کامل ترین مجموعه دوران

● امشب آغاز لالیگا برای بارسا
ثبت یك هت تریك در قهرمانی لالیگا نمی تواند در نگاه اول آنچنان سخت و دشوار باشد. آنچه كه با تماشای سیمای كنونی این مجموعه درك می كنیم، افزایش قوای فنی و انفرادی بارسلونایی است كه با چند خرید منطقی و البته بدون آن ریخت و پاش های مرسوم باشگاه های بزرگ، در پی چیرگی بیش از همیشه حداقل در لالیگا است.
تصاحب ایدور گودیانسن كه حقیقتا می توان آن را تجارتی هوشمندانه قلمداد كرد و نیز خروج دو فوتبالیست به سبك ایتالیایی از فوتبال كشتی شكسته و بحران زده ایتالیا یعنی تورام و زامبروتا كه هر چند خیلی هم به آنها نیازی نبود و ورود به اسپانیای «منعطف» موید این نكته است كه بر روی كاغذ، «لوس چس ها» منطقی ترین انتخاب برای قهرمانی هستند.
وقتی هنریك لارسن كه دو فصل به یادماندنی و رویایی را در كاتالان تجربه كرد، به هلسینبرگ بازگشت، هوشیاری و نبوغ رایكارد آن نكته ای بود كه بیش از همیشه جلب نظر می كرد. او به برق آسا ترین شكل ممكن، حتی تا پیش از شروع جام جهانی به سراغ جانشین او شتافت و از میان چهره هایی چون دیگو فورلان، لوئیس الویه را و فرانچسكو تاوانو ستاره ایسلندی تبار اسبق بولتون و چلسی را به نوكمپ آورد.
گودیانسن را می توان قماری زیركانه و بسیار تیزبینانه تلقی كرد. كسی كه شیوه بازی اش بسیار منعطف و چندبعدی است و به همان اندازه كه تكنیك و توانایی بازیسازی در حد «قابل قبول» دارد نیز ثابت كرده كه از شم نسبتا مناسب گلزنی همچنین در مواقعی كه از او به عنوان مهاجم بهره می جویند مانند آن برهه كه رانیری سرمربی چلسی بود برخوردار است. خاویر ساویولا سرگردان نیز هنوز بازیكن بارسا است.
هر چند بعید به نظر می رسد كه تا پایان پنجره نقل و انتقالات، او در این تیم بماند و با نیمكت نشینی و عدم اعتماد رایكارد به او مبارزه كند اما در صورت تحقق این اتفاق، ساویولا در صورت چشم پوشی نكردن رایكارد به او، می تواند بعد تازه ای به كالبد برنامه های هجومی بولوگرانا بدمد. چه آنكه ساویولا در سال های حضور فان خال در نوكمپ نشان داده كه گلزن متبحری است و می توان به او در برنامه های تهاجمی بارسا تكیه كرد.
نتایج این تیم در بازی های پیش فصل نیز به همان ابهت و قامت ستاره های این تیم، خوفناك و سرگیجه آور بودند. آنها در سوپركاپ اسپانیا در مجموع دو دیدار با هم ایالتی شان «اسپانیول»۴ بر صفر به پیروزی دست یافتند و چهارشنبه نیز سبب تحقیر بایرن مونیخ آن هم با ۴ گل بودند. مجموعه كنونی بارسا را بی تردید می توان كامل ترین «تیم» چند دهه اخیر این باشگاه نامید. نه به شلوغی و سرگیجه آوری تیم های مقاطع گوناگون لوییز فان خال و نه به دردسرآفرینی تیم های یوهان كرویف كه وقتی در این تیم سرمربی بود، در یك برهه از وجود ستاره های جنجال سازی چون روماریو، هریستو استویچكف و گئورگی هاجی بهره می برد.
نگاه كوتاهی به این مجموعه به ما در رسیدن به چنین تلقی ای یاری می رساند. حضور ویكتور والدس در جایگاه دروازه بان نخست تیم بی شك قطعی است. یگانه مكانی كه بارسا شدیدا از «نداشتن ستاره ای در حد نام و افتخار باشگاه» رنج می برد. والدس با وجود اینكه به همراه این تیم در اسپانیا و اروپا قهرمان اروپا شده، اما در جام جهانی حتی جایی در میان سه دروازه بان برتر لوییس آراگونس هر چند به سبب حضور بزرگانی چون كاسیاس، كانیزارس و رینا كمی بعید بود نیز نداشت.
كارلس پویول را می توان تنها انتخاب قطعی فرانك رایكارد در مركز خط دفاعی قلمداد كرد.انتخاب دیگر، برای بازی در كنار او، بی تردید از میان لیلیان تورام ۳۴ساله و مسن ولی رسوخ ناپذیر و رافا ماركز پرشور و آماده كه در فصل پیش از قضا یكی از بهترین های اروپا بود، خواهد بود. اگر تورام، كه نیمكت نشینی و بازی نكردنش با آن همه اعتبار و افتخار بعید به نظر می رسد، به عنوان مدافع مركزی دوم در كنار پویول گمارده شود، آنگاه ماركز كه كنار گذاشتنش از تركیب اصلی احمقانه ترین تصمیم ممكن خواهد بود، باید به جایگاه دو سال پیش خود به عنوان هافبك دفاعی كه البته نه یك هافبك دفاعی كلاسیك كه به عنوان یك anchor یا قلاب كه رابطی است میان خط دفاعی و هافبكی با تمایلات دفاعی تر «ژاوی» بازگردد.
زامبروتا در چه سمتی مورد استفاده قرار می گیرد چپ و یا راست بهترین مدافع كناری حال حاضر دنیا، كه برخلاف اسلافش توانایی نمایش به آرمانی ترین شكل ممكن در هر دو منطقه خط دفاعی را دارد، در یوونتوس در بیشتر اوقات در سمت چپ خط دفاعی به كار گرفته می شد. اما در جام جهانی در راه قهرمانی كشورش، در سمت راست خط دفاعی بهترین و زیباترین نمایش های ممكن را ارائه داد. اگر در بارسا او به راست برود كه با وجود عدم اعتقاد رایكارد به بلتی و خامی و متوسط بودن كسی چون اولگر محتمل تر است آنگاه این جیو فان برونكهورست است كه در چپ بسان سه فصل اخیر به كار گرفته می شود.
در خط میانی از میان ماركز و یا فان بومل یكی دفاعی ترین هافبك خواهد بود. ژاوی و دكو در كنار یكی از آنها به كمربند خط میانی رنگ و بوی خلاقیت و اقتدار می بخشند. رونالدینیو بال چپ البته با آزادی ملموس و لئو مسی و یا لودویك ژولی بال راست فرانك رایكارد خواهند بود. سامی اتوئو نیز گرچه حركت و اعتراض عجیب و مسخره اش به خروج از بازی دوم تیمش در برابر اسپانیول با حمایت رونالدینیو نیز همراه بود مانند دو فصل اخیر بهترین گلزن و كلیدی ترین مهره این تیم در خط حمله خواهد بود.
این تركیب هنگامی «تكامل»ش بیش از همیشه به چشم می آید كه بدانیم مهره هایی چون ایدور گودیانسن، خاویر ساویولا، آلبرت اینیستا و سیلوینیو آلترناتیو هایی با پتانیسل والا خواهند بود. هرچند مادرید با حضور كاپلو و نیز خرید های جدید و «استراتژیك»اش درصدد رفع نقص های چندین ساله گذشته خود است و والنسیا و اتلتیكو مادرید با خرید های منطقی و سنگین شرایط قابل توجهی دارند اما با این وجود، باز هم منطقی ترین و قابل قبول ترین گزینش برای قهرمان احتمالی لالیگا، مجموعه ای جز بارسا نخواهد بود. تیمی كه نتیجه می گیرد، قوام یافته است و منسجم، كه این «پراگماتیك» را در كنار «فانتزی» به بهترین شیوه ممكن به كار می گیرد.

سهیل نوری پناه

منبع : روزنامه شرق