون تنها نمونه نیست. به گزارش موسسه ملی سلا مت، از دست دادن شنوایی یكی از شایع ترین بیماری های مرتبط با محیط كار است. ۳۰ میلیون نفر در محیط كار و منزل خود در معرض خطر این بیماری قرار دارند. به طور تخمینی ۱۰ میلیون آمریكایی هم اكنون به طور دایم شنوایی خود را از دست داده اند. بدون توجه به مساله سن، قرار گرفتن بیش از حد در معرض صدای بلند می تواند به طور دایمی باعث صدمه دیدن قدرت شنوایی شود. عوامل تهیه كننده همه جا هستند. مته های بادی، چمن زن و انواع و اقسام زنگ های خطر می توانند باعث از بین رفتن شنوایی شوند. حتی محیط اطراف را به طور كلی و بدون وجود این ابزار هم می توان متهم كرد.
دكتر رابرت لا بادی جراح و متخصص گوش و حلق و بینی در دانشگاه واندربیلت در شهر نشویل ایالت تنسی می گوید: صدای فیلم ها به طرز باور نكردنی بلند است. اصلا دور از ذهن نیست كه از سالن سینما یا استادیوم ورزشی در شرایطی بیرون بروید كه گوش هایتان در حال زنگ زدن است. این علا مت یعنی صدمه وارد شده است. آسیب های موقتی باعث به هم خوردن عملكرد سلول های كوچك مه دار گوش شده و این اتفاق معمولا بعد از شنیدن صداهای خیلی بلند می افتد. تكرار این صدمات در اثر مواجهه با صداهای بلند می تواند باعث بروز صدماتی دایمی شود چون سلول های مه دار به طور كامل نابود می شوند. دكتر لا بادی معتقد است تعداد بسیار زیادی از پزشكان به طور معمول وضعیت شنوایی بالغین را بررسی نمی كنند. در مقاله ای كه از او در شماره انویه ورنال گوش و حلق و بینی به چاپ رسید، این جراح بررسی های عادی را توصیه كرده و تست های خاص شنوایی را برای افرادی كه با صدایی بلندتر از حدعادی تلویزیون تماشا می كنند یا در شنیدن مكالمات عادی مشكل دارند، پیشنهاد می كند. البته تمام مشكلا ت شنوایی مرتبط با محیط كار نیست. آرنولد ماتیاس یكی از بازماندگان جنگ دوم جهانی در كشور آلمان بعد از بمباران برلین تاكنون در گوش هایش صدای زنگ می شنود. شنوایی او بعد از آن كاهش پیدا كرده است.
او می گوید: همسرم از آن طرف اتاق با من حرف می زند. می توانم صداها را بشنوم، اما آنها را نمی فهمم. او لبخوانی را آموخته و در یك جلسه یا كنفرانس مجبور است همیشه در ردیف اول بنشیند. او در اتاق بازرگانی ایالا ت متحده در دالا س كار می كند و این مشكل شنوایی كار او را بسیار دشوار كرده است. با هر كس كه حرف می زنم صدایی مثل وز وز زنبور در گوشم می پیچد و نمی توانم صحبت های طرف مقابل را درك كنم.
جایگزینی وجود ندارد
دكتر پیتر رابینوویتس استادیار بخش كار و محیط زیست دانشكده پزشكی دانشگاه ییل در ایالت كانكتیكات می گوید: یكی از بزرگترین تصورات در زمینه مشكلا ت شنوایی این است كه سمعك مثل عینك كه بینایی را اصلا ح می كند، می تواند تمام مشكلا ت شنوایی را برطرف كند ولی اینگونه نیست. هیچ چیز نمی تواند جانشین تنظیم صدای طبیعی گوش شود. رابینوویتس معتقد است حفاظت از شنوایی امری بسیار جدی است. او با همكاری مراكز پزشكی ذی ربط سعی دارد با بهبود وضعیت محیط های كار، برنامه ای را برای پیشگیری از مشكلا ت شنوایی كارگران اجرا كند. این برنامه شامل مهندسی و كنترل كیفی برای كاهش مواجهه با صداهای بلند، آموزش كارفرمایان و تست های سالا نه شنوایی است، اما همیشه آموزش كارفرمایان برای حفاظت كاركنان كافی نیست به خصوص اگر موقعیت های اورانس پیش بیاید. مایكل رینولدز كه در مركز پزشكی دانشكده میشیگان به عنوان پرستار مشغول فعالیت است می گوید: مردم باید از خودشان حفاظت كنند، اما آنها در مورد حوادث سریع و فوری دست و پای خود را گم می كنند. آنها ممكن است حین كار غافلگیر شوند. رینولدز كه در بخش مشكلا ت شنوایی نیروی هوایی آمریكا كار می كند، از این مساله می ترسد كه در صورت عدم حفاظت كاركنان از شنوایی خود، امنیت پرواز به خطر بیفتد.
پیشگیری، كلید موفقیت
هر فرد می تواند با پرهیز از مواجهه با صداهای بلند و استفاده از محافظ های مختلف، خطر مشكلا ت شنوایی را كاهش دهد. صداهایی بلندتر از ۸۵ دسی بل می توانند باعث آسیب شنوایی شوند. یك مكالمه عادی حدود ۶۰ دسی بل است و هدفون های استریو گاهی به حدود ۱۰۰ دسی بل نیز می رسند. كنسرت های موسیقی راك، اره برقی و مته های بادی صداهایی بیش از ۱۰۰ دسی بل تولید می كنند. حفاظ های گوش (مثل همان وسایلی كه شناگرها داخل گوش می گذارند) می تواند گوش را از صداهای بلند محافظت كند. این ابزارهای اغلب یك بار مصرف، ۲۰ تا ۴۰ دسی بل سطح صداها را كاهش می دهند.

منبع : خبرگزاری فارس