تامین اجتماعی را تقویت کنید

در مقایسه با سیستم‌های تامین اجتماعی دیگر کشورها، برنامه بیمه بیکاری (UI) در آمریکا مبلغ کمتری را برای مدت کوتاه‌تری به گروه کوچکی از بیکاران اختصاص می‌دهد. در نتیجه این که در دوران رونق، بیکاران آمریکایی با سرعت بیشتری شغل پیدا می‌کنند و در مقایسه با همتایان اروپایی‌شان با جدیت بیشتری به جست‌وجوی کار می‌پردازند (جدول را ملاحظه کنید). اما در دوران رکود که پیدا کردن شغل سخت‌تر می‌شود، ضعف برنامه بیمه بیکاری، ایجاد مشکل می‌کند. بنابراین برنامه بیمه بیکاری ایالات متحده نیز مانند سیستم آموزشی این کشور به توجه و حمایت دولت اوباما محتاج است.
مانند بسیاری دیگر از اجزای تامین اجتماعی، سیستم فعلی بیمه بیکاری در زمان فرانکلین روزولت و در جریان اجرای نیودیل ایجاد شد. در آن زمان ایالت‌ها باید مزایایی را با توجه به دستورالعملی که دولت فدرال تهیه کرده بود، ارائه می‌کردند. در عوض دولت فدرال هزینه‌های اجرایی را می‌پرداخت، اما این سیستم با توجه به تغییراتی که در نیروی کار آمریکا صورت گرفت، به روز نشد. ایالت‌ها مزایای بیکاری را تنها به افرادی ارائه می‌دهند که قبلا بالاتر از حداقل مشخصی کار کرده و درآمد کسب کرده‌اند و بنابراین بسیاری از شاغلان پاره وقت و کم‌درآمد مشمول این طرح نمی‌شوند. این در حالی است که بسیاری از مردم با توجه به شرایط خانوادگی‌شان تنها به مشاغل پاره‌وقت روی می‌آورند. به علاوه این مزایا تنها برای ۶ ماه به افراد تعلق می‌گیرد. در دوران رونق ۶ماه مهلت برای پیدا کردن شغل، مناسب به نظر می‌رسد، اما در زمان رکود این زمان بسیار محدود است. البته مزایای بالاتر در مواردی که بیکاری از سطح خاصی بالاتر رود، پیش‌بینی شده‌اند، اما سطح آستانه‌ای که در نظر گرفته شده، آنقدر بالا است اصولا نرخ بیکاری به آن سطح نمی‌رسد.
بنابراین کنگره باید همان طور که سال پیش ۲بار برای افزایش مزایای بیکاری قانون‌هایی تصویب کرده دست به کار شود. اما می‌دانیم که مخالفت‌های سیاسی باعث می‌شود که در این جهت اقدامی صورت نگیرد. در هفته منتهی به روز بیستم دسامبر، ۵۸۶ هزار نفر برای دریافت بیمه بیکاری پرونده تشکیل دادند. این رقم در ۲۶ سال گذشته بی‌سابقه بود. بیمه بیکاری از طریق حفظ قدرت خرید خانوارها در شرایط وخامت اوضاع یکی از مهم‌ترین تثبیت‌کننده‌های خودکار اقتصاد به شمار می‌رود. اما نقش آن به خاطر کم بودن مبلغ و کوتاه بودن مدتی که فرد بیکار تحت شمول آن قرار می‌گیرد، کمرنگ شده است. مزایای بیکاری (که برابر با ۳۰۰دلار در هفته است) حتی از نصف دستمزد متوسط بخش خصوصی هم کمتر است.
مزایای بیکاری در ایالات می‌سی‌سی‌پی برابر با ۲۳۰دلار و کمی بیشتر از خط فقر اعلام شده فدرال (۲۰۰دلار) برای هر فرد است. مزایای بیکاری بسیار پایین است و دلیل آن، این است که تنها منبع این مزایا مالیات بر درآمد حاصل از کار است و ایالت‌ها تمایلی ندارند نرخ مالیات بر درآمد حاصل از کار راحتی در دوران رونق افزایش دهند. به همین خاطر در شرایط رکود منابع کافی برای پرداخت این مزایا وجود ندارد. طوری که در حال حاضر در نزدیک به ۳۰ ایالت، افزایش دیگر انواع مالیات‌ها و استقراض از دولت فدرال در هنگامه رکود اجتناب‌ناپذیر شده است. یکی از بهترین ویژگی‌های سیستم ایالات متحده سیستم «رتبه‌بندی سوابق» است. کارفرمایانی که به طور متناوب کارگران را تعدیل می‌کنند مالیات بیشتری را باید بپردازند. از این طریق تعدیل نیرو، برای کارفرما هزینه ایجاد می‌کند. اما آلن کروگر استاد دانشگاه پرینستون نشان داده است که در بسیاری از ایالت‌ها این سیاست به خاطر تعیین نرخ مالیات‌های به شدت پایین، خنثی شده است. تا به حال برای رفع این نقایص در سیستم بیمه بیکاری آمریکا گام‌های مهمی برداشته شده است. مثلا در طرحی که جیم مکدرموت، نماینده سیاتل کنگره ارائه کرد، دولت باید به ایالت‌هایی که برای شاغلان پاره وقت مزایای بیکاری در نظر می‌گیرند به نسبت اینکه مزایای ارائه داده شده چقدر سخاوتمندانه‌تر باشد، نقدا کمک کند. این قوانین جدید در کنگره به تصویب رسیدند، اما سنا آنها را رد کرد. باراک اوباما زمانی که سناتور بود از هر دو این طرح‌ها حمایت کرد و حال زمان آن رسیده که اوباما به عنوان رییس‌جمهور آنها را واقعیت بخشد.

منبع: اکونومیست

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد