بحران فلسطین و راه برون رفت

بحران انسانی در اراضی اشغالی فلسطین غیر قابل توصیف است و می توان آن را یك بحران خطرناك خواند، زیرا اقتصاد این سرزمین به سبب بسته بودن مرزها و فقدان منابع مالی جهت پرداخت دستمزدها بدترین وضعیت را می گذراند و وضعیت بهداشتی و پزشكی و دارویی نیز در این منطقه به شدت بحرانی و وخیم است.
بحران انسانی در اراضی اشغالی فلسطین غیر قابل توصیف است و می توان آن را یك بحران خطرناك خواند، زیرا اقتصاد این سرزمین به سبب بسته بودن مرزها و فقدان منابع مالی جهت پرداخت دستمزدها بدترین وضعیت را می گذراند و وضعیت بهداشتی و پزشكی و دارویی نیز در این منطقه به شدت بحرانی و وخیم است.
بحران كنونی فلسطین در طول تاریخ معاصر بی سابقه بوده است، البته نه بدان جهت كه وضع فلسطینیان بدتر از ساكنان دارفور و روآنداست، بلكه بدان سبب است كه این بحران نتیجه اقدامات ویرانگر و هدفمند دولت اشغالگری است كه ملت فلسطین را به محاصره كامل درآورده و درصدد خفه كردن این ملت است. از آن مهم تر، سیاست های این رژیم اشغالگر یا از كمك های خارجی برخوردار است یا قدرت های اصلی جهان آن را نادیده گرفته اند. با توجه به وضعیت كنونی فلسطین، می توان نتیجه گرفت كه طرح آریل شارون نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی در حال ثمر دادن است، زیرا برنامه هایش كه در سال ۲۰۰۱ بر اساس آن از سوی صهیونیست ها برگزیده شد بر اساس نابودی تلاش های روند صلحی بنا شده بود كه در توافقات صلح اسلو لحاظ شد و به این ترتیب هر گونه امكان تشكیل یك حكومت خودمختار فلسطینی از بین می رود.
شارون در طول چهار سال گذشته كه در راس قدرت بود، بر سر راه همه تلاش هایی كه به هدف تحقق صلح در منطقه انجام می گرفت ـ از "طرح میشل" گرفته تا طرح"نقشه راه"ـ مانع تراشی كرد. شارون با مهارت و زیركی بسیار بازی موافقت آشكار با ابتكارات مطرح شده را پیش برد تا آنكه در نظر ایالات متحده مرد دوستتدار صلح جلوه كند و همزمان موانع متعدد را یكی پس از دیگری بر سر راه فرصت های صلح ایجاد می كرد. شارون به این روش تلاش های میشل و تنت و زینی و اخیرا تلاش های كالین پاول را با كمك برخی همراهان خود به ویژه دولت بوش ـ كه همیشه در حمایت از این ابتكارها تردید نشان داده است ـ بی اثر كرد. شارون در سایه نبود هیچ فشاری از سوی آمریكا، روند صلح را متوقف كرد و به اقدامات یكجانبه خود دست زد، دیوار حایل را بنا كرد و شهرك های صهیونیست نشین را توسعه داد و به صورت یكجانبه آرایش نیروهای خود را در نوار غزه تغییر و شمار زیادی مانع جدید در برابر فلسطینیان قرار داد و زمینه را برای آن وضعی كه اكنون اراضی فلسطینی با آن روبروست، فراهم كرد.
از سوی دیگر بوش دیدگاه عجیب خود را در ماه ژوئن سال ۲۰۰۲ مطرح و بر لزوم تثبیت دمكراسی پیش از آنكه فلسطینیان به آزادی دست یابند، تاكید كرد تا در فاجعه كنونی نقشی محوری ایفا كرده باشد.
این اقدام كه در حقیقت قراردادن چرخ در جلوی اسب است، موجب تاخیر در انجام مذاكرات جدی شد و زمینه را برای به قدرت رسیدن "حماس" فراهم كرد. این پیروزی ـ بر خلاف نتایج نظرسنجی ها ـ فقط به سبب فساد تشكیلات سابق نبود، بلكه بدان سبب بود كه فلسطینی ها پس از گذشت ۱۲ سال از آغاز روند سازش فقیرتر شده و آزادی هایشان محدودتر شد. این امر موجب شد كه طرف های منادی سازش مصداقیت خود را از دست دادند. طبیعی است كه "اسرائیل" هم از این وضعیت سوء استفاده كرد و مدعی شد كه كه شریك فلسطینی برای صلح وجود ندارد و بر همین اساس به سیاست های یكجانبه اش ادامه داد. نتیجه آن شد كه ما نمی توانیم اكنون از اقتصاد فلسطینی سخن برانیم زیرا كرانه باختری و نوار غزه كاملا مسدود است و تولیدات فلسطین در پست های بازرسی تلف می شوند. این امر موجب شده است كه روند صادرات و واردات متوقف و كارخانه ها وكارگاه ها تعطیل شوند. آمار و ارقام نشان می دهد كه اقتصاد فلسطین ۲۷ رشد منفی داشته باشد و بیكاری چند برابر شده است و فقر ۵۰% افزایش شود و سرانه درآمد فردی ۳۰ درصد كاهش یابد.
در گذشته شغل های دولتی منبع اصلی درآمد فلسطینیان بود، اما امروز به سبب ناتوانی دولت از پرداخت دستمزد كاركنان، با خطر نابودی مواجه شده است. در چنین وضعیت بحران زده ای اتحادیه اروپا چاره ای ندید جز آنكه تلاش كند آمریكا را به بازنگری در موضوع تحریم تشكیلات خودگردان و وضع ابزارهای جدید جهت اعطای كمك های مالی به فلسطینیان وادار سازد. به رغم موفقیت اروپا در این امر ـ اگر درست باشد ـ و اقناع آمریكا، اما این موفقیت در واقع چیزی غیر از مشروعیت دادن به موضع "اسرائیل" و تثبیت این موضوع كه فلسطینیان با كمك های بین المللی روز می گذرانند، نیست.
در این زمان دشوار، همه رهبران عربی باید به ایفای نقش بپردازند و همزمان هم برای فلسطینیان و هم برای غربی ها پیام بفرستند. آنان باید به فلسطینیان بگویند كه باید خشونت را كنار بگذارند، زیرا این خشونت ها فقط به نفع "اسرائیل" است، و به غرب هم بگویند كه اقدامات "اسرائیل" فقط مانع تحقق صلح نیست، بلكه اقداماتی جنایتكارانه است كه در مقابل آن سكوت نخواهد شد.

نویسنده: جیمز زاگبی
منبع:مركز اطلاع‌رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس