انحصار و دمکراسی

پایگاه اقتدار دولتها «حکومت و انحصار» است. در نظامهایی که سیاست و اقتصاد در انحصار دولت است درجه آزادی و دموکراسی به مراتب کمتر از نظامهایی است که انحصار در آن کمتر است. در کشورهای نفت‌خیز از آنجا که «ارزش افزوده یا رانت ارضی» در انحصار دولت قرار می‌گیرد قدرت بلامنازعی ایجاد می‌شود که بخش خصوصی نیز چون از این انحصار بهره‌مند می‌گردد به آن تمکین می‌کند و نتیجه آنکه دولتهای حاکم بر این‌گونه جوامع «سلطه‌گر و مخالف آزادیهای سیاسی – اقتصادی» که پایگاه دموکراسی است می‌شوند. اندازه نسبی دولت (تشکیلات دولتی) در اقتصاد مانع اصلی دموکراسی و مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود می‌باشد. ...

غلامحسین دوانی