زنهار! مواظب حمله به ایران باشید

در مورد بازنشستگی پیش از موعد دریادار فالون، فرمانده نیرو های آمریکا در خاورمیانه، نقطه نظرها همه یکسان نیستند. اگرچه نظر غالب در این زمینه، وجود اختلاف نظر میان باند بوش با فالون در مورد حمله به ایران است، اما بعضی از صاحبنظران سیاسی نامدار هم هستند که برای توضیح این استعفا دلایلی دیگر می آورند. از جمله روزنامه نگار و سیاستمدار برجسته ی فرانسوی، تری میسان، که این استعفا را بیشتر در ارتباط با مسائل افغانستان می داند.
ولی سفر های اخیر سه تن از پلید ترین و منفور ترین چهره های برجسته جنگ طلب آمریکایی، یعنی مک کین کاندیدای قطعی حزب جمهوریخواه در انتخابات امسال ریاست جمهوری آمریکا، سناتور لیبرمن (جانشین بسیار محتمل چینی، در صورت برنده شدن مک کین) و همچنین دیک چینی به منطقه، بار دیگر احتمال تجاوز نظامی آمریکا به تنهایی و یا به همراهی اسراییل به ایران را تا حدودی تقویت کرده است. تجاوز به کشور ایران را. به سرزمین ما را. به مردم دربند کشیده شده ی ما را. و نه به حکومت ملایان را، آنطور که سفلگان مسخ شده ی تواب دوره گرد، در جهت توجیه مردمفروشی ها و خوش رقصی های خود برای پنتاگون و دولت اسراییل تبلیغ می کنند.
پیش از این نیز، فیلیپ جیرالدی، از مقامات عالیرتبه ی سابق سی آی ای، در مقاله ی ۲۱ ژانویه ی امسال خود، از فعال شدن دوباره ی دیک چینی، بعد از مدتی کنار گذاشته شدن از مراکز تصمیم گیری، همزمان با کناره گیری و یا اخراج تعدادی از تصمیم گیران مهم در حول و حوش بوش، سخن گفته بود. آن مقاله در همان زمان با عنوان «دیک چینی، دوباره برای حمله به ایران خیز برداشته است» به همین قلم ترجمه و منتشر شد. (۱)
ماجرای «درگیری نظامی در تنگه ی هرمز، میان نیرو های آمریکایی و سپاه پاسداران» و شباهت آن با «درگیری خلیج تانکِن» که نقطه ی عطفی در جنگ ویتنام بود، نیز همچنان در پرده ی ابهام باقی مانده است. (۲)
خانم مارجری کن Marjorie Cohn استاد حقوق و رییس «انجمن حقوقدانان ملی» در آمریکا، از زمره کسانی است که خطر حمله ی نظامی به ایران را ـ حتی در شرایط خاص فعلی ـ کاملاً محتمل می دانند. او که نویسنده ی کتاب معروف «کابوی جمهوری: شش شیوه ی باند گانگستری بوش برای مبارزه با قانون» نیز هست، در مقاله ی ۲۴ مارس خود، که شبکه ی پرآوازه ی Z Communications آن را بازتکثیر کرده است، و فارسی شده اش را در اینجا می آورم، دلایل نگرانی خودش را توضیح می دهد.
امّا تا آنجا که به ما بر می گردد، نباید فراموش کنیم که این، فقط بحرانزیان بحرانساز، در دو طیف متقابل پوزیسیون و اپوزیسیون هستند که نکبت وجود شان، زمینه ساز اصلی هر تجاوز احتمالی آینده به ایران است. همچنان که زمینه ساز فقر و فلاکت و مسکنت و سرکوب و اختناق و زندان و شکنجه و اعدام و سنگسار و دست وپا قطع کردن؛ و این همه را ـ که مسئله ی اصلی ماست ـ تحت الشّعاع بحران های ساختگی قرار دادن...
آیا دستگاه بوش به سوی حمله به ایران در حرکت است؟ از نشانه ها، چنین بر می آید که:
- آری!
در یازدهم مارس، دریادار فالون، فرمانده نیروهای نظامی آمریکا در خاورمیانه، پیش از موعد، بازنشسته شد. چرا که با سیاست واشنگتن در مورد ایران موافق نبود.
و حالا سفر دیک چینی به خاورمیانه را می توان به عنوان نشانه یی احتمالی از امکان حمله به ایران تلقی کرد.
بوش و چینی از دیرباز شمشیر هاشان را رو به ایران آخته اند و برکشیده اند. برای آن ها فاجعه یی که در عراق به وجود آورده اند و همچنان ادامه دارد مهم نیست.
آن ها پیش خود اینطور فکر می کنند که در گیر شدن آمریکا در جنگ با ایران، می تواند انتخاب شدن کسی به جز مک کین را که یک نظامی باتجربه است دشوار تر کند.
مک کین، همراه با سناتور لیبرمن، به عراق سفر کرده است. و این سناتور لیبر من که از مدافعان سرسخت درگیری نظامی با ایران است به احتمال زیاد در لیست مک کین، به عنوان معاون ریاست جمهوری قرار خواهد داشت. [موقعیتی شبیه به موقعیت چینی در هنگام کاندیداتوری بوش در انتخابات گذشته ی ریاست جمهوری آمریکا ـ م].
باز نشستگی پیش از موعد فالون، در پی اظهار نظر او در ارتباط با مسأله ی ایران اتفاق افتاد. فالون در پاییز گذشته، به تلویزیون عربی الجزیره گفته بود که کوبیدن دائمی بر طبل ستیزه جویی با ایران، از سوی بوش، نه کمک کننده است و نه مفید.
بعد از آن که دریادار فالون، بازنشستگی خود را اعلام کرد، نیویورک تایمز از قول یک مقام عالیرتبه ی موثق نوشت که اظهارات فالون در باره ی سیاست آمریکا در مورد ایران، این معنا را القاء می کند که او «سیاست خارجی یی متفاوت با سیاست خارجی رییس جمهوری دارد». اگر فالون، بیشتر مایل است با ایران گفتگو کند و نه آن که به ایران حمله کند، این، چیزی است متفاوت با سیاست بوش.
رییس ستاد کل نیرو های زمینی و هوایی و دریایی آمریکا، دریادار مایک مولن، اما با وجود این، سعی می کند که موضوع باز نشستگی پیش از موعد فالون را کم اهمیت جلوه دهد:
«از نظر من ـ به هیچ وجه ـ نباید این موضوع را در ارتباط با نزاع با ایران دانست.»
شاید او [به تلقی دیگران از بازنشستگی فالون] بیش از اندازه، اعتراض کرده باشد.
کاخ سفید، علیه ایران، لاف و گزاف هایی مثل لاف و گزاف های بوکسور ها، استفراغ می کند و بالا می آورد.
با وجود آن که ۱۶ سازمان اطلاعاتی آمریکا در گزارش خود [اِن آی ئی معروف] یکصدا و به اتفاق، تأکید کردند که ایران در حال ساختن بمب اتمی نیست، جرج بوش، بی درنگ در همان زمان اعلام کرد که:
«من گفته ام که ایران، خطرناک است. و ارزیابی این سازمان ها [نه تنها] چیزی را در نظر من نسبت به خطر ایران عوض نمی کند، بلکه بر عکس [این خطر را در نظر من بیشتر هم می کند].»
اخبار امروز حاکی از سفر غیر منتظره ی تمام هفته یی چینی به عراق، اسراییل، سرزمین های اشغال شده ی فلسطین، عربستان سعودی، سلطان نشین عمان، و ترکیه است. و محور اصلی مباحث چینی در این سفر هم ایران است.
نقطه ها را به هم وصل کنید. این ها دارند یک تصویر وحشتناک را نقاشی می کنند.

مارجری کن
برگردان: محمد علی اصفهانی
www.ghoghnoos.org
٭ تیتر و لینک مقاله به زبان اصلی:
Beware an Attack on Iran
www.zcommunications.org/znet/viewArticle/۱۶۹۵۳
۱ ـ دیک چینی، دوباره برای حمله به ایران خیز برداشته است
www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰۶/cheney-iran۲۱۰۱۰۸.html
۲ - از خلیج تانکِن در ۱۹۶۴ تا خلیج فارس در ۲۰۰۸ ـ همان استراتژی دروغ و چالش جنگ طلبانه؟

www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰۶/iran-tonkin.html

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه