سنگ صبور

جمعه‏ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد
بی تو چندی است كه در كار زمین حیرانم‏
مانده‏ام بی تو چرا باغچه‏ام گل دارد
شاید این باغچه ده قرن به استقبالت‏
فرش گسترده و در دست، گلایل دارد
تا به كی یكسره یكریز نباشی شب و روز
ماه، مخفی شدنش نیز تعادل دارد
كودكی فال فروش است و به عشقت هر روز
می‏خرم از پسرك هر چه تفأل دارد
یازده پله زمین رفت به سمت ملكوت‏
یك قدم مانده زمین، شوق تكامل دارد
جمكران نقطه امید جهان شد كه در آن
هر چه دل سمت خدا دست توسل دارد
هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها
تكیه بر كعبه بزن، كعبه تحمل دارد

سید حمیدرضا برقعی، قم‏

منبع : پرسمان