انتخابات و ‌مردمی که نیاز به درس ندارند

آنـچـه در نخستین مرحله رسمی از انتخابات مجلس هشتم به وقوع پیوست، اگرچه تاثرانگیز است اما چندان غیرمترقبه نبود. زیرا بسیاری از کسانی که همفکران دولت نهم یا حامیان آن تلقی می‌شوند و نیز رئیس ستاد انتخابات کشور و بعضی همکاران سابق – و احتمالا آینده او – بارها به صراحت موضع خود را در مورد عملکردهای گذشته اصلاح طلبان بیان کرده بودند. در دو سه سال اخیر بعضی از محافظه کاران و رسانه‌های آنها، یک <دیو> به نام اصلاح طلبان تندرو ساختند و سخنانی گفتند که نشان دهنده عزم جدی آنـهـا بـرای جلوگیری از تسلط مجدد اصلاح طلبان بـر کـرسی‌های حکومتی بود. اما در ماههای اخیر اظهارنظرهایی به سطح رسانه‌ها کشیده شد که نشان می‌داد بعضی از صاحب نفوذان کشوری و لشکری، <اصلاح طلبان معتدل> را خطرناک‌تر از گروهی می‌دانند که برای آنان نام <اصلاح طلبان افراطی> برگزیده‌اند! ابراز صریح و گاه غیرمتعارف این دیدگاهها، نشان می‌داد که عده‌ای تلاش خواهند کرد تا به هر نحو از ورود اصـلاح طلـبـان بـه عـرصـه انـتخابات مجلس هشتم جلوگیری کنند.
از سوی دیگر اگرچه به نظر می‌رسد برای برخی افراد، میزان حضور مردم در انتخابات اهمیت زیادی ندارد، اما عقلای <جناح مقابل اصلاح طلبان> بدون توجه به بی اعتنایی بعضی از یاران خود به میزان مشارکت مردمی‌در انتخابات، سناریویی را طـراحی کردند تا با بزرگ نمایی برخی اختلافات درونـی جـنـاح مـحـافـظـه‌کـار، یـک رقـابـت نسبتاً آبـرومندانه <درون جناحی> به راه بیندازند. البته کسانی در داخل جناح محافظه کار بودند که نحوه تقسیم بندی کرسی‌های حکومتی میان همفکران خــود را مـتـنــاســب بــا لـیــاقـت و ســوابــق افــراد نـمـی‌دانـسـتـنـد، آنها با بهره گیری هـوشـمـندانه‌تر از سناریوی<رقابت درون جناحی> سـخـنـانـی گفتند که معنایی جز نارضایتی از رتبه بـنـدی‌هـای درونی جناح نداشت و لذا از هم اکنون می‌توان پیش بینی کرد که اگر طراحی محافظه کاران، آنـگـونـه که می‌خواهند به پیش برود و مجلسی تشکیل شود که در آن اصلاح طلبان تهدیدی برای قدرت محافظه کاران نباشند، آنگاه باید منتظر بازشدن زخم‌های سربسته‌ای ماند که در یکی دو سال اخیر تنها به خاطر جلوگیری از قدرت گـرفتـن احتمـالـی اصلاح طلبـان بـر آن سـرپـوش گذاشته‌اند.
اظهارنظرهای مختلفی که در ماههای اخیربیان شده است نشان می‌دهد اگر اصلاح طلبان، عرصه را به صورت کامل در اختیار محافظه کاران می‌گذاشتند، نه آنها برای توجیه برخی ردصلاحیت‌ها اینگونه به زحمت مـی‌افـتـادند و نه ناچار به ارائه آمارهای متناقضی می‌شدند که حتی سایتهای نزدیک به اصولگرایان را وادار به عـکـس الـعـمـل‌هـای نه چندان دوستانه می‌کند. هـمـچـنـین ای کاش برخی دست اندرکاران امور اجرائی، برای دعوت از اصلاح طلبان خود را دچار تکلف و تعارف نمی‌کردند تا امروز مجبور به حمایت از اقداماتی نشوند که با بعضی اظهارنظرهای قبلی و بین المللی آنها همخوانی ندارد. اما به هر حال، امروز با شرایطی مواجه هستیم که چاره‌ای جز تلاش برای کاستن از <کاستی>‌های انتخابات نداریم. البته اگر بزرگان نظام راساً در موضوع دخالت کنند می‌توان به این امید نشست که اعمال نظرهای شخصی بعضی از دست اندرکاران یا تاثیرگذاران بر انـتـخـابات به حداقل برسد و نیز برای اقدامات و اظهارات رسانه‌ها و افرادی که قادربه فضاسازی‌های خاص انتخاباتی هستند تدبیری اندیشیده شود.در آن صورت به‌جای امیدواری به کاسته شدن از کاستی‌های انتخابات ، می‌توان افزایش محسنات آن را به انتظار نشست .
انتخابات مجلس هشتم می‌توانست – و هنوز هم مـی‌تـوانـد – یـک قدرت نمایی بزرگ در برابر تهدیدهای خارجی و نیز یک فرصت سازی استثنایی برای بهره گیری از ثروت بی سابقه کشور – پس از افزایش افسانه‌ای قیمت نفت– باشد، اما تا این مرحله از انتخابات را نمی‌توان تامین کننده کامل این هدف دانست. همچنین برخی اظهارنظرهای علنی در دو سـه روز گـذشـته، بسیار عجیب می‌نماید. عـجـیـب‌تـرین اظهارنظر مربوط به رئیس جمهور است. او که معتقد است <حتی در امریکا اگر انتخابات کاملا آزاد برگزار شود، انسانهای آزاده و انقلابیبر سر کار می‌ا~یند> به شدت از عملکرد هیات‌های اجرائی دفاع می‌کند و گروههای سیاسی را شماتت می‌نماید که <چرا افراد فاقد شرایط را برای کاندیداتوری جلو انداخته‌اند؟> البته او نگفت عده‌ای از نمایندگان مجلس هفتم که بعضی از آنها بیش از یک دوره، گواهی صلاحیت خود را از مردم آگاه ایران دریافت داشـته‌اند، مرتکب کدام تخلف قانونی یا شرعی شده‌اند که به حکم چند عضو هیات‌های اجرائی، گواهی صادره از سوی مردم در مورد صلاحیت آنها باطل و رای بر عدم صلاحیت آنها صادر شده و یا صلاحیت آنها احراز نشده است؟ اگر نـمـایـنـدگـان ردصـلاحیت شده و یاکسانی که قبلاً مسئولیتهای کلان اجرایی داشته‌اند مرتکب فساد، سوءاستفاده یا تخلفی شده باشند که عـدم صـلاحـیت آنها را محرز می‌کند، رئیس جمهور وظیفه دارد قوه قضائیه و نیز نهادهای امنیتی زیر نظر خود را مورد پرسش قرار دهد که چرا در تعقیب این ‌ ‌افراد کوتاهی کرده‌اند؟
اما اگر مدرکی وجود نداشته باشد که <عدم صلاحیت> آنها را اثبات کند، آنگاه رئیس‌جمهور که اخیرا دستور رهبری را فصل‌الخطاب‌دانسته است، بایستی از زیردستان خود در هیات‌های اجرائی سوال کند که در مورد برخی نمایندگان فعلی مجلس، با کدام مجوز شرعی و قانونی دستور رهبری را نادیده گرفته‌اند؟ آیا آقای احمدی‌نژاد دستور مورخ ۲۴/۱۰/۸۲ رهبری را به یاد نمی آورد که <در مورد بررسی صلاحیت داوطلبانی که اکنون نماینده مجلس هستند، اگر صلاحیت آنها در دوره قبل مورد تایید قرار گرفته است باید اصل بر صحت گذارده شود مگر آنکه خلاف آن ثابت شود> اگر علت عدم تایید صلاحیت ۲۰ نماینده فعلی مجلس- یا حتی یکی از آنها< -عدم احراز صلاحیت> باشد، آنگاه این سوال قابل طرح است که آیا کسانی که این دستور صریح رهبری را نادیده گرفته‌اند، حق دارند که کاندیداهای نمایندگی مجلس هشتم را از لحاظ التزام عملی به ولایت فقیه مورد ارزیابی قرار دهند؟
البته این انتخابات، علاوه بر مجریان اصولگرا، برای کاندیداهای اصولگرا نیز صحنه آزمایش بزرگی است. آنها که در انتخابات مجلس هفتم کاملا‌ منسجم بودند، در سیاسی‌ترین حوزه نتوانستند برای اولین کاندیدای خود چیزی بیش از رای آخرین منتخبان مردم تهران در مجلس ششم کسب کنند و اکنون که بنابر دلایل کنترل شده و کنترل نشده، اختلافاتی از آنها افشا شده است، قطعا با شرایط نامطلوب‌تری نسبت به انتخابات پیشین مواجه هستند.
اگر آنها در یک رقابت جدی با رقیب واقعی یعنی اصلاح‌طلبان به پیروزی دست یابند می‌توانند به پیروزی خود ببالند. اما پیروزی در رقابت داخلی چندان افتخاری برای آنها نخواهد داشت. ضمن آنکه نتیجه چنان رقابتی، تشکیل مجدد مجلسی خواهد بود که <در راس امور بودن> آن حتی توسط اعضای همان مجلس مورد تردید قرار می‌گیرد!
سخن در مورد انتخابات مجلس هشتم به ویژه شروع نه چندان امیدوارکننده مراحل اجرائی آن، بسیار است، اما می‌توان با امیدواری به عملکرد مراجع نظارتی بالاتر و با آرزوی تحقق سخن وزیر کشورکه < صلاحیت برخی افراد تایید نشده، حتما تایید می‌شود، یعنی امیدواریم این اتفاق بیفتد، چون برای خود ما هم در مواردی سوال ایجاد شده است> به امید آن بود که انتخاباتی پرشور برگزار شود؛ انتخاباتی که پس از آن بتوان اجرای پیشنهاد رئیس جمهور ایران برای نظارت بر انتخابات امریکا و سایر کشورها را نیز پیگیری کرد. پس، تا آن روز ترجیح می‌دهیم به خود و همه فعالان انتخاباتی امیدواری دهیم که عملکرد بعضی از هیات‌های اجرائی، اراده جمعی نظام نیست و آنچه تکلیف انتخابات را مشخص می‌کند، لیستی است که در مراحل بعد اعلام می‌شود و امکان رقابتی جدی در میان همه صالحان را فراهم می‌نماید. این آرزو تنها در صورتی محقق خواهد شد که اولا‌ دستور مقام رهبری در بیست و چهارم دی ماه سال ۸۲ اجرا شود که <در بررسی صلاحیت داوطلبان نمایندگی مجلس، احراز یقینی ممکن نیست، در این مساله، احراز عرفی و عقلایی کافی است و این احراز نیز از قرائن و شواهد به دست میآید و باید در کنار نکات منفی، نکات مثبت فرد نیز مدنظر قرار گیرد.> ثانیا، دست‌اندرکاران انتخابات، قضاوت رهبر فقید انقلاب در مورد ایرانیان را بپذیرند که <ملت افراد صالح را می‌شناسد، لازم نیست که حالا‌ یک چند سال هم ما درسشان بدهیم.>

منبع : روزنامه آفتاب یزد