فوتبال شائولین - SHAOLIN SOCCER

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : هنگ‌کنگ، چین و آمریکا
محصول : یئونگ کووک ـ فای
کارگردان : استیون چو
فیلمنامه‌نویس : تسانگ کان ـ چئونگ و چو
فیلمبردار : کِوِن پاک هوئن و کوونگ تینگ ـ وو
آهنگساز(موسیقی متن) : ریموند وونگ
هنرپیشگان : چو، بای لینگ، استیو بولن، کرک تورنتن، رندال مونتگامری، استوارت ک. رابینسن، استیو بینتو و بریجت هافمن
نوع فیلم : رنگی، ۸۷ دقیقه


هنگ‌کنگ، سال ۱۹۸۳. در فینال مسابقات قهرمانی فوتبال، ̎فونگ̎ (بولن) یک پنالتی را از دست می‌دهد و باعث باخت تیمش می‌شود. طرفداران خشمگین تیم، ورزشگاه را به هم می‌ریزند و پای استثنائی ̎فونگ̎ را می‌شکنند. بیست سال بعد، ̎فونگ̎ برای ̎هونگ̎ (تونتن)، هم‌بازی سابقش کار می‌کند؛ همان بازیکنی که باعث سقوط ̎فونگ̎ شد و حالا مربی و صاحب تیم شکست‌ناپذیر ̎شر̎ است. ̎فونگ̎ پس از آن‌که ̎هونگ̎ اخراجش می‌کند، با ̎سینگ̎ (چو) آشنا می‌شود. ̎سینگ̎، یک راهب شائولین است که رفتگر خیابان شده و توجهش به ̎موئی̎ (لینگ) خجالتی ولی بااستعداد جلب شده است. ̎فونگ̎، ̎سینگ̎ را مجاب می‌کند که قابلیت ورزش‌های رزمی‌اش را در زمین فوتبال پیاده کند. ̎سینگ̎ که مایل است سبک و سیاق شائولین را ترویج دهد، تیمی را متشکل از رفقای قدیمی‌اش فراهم می‌آورد. این تیم با مربی‌گری ̎فونگ̎، فنون ورزش‌های رزمی را در بازی به کار می‌زند و برنده می‌شود. ̎موئی̎ که از اعتماد ̎سینگ̎ به خودش، روحیه گرفته، تغییر لباس می‌دهد ولی متوجه می‌شود که علاقهٔ ̎سینگ̎ افلاطونی است. تیم شائولین به فینال مسابقاتِ سوپر جام قهرمانی راه می‌یابد و در آن‌جا با افراد تیم ̎شر̎ رودررو می‌شوند که به کمک تکنولوژی قابلیت‌هایشان افزایش یافته است تیم شائولین پس از پایان مفتضحانهٔ نیمهٔ اول، در آستانهٔ باخت قرار می‌گیرد چون افرادش به علت جراحت، به هفت نفر کاهش یافته ولی بازیکن ذخیره‌ای با شکل و شمایل ̎موئی̎ وارد زمین می‌شود که باز تغییر لباس داده و خود را شبیه راهب‌های شائولین کرده و کفش‌های ورزشی قدیمی‌اش را در اختیار ̎سینگ̎ می‌گذارد. پس از تلاش فراوان، تیم شائولین مسابقه را می‌برد. ̎هونگ̎ را به خاطر دست‌کاری در نتیجهٔ مسابقات از فوتبال محروم می‌کنند و کُنگ‌فوی شائولین به یک مد پرطرفدار بین‌المللی تبدیل می‌شود.
● فوتبال شائولین به فیلمی افسانه‌ای، پر فروش‌ترین اکشن ـ کمدی تاریخ سینمای هنگ‌کنگ تبدیل شد. کمپانی میراماکس فیلم را برای پخش جهانی خرید، دو سال آن را بایگانی کرد تا بتواند سی دقیقه کوتاه‌ترش کند و خود را از شرّ دوبلهٔ انگلیسی‌اش خلاص کند، دوباره زیرنویس‌اش کند و یک هفته پس از بیل را بکشِ جلد یک (کوئنتین تارانتینو، ۲۰۰۳) به نمایش در بیاورد. اما به هر حال، فوتبالی که در فیلم می‌بینیم، هیچ‌یک از قواعد رسمی فوتبال را رعایت نمی‌کند، فقط توپی هست و دروازه‌ای. شاید وقتی بازیگران در هوا به پرواز در می‌آیند و پیش از ضربه به توپ، عملیات آکروباتیک‌شان را انجام می‌دهند، تماشاگر به یاد بازی کوئیدویچِ هری‌پاتر بیفتد. بازیکنان می‌توانند چنان شوتی بزنند که توپ مثل موشک تنوره بکشد و هوا را بشکافد و به هدف بخورد. از آن‌جا که معلوم است تیم ̎شر̎ می‌بازد، هیجانی در کار نیست، ولی فیلم در عوض مقدار زیادی صحنه‌های کمدی دارد و یک قطعهٔ موزیکال، که طرفداران این‌گوهه فیلم‌ها را کاملاً راضی می‌کند.