زیارت امام حسین (ع)

یکی از سنت‌های اسلامی که ارزش اجتماعی و عاطفی بسیاری دارد، سنت زیارت است. زیارت نوعی دیدار است. اما یک دیدار معمولی نیست.
در زیارت زائر و زیارت شونده محبت و علاقه‌ی درونی با یکدیگر را حس می‌کنند. زائر با عشق و محبت به دیدار محبوبش می‌رود. تا آنچه را که از محبوبش بر دل دارد با زیارت نشان دهد. زیارت نهال دوستی و محبت را در دل‌ها می‌رویاند.
دل‌ها را می‌توان با زیارت آباد کرد و تبادل فکر و فرهنگ انجام داد. در فرهنگ شیعه زیارت عهد و پیمانی مجدد است و انواعی دارد: یکی از زیارت‌ها، زیارت و دیدار مؤمنان است و دیگر زیارت اهل قبور است.
زیارت پیامبران، امامان معصوم (ع) و اولیای خدا، آثار تربیتی فراوانی دارد. به همین دلیل پیشوایان دین، مسلمانان را به زیارت تشویق می‌کنند.
پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: هرکسی ما را زیارت کند چه زنده باشم و چه مرده، روز قیامت شفاعت او را می‌کنم. امامان (ع) با زنده نگه داشتن نام و یاد امام حسین (ع) با برپا کردن مجالس عزاداری و تشویق به زیارت قبر امام حسین (ع) چراغ عاشورا را همچنان روشن نگه داشتند.‌
امام صادق (ع) فرمودند: کسی که امام حسین (ع) را زیارت کند، مانند این است که خدا را در عرش زیارت کرده است.
در حدیثی دیگر فرموده‌اند: کسی که زائر حسین بن علی (ع) باشد زائر رسول خدا (ص) نیز هست. و زمانی که امام حسین (ع) را زیارت می‌کنی او را با حالتی از غم و اندوه زیارت کن.‌
زائر امام حسین (ع) وقتی با معرفت و شناخت امام (ع) را زیارت می‌کند، زیارت او از ارزش بالایی برخوردار است و زیارت کننده با زیارت خالصانه، گناهان گذشته‌اش را از بین می‌برد.

<کتاب نکته‌های نورانی و چهل حدیث سیدرضا تقوی>
تهیه و تنظیم: جمیله مهدوی‌نیا ‌

منبع : روزنامه اطلاعات