محیی‌الدین محیی لاری

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۹۳۳) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: ادیب و شاعر
از شعرای عهد سلطان یعقوب میرزا آق‌قویو‌نلو بود و در اوایل عصر شاه طهماسب (۹۳۰-۹۸۴ق) را نیز درک کرد. از شاگردان علامه جلال‌الدین دوانی بوده است و گذشته از علوم متداول زمان در عروض و فنون شعر عم مهارت داشت. وی غزل را نیکو می‌سرود و از سبک بابا فغانی پیروی می‌کرد. به زیارت بیـ‌ت‌الله‌الحرام رفت و در مراجعت مثنوی "فتوح‌الحرمین" را ، که در مثنوی دینی در مورد بقاع متبرکه و بیان مناسک حج است ، در مدینه به اسم سلطان مظفر ابن محمود شاه گیلانی سرود. او این مثنوی را به قولیدر ۹۱۱ق و به قولی در ۹۵۰ق به اتمام رسانید. از دیگر آثارش: "دیوان" شعر. در "فرهنگ سخنوران" محبی لاری و صاحب عنوان با هم یکی دانسته شده ، ولی بیشتر تذکره‌ها آن دو را جدا از هم ذکر کرده‌اند. همچنین صاحب "دانشمندان و سخن‌سرایان فارس" سال مرگ وی را ۹۵۱ق می‌داند. "هدیهٔ‌العارفین" وی را محی‌الدین محمد لاری حنفی متخلص به محیی بیان کرده است.

منبع : مطالب ارسالی